Loksins, loksins !!

Fjármálaráðherra opnar hér loks umræðu um mál sem fyrir löngu ætti að vera komið á dagskrá stjórnmálanna. Hann fer reyndar frekar fínt í þetta, segir að vegið sé að stoðum EES samningsins, meðan öllum ætti að vera ljóst að hann er fyrir löngu fallinn.

Aðild Íslands að EES var samþykkt af Alþingi í byrjun tíunda áratugar síðustu aldar. Miklar deilur voru meðal þjóðarinnar um þá aðild og margir sem bentu á að með þessum samningi væri verið að vega að sjálfstæði þjóðarinnar. Að verið væri að hygla auðvaldinu umfram hinu þjóðlega valdi.

Að lokum, eftir miklar umræður á þingi og fullyrðingum um að sjálfstæði okkar væri í engu skert, náðist nægjanlegur meirihluti fyrir samþykkt samningsins. Ekki höfðu þó þingmenn kjark til að láta þjóðina sjálfa um ákvarðanavald í þessu máli.

Enginn efast lengur um að samningurinn skerðir verulega sjálfstæði þjóðarinnar. Tilskipanir ESB eru lögleiddar hér á færibandi og ef búrókrötum Brussel þykir ekki nógu vel ganga, er umsvifalaust farið með málið fyrir dómstól. Kjarkur eða vilji íslenskra ráðamanna, sama hvar í flokki þeir eru, hefur ekki verið nægur til að spyrna á móti.

Framanaf voru þessar tilskipanir ekki svo margar og flestar á sviði viðskipa er sneru að þeim málefnum er samningurinn sneri um. Síðan fór þeim fjölgandi og æ oftar um eitthvað sem okkur kom í sjálfu sér lítið eða ekkert við. Það sem verra var, að bera fór á tilskipunum er beinlínis skertu hag lands og þjóðar. Það var síðan um miðjan fyrsta áratug þessarar aldar, sem málin fóru að fara úr böndum. Bæði var nú svo komið að erfitt reyndist að standa gegn ákvörðunum ESB, en verra þó að hótanir um málssóknir fóru að verða algengari. Alvaran kom síðan í kjölfarið, þegar ESB tók að beita EFTA dómstólnum af krafti gegn okkur. Í raun féll aðild okkar að EES samningnum við fyrsta dóm EFTA, er féll okkur í óhag. Þar með var sýnt að ákvarðanavald Alþingis var orðið skert og um leið sjálfstæði þjóðarinnar.

Eðli tilskipana ESB er einfalt. Það byggir á þeirri einföldu staðreynd að verja sambandið frá umheiminum. Eru tollamúrar til varnar utanaðkomandi samkeppni. Fyrir okkur hér á Íslandi er það svo sem gott og gilt, en á í engu erindi til okkar. Við erum utan ESB og gerum okkar samninga við þjóðir utan þess að okkar vild. Þó erum við bundin við að þeir samningar uppfylli kröfur ESB í ýmsum málum. Má t.d. nefna að við getum ekki keypt ýmsa vöru frá þjóðum utan ESB nema þær séu samþykktar af sambandinu, séu CE merktar.

Nú, hin síðari ár, sér í lagi eftir desember 2010 er Lissabon sáttmálinn tók gildi, með tilheyrandi eðlisbreytingu sambandsins, hefur enn sigið á ógæfuhlið okkar gagnvart EES samningnum. Aukin harka ESB gagnvart okkur og sífellt fleiri dómsmál, dómsmál þar sem EFTA dómstólnum er beitt af afli og jafnvel farin sú leið að láta dómstólinn dæma í málum eftir greinum samningsins sem ekki eiga við, til að komast að "réttri" niðurstöðu. Þá er ljóst að ýmis stór mál eru í farvatni ESB, er munu skerða enn frekar sjálfstæði okkar. Eitt er þegar komið á dagskrá, svokallað ACER verkefni, en um það má lesa í bloggi Bjarna Jónssonar. Þar er um mál að ræða sem mun í raun skilja á milli þess hvort við verðum áfram þjóð eða ekki.

En það er fleira. ESB hefur verið að gera viðskiptasamninga við aðrar þjóðir, utan Evrópu. Nú síðast samning við Kanada. Þar er um mun hagstæðari samning að ræða á viðskiptasviðinu, án þess þó að þurfa að sitja undir því að láta sjálfstæðið í hendur búrókrata í Brussel. Bretland er að yfirgefa sambandið og hafa ráðamenn þar sagt að aðild að EES komi ekki til greina. Víst er þó að viðskiptasamningur mun verða gerðar milli Bretlands og ESB. Það er lífsspursmál fyrir báða aðila, einkum sambandið. Gera verður ráð fyrir að slíkur samningur verði á svipuðum nótum og samningur ESB við Kanada. Í það minnsta mun sá samningur ekki fela í sér sömu kvaðir og EES samningurinn.

Norðmenn fylgjast vel með þróun Brexit og hafa gefið út að skoða þurfi hvort réttara sé að taka upp EES samninginn eða að segja honum upp.

Það er gleðilegt að fjármálaráðherra hafi nú loks vakið þetta mál upp af þyrnirósarsvefni. Ekki seinna vænna. Vonandi munu þingmenn taka málefnalega umræðu um þetta, en ekki troða því í skotgrafir, sem þeim er svo gjarnt. Ekki síst í ljósi þess að ACER mun væntanlega verða á dagskrá Alþingis á þessu þingi. Það mál þarf að skoða vel, svo við missum ekki ákvarðanavald yfir gulleggi okkar, raforkunni. Það verður ekki aftur snúið, ef þingmenn standa ekki í lappirnar í því máli!!

 

Vegið að grunnstoðum EES-samningsins

Horfa þarf í báðar áttir

Það þarf að horfa í báðar áttir, þegar kemur að BrExit. Hér virðast stjórnvöld fyrst og fremst horfa til viðskipta við Bretland, eftir að það hefur gengið úr ESB og vissulega er mikilvægt að niðurstaða samninga okkar við Breta verði góð.

Norðmenn virðast hins vegar hugsa meir um hver áhrif á EES samninginn BrExit hefur. Og ekki skal vanmeta þau áhrif. Annars vegar er ljóst að nái Bretar sambærilegum viðskiptasamningum, eða betri, en EES samningurinn hljóðar upp á, án þeirra kvaða sem í EES samningnum liggja, þarf vissulega að endurskoða hann. Hins vegar er ljóst að þær breytingar sem munu eiga sér stað innan ESB, eftir BrExit, munu hafa veruleg áhrif á EES samninginn.

Því þurfa stjórnvöld hér að horfa til beggja átta, þegar hugað er að BrExit. Að góðum viðskiptasamningum verði náð við Breta og ekki síður að huga að endurupptöku EES samningsins, jafnvel uppsögn hans.

Það er ljóst að EES samningurinn er farinn að há okkur verulega og í raun er hann fallinn úr gildi gagnvart Íslandi, þar sem hann er farin að brjóta verulega á stjórnarskrá okkar. Fullveldið hefur verið skert verulega og hingað koma hinar ýmsu tilskipanir sem Alþingi virðist ekki hafa vald til að hafna. Þá er ljóst að dómstóll EFTA túlkar þennan samning á þann hátt að fullveldi okkar er haft að engu.

Við skulum ekki gleyma þeirri staðreynd að á sínum tíma var þessi samningur samþykktur af Alþingi, án samráðs við þjóðina. Það samráðsleysi var rökstutt með því að EES samningurinn skerti ekki á neinn hátt ákvörðunarvald Alþingis og gengi ekki á nokkurn hátt gegn stjórnarskrá okkar.

Annað hefur komið á daginn. Það sem upphaflega átti að vera viðskiptasamningur er nú orðið að einhverju allt öðru. Samningur sem átti að snúast um gagnkvæm viðskipti, snýst nú um að samþykkja hinar ýmsu tilskipanir, settar einhliða af öðrum aðilanum og fjalla oftar en ekki um eitthvað allt annað en viðskipti.

Brexit rætt í ríkisstjórn

Nýr dagur hjá Degi

Jón Karl Ólafsson er að íhuga framboð til borgarstjóra. Nefnt er að það sé í nafni Sjálfstæðisflokks, en það getur vart staðist. Samkvæmt því pólitíska framferði sem þessi maður hefur stundað og þeirri hugsjón sem hann hefur opinberað, á hann heima í Viðreisn eða Samfylkingu, alls ekki innan Sjálfstæðisflokks.

Málflutningur og hugsun Jóns Karls til ESB, evru, flugvallar í Vatnsmýri og fjöldi annarra mála, gerir honum útilokað að vera í framboði fyrir Sjálfstæðisflokk. Auðvitað getur hann afneitað trúnni um stund, svona eins og Júdas og Steingrímur J. en varla falla kjósendur fyrir því.

Samfylking fer vart að skipta út sínum Degi, þó að kveldi sé kominn, svo líklegast mun Jón Karl verða málssvari Viðreisnar.

Eitt er þó víst, að nái Jón Karl Ólafsson að plata kjósendur Sjálfstæðisflokks til að færa sér efsta sæti flokksins í Reykjavík, mun nýr dagur renna upp hjá Degi.

 

Jón Karl að hugsa málið

Fyrst og fremst kosið um sjálfstæði þjóðarinnar

Skattpíning og skortur á íbúðahúsnæði mun auðvitað verða ofarlega í hug kjósenda. Því ættu vinstri flokkarnir að verða útundan, skattstefna þeirra er kunn og verk þeirra flokka í borginni sýna að þeir ráða ekki við að leysa húsnæðisvandann.

Fyrst og fremst ættu kjósendur þó að skoða hug sinn til sjálfstæðis landsins okkar. Samfylking, Píratar og Viðreisn eru allir með opinbera stefnu um inngöngu í ESB og nú hefur formaður VG opnað á þá leið afsals sjálfstæðisins. Þeir sem kjósa einhvern þessara fjóra flokka, verða að gera sér grein fyrir því að þeir eru að kjósa um inngöngu í ESB og breytingu á stjórnarskrá svo það megi verða.

Þeim sem annt er um sjálfstæði landsins kjósa því einhvern annan flokk en þennan kvartett ESB flokka!

Það sem öðru fremur klauf þjóðina í tvær fylkingar, árin 2009 - 2013, var umsókn Samfylkingar, með fylgi VG, að ESB. Vilja kjósendur virkilega slíkt ósamlyndi meðal þjóðarinnar?!

 

Kosið um skatta og húsnæði

Drottningarviðtal við nýjan formann Viðreisnar á ruv

Er ég ók eftir þjóðveginum í morgun, á leið heim frá vinnu, hlustaði ég á drottningarviðtal við nýsettan formann Viðreisnar, á ruv. Þetta var nokkuð undarlegt viðtal, þar sem spyrlar stungu inn einni og einni spurningu, svona eins og eftir pöntun viðmælandans, sem síðan fékk að úttala sig í mörgum orðum, óáreitt. Kannski ný vinnubrögð fréttastofunnar, en líklegra þó að þarna hafi pólitískar skoðanir spyrjenda fallið nær viðmælandanum en stundum áður.

Ekki kom á óvart hve formaðurinn var kokhraustur, enda það hennar aðalsmerki. Jafnvel svo að sumir hefðu jafnvel talið að um hroka væri að ræða, ef viðmælandi hefði verið annar. Hins vegar kom á óvart að nýi formaðurinn virðist ætla að skreyta sig með stolnum fjöðrum og jafnvel grípa til lyga, þann stutta tíma sem eftir er til kosninga. Kannski falla nægjanlega margir kjósendur fyrir slíkri framkomu, til að flokkurinn ná að komast yfir 5% markið, þó ég hafi meiri trú á þeim til að sjá í gegnum plottið.

Formaðurinn sagðist ánægður með hversu duglegur flokkur hennar var þá átta mánuði sem hann var við stjórnvölinn, að koma fram sínum stefnumálum. Og það má til sanns vegar færa. Kannski ætti hún að skoða fylgisleysið út frá því, að kjósendur séu einfaldlega ekki á þeirri stefnu sem hennar flokkur stendur fyrir! Verra var að hún vildi skreyta sinn flokk þeim fjöðrum sem fyrri ríkisstjórnir höfðu afrekað.

Tvenn stórmál þurfti hinn nýi formaður að glíma við í sinni stutt ráðherratíð. Sjómannaverkfallið og vanda bænda.

Allir ættu að mun hvernig ráðherrann tók á sjómannaverkfallinu. Hún gerði akkúrat ekki neitt! og nú hælir hún sér af því. Það er magnað að hæla sér af verkleysi! Ekki er ég viss um að sjómenn séu henni þakklátir og víst er að smærri útgerðir standa hallari fæti eftir þau málalok.

Vandi bænda er stór, mjög stór. Ef fer sem horfir mun verða hrun í sauðfjárbúskap í landinu. Ráðherra hefur haft marga mánuði til að leysa þann vanda, en sem fyrr er hennar aðferð að gera ekki neitt! Hún fullyrti í viðtalinu að "margir" bændur hefðu haft samband við sig til að lýsa ánægju sinni á verkum hennar. Ég verð nú að segja að enn hef ég ekki heyrt einn einasta bónda þakka henni aðgerðarleysið og þekki ég nokkuð marga. Hins vegar verða þeir mis brjálaðir þegar maður nefnir nafn hennar, þeir hæversku láta nægja að bölva, meðan aðrir umturnast af reiði, réttlátri reiði!

Ráðherrann segir að sitt sé hvað, bændur og bændaforusta og að bændur séu alls ekki sáttir við forustu sína. Reyndar er bændaforustan bændur, svo erfitt er að fullyrða að þarna sé um sitt hvorn hópinn að ræða. Hitt er að hluta rétt hjá henni, að margir bændur eru ekki sáttir við forustu sína. Telja hana hafa gengið of langt í eftirlátssemi við ráðherrann og látið henni eftir að stjórna aðgerðarleysinu, allt of lengi.

Þá kennir ráðherra bændaforustunni um að það aðgerðarplan sem hún svo að lokum boðaði, væri svo arfa vitlaust. Að forusta bænda hefðu kallað eftir breytingum sem hún hafi gengið að, með þeim árangri að þessi aðgerðaráætlun hefði lagt sauðfjárbúskap af í landinu, á örfáum árum. Þvílíkt bull, þvílíkar lygar sem ráðherrann og formaðurinn setur þarna fram!!

Staðreyndin er hins vegar sú að ráðherrann, ásamt sínum nánustu samstarfsmönnum, sömdu þetta skjal. Ekki var haft samráð við það fólk innan ráðuneytisins, sem besta þekkingu höfðu á málinu, nema til þess eins að túlka orð sem ráðherrann og hennar fólk ekki skyldi, varðandi landbúnað. Bændaforustan gerði sitt til að reyna að koma ráðherranum í skilning um hvernig landbúnaður virkar, en það var eins og að tala við stein.

Forsendurnar sem hún ákvað að nota voru rangar. Talaði sífellt um offramleiðslu, þó staðreyndir segi annað. Talaði um nauðsyn endurskoðunar búvörusamnings, þrátt fyrir að ákvæði um slíka endurskoðun væri til staðar og vinna við hana hafin fyrir löngu síðan. Hefði átt að vera henni í fersku mynni, þar sem hennar fyrsta verk í ráðherrastól var að endurskipa þá endurskoðunarnefnd, í andstöðu við bændur.

Síðasta afrek ráðherra var svo að skipa nýja verðlagsnefnd um afurðir kúabænda. Þar tókst hanni að ná kúabændum gegn sér, með því að skipa þann mann sem mest hefur skrifað gegn bændum í gegnum tíðina, mann sem margoft hefur verið uppvís að hreinum lygum í sínum skrifum gegn bændum.

Staðreyndin er einföld. Allar aðgerðir Viðreisnar miða að einu, aðild að ESB, enda þeirra stefna að komast þangað inn. Og eins og hinn nýi formaður sagði, þá hefur flokknum tekist nokkuð vel að koma fram sínum stefnumálum. Hins vegar hrynur fylgið af flokknum og segir það þá einu sögu að kjósendur eru ekki á sömu línu og Viðreisn.

Þetta vill hinn nýi formaður ekki skilja. Kannski telur hún að afskrifa megi fylgistap á svipaðan hátt og kúlulán.

Augljóst að þrýst hafi verið á Benedikt

Úr öskunni í eldinn

Flokkur sem selur sig flokk stöðugleika og lýðræðis er ekki að sýna í verka þann málstað.

Hlaupið er eftir skoðanakönnunum, skipt út formanni án aðkomu flokksfélaga og gengið framhjá réttkjörnum varaformanni. Ekki beinlínis merki um stöðuleika eða ást á lýðræði!

Svokallað ráðgjafaráð hefur nú sett Benna af sem formann, kannski fyrst og fremst vegna ummæla um að stjórnarslit hafi kannski verið ótímabær. Útskýringar Benna, um fylgisleysi, eru ekki trúverðugar. ÞAð væri viðurkenning á algerum aumingjaskap af hans hálfu.

Eins og flestir muna varð mikil gremja innan þessa svokallaða ráðgjafaráðs Viðreisnar yfir að BF skyldi verða á undan að slíta stjórnarsamstarfinu. Það var því ekki við öðru að búast, af þessu ráði en að Benni yrði að víkja, eftir sín ummæli um ótímabær stjórnarslit. Auðvitað kom ekki til greina að skipa Steina í embættið og einhverra hluta vildi ráðið ekki að réttkjörinn varaformaður tæki við. Ein var þó sem allan tíman hefur verið sammála ráðinu og það var Þorgerður Katrín. Hún fékk því blessun ráðsins.

En hvað er þetta blessað ráðgjafaráð? Var það kosið eða sjálfskipað? Ekki er hægt að finna hverjir skipa það né hversu mannmargt það ráð er. Þó fylgi flokksins sé lítið er varla hægt að segja að þetta svokallaða ráð sé meirihluti þess. Eða hvað?

Að skipa skipa ÞKG í formannstól flokksins er sannarlega farið úr öskunni í eldinn. Það hljómar vissulega í takt við stefnu flokksins, en eins og kjósendur vita er hún ein; að komast inn í brennandi hús ESB.

Kannski dreymir ÞKG um að verða fjármálaráðherra. Efnahagsleg stjórn hennar yrði þá væntanlega á þann veg að útdeila miklu fé og taka síðan kúlulán fyrir útgjöldunum. Fólk getur síðan ímyndað sér hvernig hún hugsar sér að greiða það lán!

 

Þorgerður Katrín nýr formaður

Óbreytt ástand er sannarlega óforsvaranlegt!

Ekki varðandi krónuna okkar, enda hélt hún lífi í þjóðinni eftir að "fjármálasnillingarnir" höfðu sett alla banka landsins á hausinn og hjálpaði okkur að komast undan þeim vanda.

Nei, það óbreytta ástand sem er óforsvaranlegt er þátttaka Viðreisnar í ríkisstjórn. Þar fer fólk sem hugsar um það eitt að koma Íslandi inn í brennandi hús ESB, þrátt fyrir að sífellt stækkandi meirihluti þjóðarinnar sé eindregið andvígur aðild að brunarústum ESB.

Fulltrúar Viðreisnar svífast einskis í sinni krossferð til ESB. Niðurrif og níð alls sem íslenskt er eru helstu aðferð þessa fólks. Sjálfur fjármálaráðherrann níðist á gjaldmiðlinum sem honum ber að verja. Landbúnaðarráðherra vill landbúnaðinum það versta þó frestun hafi orðið á þeim aðgerðum hennar fram á haust. Svona mætti lengi telja. Markmiðið er þó einungis eitt, að koma þjóðinni undir ESB. Rústun á íslensku hagkerfi er að mati þessa fólks réttlætanleg í þeim tilgangi.

Það er því með öllu óforsvaranlegt að þessi flokkur fái aðild að ríkisstjórninni, flokkur sem tæplega kæmi manni á Alþingi ef kosið yrði nú!!

Óbreytt ástand „óforsvaranlegt“

Fölskvalaus fögnuður Engeyjarfrænda

BB fagnar á sunnudagskvöldi að "öflugir" fjárfestar kaupi banka hér á landi. Þegar kemur í ljós að þarna er leikflétta hrægammasjóðanna í gangi til að ná til sín því fé sem þeir eiga hér á landi og að einn þessara hrægammasjóða hafi fengið á sig sekt fyrir mútustarfsemi og fallinn í ruslaflokka matsfyrirtækja, dregur hann í land og leitar nýrra ástæðna fyrir fögnuði sínum.

Ekki tókst honum betur til en svo að halda því fram að þessi kaup leiddu til aukins erlends fjármagns til landsins. Það sér hver maður að svo er auðvitað ekki, en jafnvel þó svo væri þá er það nú kannski ekki vandi okkar akkúrat nú, að fá erlent fé hingað til lands. Seðlabankinn hefur gegnum vaxtastefnu sína séð til þess að erlendir aðilar kaupa hér krónur eins og sælgæti. Önnur snjóhengja er því að myndast og það hratt.

Fögnuður þeirra Engeyjarfrænda er þó fölskvalaus. Eina vandamálið er að þeir þora ekki að segja í hverju sá fögnuður liggur.

Kaupin eru gerð til að ná fjármagni úr landi, eins og svo auðséð er. Það mun auðvitað veikja stöðu krónunnar og óvíst hversu mikið það hrap verður eða hvort það verður stýranlegt eða stjórnlaust. Þetta kætir auðvitað útgerðina og BB.

Í beinu framhaldi af því mun verða auðveldara fyrir Benna frænda að halda uppi áróðrinum um inngöngu í ESB klúbbinn, Hann telur sitt hlutverk vera það eitt og vinnur hörðum höndum í þá átt. Ef hann telur að rústa þurfi hagkerfinu hér á landi til að ná því markmiði, er það hið minnsa mál. Tilgangurinn helgar meðalið.

Fögnuður frændanna er því fölskvalaus og betur færi þeir viðurkenndu hinar raunverulegu ástæður hans.

Kaupandi Arion í ruslflokk

Að leggjast flatur undir kúgara sinn

Mikið rétt hjá formanni utanríkismálanefndar, EES samningurinn þjónar ekki lengur okkar hagsmunum. Ástæða þess er einkum sú að annar aðili þessa samnings, þ.e. ESB, hefur tekist að túlka samninginn á sinn veg og gert okkur að taka hér upp íþyngjandi lög og reglur, sum hver í andstöðu við okkar stjórnarskrá. Þetta hefur tekist hjá ESB vegna þess að íslenskir stjórnmálamenn hafa ekki verið sínu starfi vaxnir að standa vörð um hag Íslands og að eftir upphaflega samningnum yrði unnið.

Það kom skýrt fram þegar þessi samningur var samþykktur af Alþingi, framhjá þjóðinni, að engin ákvæði hans brytu í bága við stjórnarskrá okkar. Á þeirri forsendu einni gat Alþingi samþykkt þennan samning án aðkomu þjóðarinnar. Nú er ljóst að þetta stenst ekki lengur og því þessi samningur ekki lengur í gildi.

Það er ljóst að ESB hefur neytt aflsmunar gegn okkur Íslendingum, varðandi túlkun EES samningsins. Þó vissulega megi saka íslenska stjórnmálamenn um linkind gegnum árin, varðandi framkvæmd samningsins, er það eftir sem áður aflsmunur stærri aðilans sem hefur ráðið um framkvæmd hans. Þetta kallast í daglegu tali kúgun.

Augljósasta aðferðin til að losna undan kúgara er auðvitað að koma sér burt frá honum, slíta öll tengsl.

Formaður utanríkismálanefndar vill hins vegar leggjast flöt undir kúgarann!! Það er ekki bara aumingjalegt sjónarmið heldur beinlínis hættulegt.

Segir EES ekki duga lengur

Gatslitnar nærbuxur

Þessi yfirlýsing eftirlitsstofnunnar EFTA er jafn haldlítil sem gatslitnar nærbuxur.

Að heimilt sé að setja bann við vistun eigna á lágskattasvæðum, bara ef þau eru utan EES svæðisins breytir engu. Þeir sem enn hafa verið nafngreindir varðandi svokölluð Panamaskjöl, geymdu allir sínar eignir innan EES landa, þó bakfyrirtæki hafi verið stofnuð utan þeirra.

Skilgreining á lágskattalandi er að skattar í viðkomandi landi séu að ákveðnu hlutfalli lægri en skattar í heimalandi fjáreigandans. Við getum fundið mörg lönd innan EES þar sem skattar eru mun lægri en hér á landi og munu þau því kallast lágskattaríki samkvæmt þeirri skilgreiningu.

Það sem kannski mest hefur verið gagnrýnt í þeirri umræðu, sem fram hefur farið undanfarna daga, er leyndarhyggjan. Og sannarlega er hægt að skríða undir slíka vernd innan EES. Nægir að nefna Lúxemborg og Danmörk í því samandi, en bankaleynd í þeim löndum er heilagri en páfinn. Sjálfsagt má finna fleiri lönd innan EES þar sem bankaleyndin er í hávegum höfð, þó sennilega standi Lúxemborg þar ofar öðrum, enda núverandi forseti ráðherraráðs ESB sem gerði það land að einhverju "besta" og mesta feluríki fyrir fé auðmanna, "dásamlegri" skattaparadís.

Þessi yfirlýsing eftirlitsstofnunnar EFTA segir því ekki neitt. Samkvæmt henni eru allir þeir sem nefndir hafa verið hér á landi varðandi Panamaskjölin alsaklausir. Þeir skiptu við banka innan EES landa og geymdu sitt fé þar. Að banki þeirra skuli síðan hafa stofnað fyrirtæki utan EES landa, utanum eitthvað skjal, breytir þá engu.

Það fer síðan eftir heiðarleik hvers og eins, hvort hann taldi þessa eign til skatts hér á landi eða ekki. En jafnvel sá eini sem hefur orðið uppvís að skattsvikum upp á nærri eitthundarð milljónir króna, fyrrverandi gjaldkeri Samfylkingar, er saklaus samkvæmt þessari skilgreiningu eftirlitsstofnunnar EFTA, jafnvel þó hann hafi ekki talið sitt fé fram til skatts hér á landi.

Mega banna vistun eigna