Lög

Ríkissáttasemjari getur komið fram með sáttatillögu, stjórnvöld geta sett lög, hvort heldur er á samþykkt yfirvinnubann eða verkfall. En það er engin leið að setja lög á uppsagnir.

Sáttatillaga felur í sér að samningsaðilar setja deilu sína í farveg sem þeir ekki munu geta haft nein áhrif á og verða að sætta sig við niðurstöðuna. Þetta ferli getur tekið nokkurn tíma og á meðan ríkir óvissa. Þeir sem þegar hafa sagt upp störfum munu því bíða með endurráðningu þar til niðurstaða næst og meta að henni lokinni hvort sú niðurstaða er ásættanleg, áður en til endurráðningar er gengið. Viðbúið er að fleiri muni segja upp störfum, meðan það ferli gengur yfir og víst að ef ekki næst ásættanleg niðurstað, munu enn fleiri hætta störfum.

Lög stjórnvalda á verkföll eru í raun af sama meiði. Deilan er þá með valdi tekin af samningsaðilum og sett í hendur matsmanna. Niðurstaðan gæti orðið enn verri og enn fleiri hætt störfum.

Það sem ég get ekki með nokkru móti skilið er hvers vegna ekki er hægt að ná þarna samning. Samninganefnd ríkisins hefur haldið því fram að hún hafi boðið ljósmæðrum ígildi 18% launahækkunar. En þó ekki nema um 4% í beinni hækkun, hitt á að koma fram með alls kyns hliðaraðgerðum. Eðli slíkra hliðaraðgerða er að sumar fá ekkert og aðrar mikið og heildar niðurstaðan nær sjaldnast því sem upp var lagt með. Þetta þekkir launafólk þessa lands, enda þessi aðferð ekki ný af nálinni.

Ef samninganefnd ríkisins telur sig hafa heimild til að semja við ljósmæður um ígildi tæplega tuttugu prósent launahækkunar, af hverju í andskotanum er þeim ekki boðin slík hækkun beint á grunnlaun?! Hvers vegna þarf að fela stærsta hluta hækkunarinnar í einhverjum hliðaraðgerðum? Er það vegna þess að samninganefndin veit að endanleg niðurstaða gefur mun minna en reiknidæmin þeirra sýna?

Ástandið er orðið alvarlegt, graf alvarlegt. Ætla stjórnvöld þessa lands virkilega að bíða þar til eitthvað skelfilegt skeður? Þarf virkilega einhver hörmung að koma til, svo ráðamenn vakni?

Beinlínis rangt að ekkert nýtt kæmi fram

Þegar auðmenn taka upp budduna

Enn er verið að tefja að alvöru vegtenging fáist fyrir sunnanverða Vestfirði. Fyrir kosningar í vor lá ljóst fyrir að vegur um Teigskó yrði fyrir valinu, einungis eftir að fá samþykkt opinberra yfirvalda. Eftir kosningar kom annað hljóð í skrokkinn. Þá var allt í einu nauðsynlegt að skoða fleiri leiðir. Bræður tveir, sem taldir eru til auðmanna þessa lands, tóku upp á því að opna buddur sínar fyrir nýju sveitarstjórnina.

En eins og allir vita, opna auðmenn ekki buddur sínar án þess að fá eitthvað í staðinn. Og það varð raunin. Ráðinn var norsk verkfræðistofa til að koma með nýja og "ferska" sýn. Auðvitað var sú sýn eins og til var ætlast, vegur skyldi lagður annarstaðar en um Teigskóg. Þeir norsku lögðu til að brúað skildi milli Reykjaness og Skálaness, 800 metra langa brú. Það tók norsku verkfræðistofuna ekki nema nokkra daga að komast að þessari niðurstöðu. Enda var henni ekki ætlað að finna ódýrustu eða bestu leiðina, heldur einhverja aðra en um Teigskóg. Hreppsnefndinni hafði þarna tekist að koma málinu í algert uppnám, fyrir tilstilli tveggja bræðra, sem sáu sér einhvern hag í að tefja málið.

Forsendur norsku verkfræðistofunnar eru í algjörum molum. Fyrir það fyrsta gerir hún ráð fyrir að vegurinn að Reykhólum verði nýttur áfram, einungis gert ráð fyrir nýrri tengingu í báða enda hans. Þeir sem þennan veg hafa ekið vita mætavel að það er alger firra, byggja þarf þann veg upp frá grunni, eigi hann að taka við allri þeirri umferð sem til sunnanverðra Vestjarða fer og síðan þeirri umferð sem bætist við eftir að Dýrafjarðargöng hafa verið kláruð og vetrarvegur yfir Dynjandis- og Botnsheið verður lagður. Vegstæðið liggur þarna um skógi vaxið svæði og hætt við að umhverfisspjöll verði mikil við lagningu nýs vegar þarna, auk þess aukakostnaðar sem af hlýst.

Þá liggja ekki fyrir neinar alvöru rannsóknir á hvernig botnlög eru í utanverðum Þorskafirði og því ekki hver kostnaður er við brúarstólpa þar, eða hvort yfir höfuð er hægt að brúa þarna. Kostnaðaráætlun þeirra norsku er því óskhyggja ein. Sem rök fyrir máli sínu nefnir þessi norska verkfræðistofa brúargerð í Noregi. Hvergi veit ég til að brúað hafi verið þar, ef hægt hefur verið að leggja veg um láglendi án slíks ofurmannvirkis og alls ekki ef vegalengdir aukast við brúargerð. Enda Norðmenn sparir á aurinn og fara vel með hann.

Teigskógur er eins mikið rangnefni og hugsast getur, á því kjarri sem vex neðarlega í suðurhlíðum Hallsteinsnesfjalls og nægir að ganga þar uppréttur til að sjá til allra átta. Mun fallegri og stærri skóga má finna þarna nærri og má t.d. nefna skóginn fyrir ofan Bjarkarlund og auðvitað skóginn neðan Barmahlíðar, þar sem núverandi vegur til Reykhóla liggur. Fleiri slíka skóga má nefna á sunnanverðum Vestfjörðum og austur um Barðaströnd.

Verndargildi Teigsskógar er ekkert, enda búið að planta í hann erlendum trjám, eins og t.d. Alaskaösp.

Margir hafa fundið hjá sér hvöt til að skrifa um þetta blessaða kjarr, því til varnar. Efast ég um að margir þeirra hafi farið á staðinn til að líta "djásnið" augum, enda ekki auðvelt að komast þangað. Læst hlið og ekki nema fyrir útvalda að komast þangað. Þarf að fara á svig við lög ef ætlunin er fyrir hinn almenna Íslendinga að komast á svæðið.

Eftir að upplýst var að tveir bræður væru að fjármagna ósættið um löngu þarfa veglagningu um sunnanverða Vestfirði, með því að bera fé á sveitarstjórn Reykhólahrepps, dettur manni óneitanlega í hug að kannski hafi hafi sú hvöt, til skrifta, eitthvað að gera með buddur bræðranna og jafnvel kærumál hinna ýmsu svokallaðra hagsmunaaðila séu af sömu rót sprottnar. Reyndar eru flest þau hagsmunafélög á suð-vestur horni landsins.

Það er alveg dæmalaust að sveitarstjórn Reykhólahrepps hafi látið tvo bræður hafa sig að fíflum og það fyrir örfár krónur. Þarna tókst henni að flækja málið enn frekar og búa til enn meira ósætti, bæði innan eigin sveitarfélags en ekki síður þeirra sem búa vestan þess. Það er í alvöru spurning hvort sveitarstjórn hafi með þessu framferði, að láta auðmenn kaupa sig, ekki gerst brotleg við stjórnsýslulög. Og hverjar eru hvatir þessara bræðra, eða hagsmunir, að þeir telji nauðsynlegt að bera fé á sveitarstjórn?!

Til að það valdi ekki misskilningi, þá býr höfundur ekki í Reykhólahreppi eða vestan hans, en ofbýður hvernig komið er fram við það fólk sem þar býr!!

 

Undarlegar áherslur dómstóla

Það má vissulega gleðjast yfir því að Atli Helgason skuli ekki öðlast málflutningsréttindi að nýju. Hins vegar verður maður hugsi yfir ástæðu dómstólsins, hvaða áherslur hann leggur til grundvallar dómnum.

Dómstóllinn horfði ekki til þess er Atli var dæmdur fyrir að verða manni að bana. Heldur voru fjármálamisferli talin vega þyngra. Áður höfðu dómstólar komist að þeirri niðurstöðu að kynferðisbrot gegn börnum væru ekki nægjanlega alvarleg til að svipta mann málflutningsréttindum.

Niðurstaðan er því sú að lögmenn sem drepa fólk og lögmenn sem brjóta kynferðislega gegn börnum, geta fengið sín málflutningsréttindi að nýju, eftir að hafa setið af sér hluta dómsins. En ef lögmaður fer á hausinn eða gerist á annan hátt brotlegur um fjármálamisferli, mun hann ekki fá slík réttindi aftur, jafnvel þó hann hafi ekki setið í fangelsi vegna slíkra brota.

Þarna er eitthvað sem ekki stemmir, eitthvað stórkostlegt að. Auðvitað eiga lögmenn sem gerast á einhvern hátt brotlegir við lög að missa sín réttindi um aldur og ævi. Manndráp og kynferðisleg brot eiga þar auðvitað að vega þyngst!!

Atli áfram sviptur málflutningsréttindum

Hvers vegna eru þingmenn svo áfram um að brjóta stjórnarskránna?

Nú um nokkurt skeið hefur verið nokkur umræða um EES samninginn, hvernig hann hefur þróast og skarast sífellt meira viðstjórnarskránna okkar. Reyndar hefur þessi umræða komið upp áður og á árum umsóknarferlisins, frá vori 2009 til áramóta 2012/13 töluðu sumir þingmenn um nauðsyn breytingar á stjórnarskrá og rökstuddu þann málflutning með EES samningnum. Sem betur fer fór það ekki lengra.

Ástæða umræðunnar nú eru tilskipanir sem liggja fyrir Alþingi, annars vegar um persónuverndarlöggjöf og hins vegar um þriðja hluta orkumálapakka ESB. Báðar þessar tilskipanir munu færa bæði löggjafavald og dómsvald frá Íslandi yfir til stofnana ESB. Það er skýlaust brot á annarri grein stjórnarskrár okkar.

Það fer enginn lengur í felur með að EES samningurinn er farinn að brjóta á stjórnarskránni, þó einstaka menn séu tilbúnir að leggja mannorð sitt í rúst með því að gera lítið úr þeirri staðreynd. Við höfum séð hvernig dómstóll EFTA hefur snúið hér dómum Hæstaréttar trekk í trekk, þvert á stjórnarskránna.

Og nú liggur fyrir utanríkisráðuneytinu bréf frá Eftirlitsstofnun EFTA, handlangara ESB, um bókun 35. Þessi bókun fjallar í stuttu máli um að Hæstiréttur beri að fara eftir erlendum lögum, stangist þau á við þau íslensku! Þarna ætlar ESB, gegnum eftirlitsstofnunina að skikka íslenska dómstóla til að láta íslensk lög, sett af Alþingi Íslendinga, víkja fyrir erlendum lögum!!

Það sem mér gengur hins vegar illa að skilja er hvers vegna sumir þingmenn okkar, kosnir af þjóðinni til að vinna að hag hennar, eru tilbúnir að samþykkja tilskipanir erlendis frá, ef minnsti vafi er á að þær brjóti í bága við stjórnarskránna sem þeir leggjadrengskaparheit sitt við. Hefði haldið að þeir létu stjórnarskránna njóta vafans. Nú hefur aðjúnkt við háskólann ályktað að tilskipunin um persónuverndarlöggjöf ESB sé í bága við stjórnarskrá. Engu að síður rísa sumir þingmenn upp og afla sér umfjöllunar "sérfræðinga" um hið gagnstæða og jafnvel erlendir ritlingar ESB fengnir til að skrifa greinar í Fréttablaðið.

Það koma æ oftar upp í huga manns nokkrar spurningar:

1. Hver getur kært brot á stjórnarskránni?

2. Hvert skal kæra?

3. Hverja skal kæra?

1. Kannski er það svo að hverjum er heimilt að kæra slíkt brot. Vandinn er að það kostar mikla peninga að leita til dómsstóla og ekki á færi einstaklinga að fara í slíka vegferð.

2. Á að kæra til lægsta dómstig eða beint til hins hæsta? Er kannski einhver annar dómstóll sem fjallar um slík brot?

3. Þegar Alþingi samþykkir tilskipanir erlendis frá, er stangast á við stjórnarskrá, ber þá að kæra það sem stofnun, eða skal kæra þá þingmenn sem tilskipunina samþykktu? Í mínum huga bæri að kæra viðkomandi þingmenn, enda varla eðlilegt að þeir þingmenn sem kjósa gegn tilskipuninni séu ákærðir.

Þingmenn ættu að hugsa sinn gang. Þeir leggja drengskarheit sitt við vörð um stjórnarskránna, þegar þeir hefja störf á Alþingi. Þar breytir engu hverjar pólitískar hugsjónir þessa fólks er, stjórnarskráin er æðsta löggjöf landsins, alltaf! Ef vafi leikur um lögmætið á stjórnarskráin alltaf að njóta vafans!

Annað er ekki í boði!!

 

 

Grænni borg

Dagur B Eggertsson boðar grænni borg. Nokkuð undarlegur boðskapur af þeim sem leitar uppi hvern grænan blett í borginni, til að færa vinum sínum byggingarrétt á. Kallar þessa vinavæðingu sína þéttingu byggðar.

Einn er þó sá blettur innan borgarmarkanna sem virðist friðhelgur, en það er umhverfi lóðarinnar á horni Óðinsgötu og Spítalastígs. Þar væri auðveldlega hægt að koma fyrir þokkalegu hóteli eða jafnvel einhverri dýrindis íbúðablokk fyrir þá best settu og það án þess að þurfa að fella eitt einasta hús. En það er víst búið að tryggja að þarna verði ekki byggt, einn íbúinn á svæðinu búinn að festa sér lóðaréttinn umhverfis hús sitt, til að tryggja sér "speis" og gott bílastæði!

En aftur að grænu borginni hans Dags. Auðvitað má gera borgina fallega græna með því að mála alla steinkumbaldanna sem verið er að troða niður á milli og yfir eldri fallegri hús miðborgarinnar, græna. Það yrði ekki amalegt að aka niður Geirsgötuna með fjallhá hús, fagurgræn að lit, á báða bóga og síðan til baka eftir Tryggvagötunni með jafnvel enn hærri fagurgræna steypukassa á alla vegu. Miðborgin fengi sannarlega sérstak ásýnd og víst að ferðamenn myndu flykkjast í hópum til landsins, til að berja þetta undur augum!!

Vill breytt stjórnkerfi og aðalskipulag

Það kemur að skuldadögum

Það þarf ekki stórspeking til að átta sig á að launahækkun bæjarstjórans í Kópavogi er utan allrar skynsemi og ber ekki með sér mikinn skilning á ástandinu í landinu. Það er þó algert skilningsleysi og stjórnmálaleg blinda, þegar forsætisráðherra hneykslast á ofurlaunahækkun bæjarstjórans.

Bæjarstjórinn fékk launahækkun upp á 32,7%, skömmu eftir að ráðherraembættin og þingmenn fengu nærri 40% hækkun. Það þótti ekkert of hátt,að mati þingmanna og ráðherra og jafnvel þó einhverjir þingmenn hafi haft á því orð að þetta væri kannski í ríflegri kantinum, hefur ekki einn einasti þingmaður afþakkað þá kauphækkun!

Þarna liggur vandinn. Áður þurftu sveitarstjórnarmenn ekkert að ákveða um sín laun, þeir fengu sjálfkrafa svipaðar prósentuhækkanir og þingliðið, enda sömu menn sem sáu um ákvörðunina. Eftir að sveitarstjórnarmönnum var úthýst frá kjararáði þurftu þeir sjálfir að ákveða sínar launahækkanir. Og í sjálfu sér ekkert óeðlilegt að þeir hefðu áfram til viðmiðunnar þann hóp sem áður leiddi þeirra hækkanir.

En vandinn er auðvitað mun stærri. Á þann vanda var bent, strax eftir þá ókristilegu hækkun sem þingmönnum og ráðherrum var færð. Síðan eru liðin nokkur misseri og sífellt verið að hamra á þessum vanda. Undir kraumar og ekkert gert af ráðamönnum til að tappa af þeirri reiði sem sífellt bólgnar, eins og eldfjall sem að lokum springur með óskaplegum afleiðingum.

Hér á landi virðir launafólk kjarasamninga, ólíkt því sem víðast erlendis þekkist. Því hefur vígvöllurinn ekki enn verið formlega opnaður, beðið eftir að kjarasamningar losni. Á meðan eykst gremjan. Erlendis hefði aðgerð líkt og úrskurður kjararáðs um kjör þingmann og ráðherra, þótt slíkt frávik frá raunveruleikanum að til verkfalla hefði verið boðað nær samstundis!

Það er auðvitað frábært að forsætisráðherra sjái að 32% launahækkun gengur alls ekki. Þá hlýtur manneskjan að átta sig á að 40% launahækkun er enn verri.

Eða eru hvatir ráðherrans kannski af öðrum toga? Getur verið að henni sárni að bæjarstjóri sé á hærri launum en ráherra? Eða fer kannski fyrir brjóstið á henni að 32% launahækkun bæjarstjórans voru fleiri krónur en 40% launahækkun ráðherrans? Það væri aldeilis frábært, þá væru þeir forkólfar verkalíðhreyfingarinnar, sem hafa kjark, fengið öflugan samherja.

Það er nefnilega svo 30% launahækkun bæjarstjórans og 40% hækkun ráðherrans, samsvara heildarlaunum nokkurra verkamanna. Það kemur að skuldadögum, eftir næstu áramót. Hafi stjórnvöld ekki áttað sig á grunnvandanum á þeirri stundu og bætt úr samkvæmt því, munu verða hér á landi þvílíkar hamfarir að öflugustu eldfjöll okkar munu blikna í samanburðinum!!

Segir laun Ármanns óhófleg

Vextir?

Hægt er að líta sem svo að þessir 4 milljarðar, sem ríkisstjórnin samþykkti sem "aukafjárveitingu" til vegamála, sé einungis lítill hluti af þeim vöxtum sem ríkissjóður skuldar til málaflokksins.

Bílaeign landsmanna skilar ríkissjóði hátt í 100 milljarða tekjum á ári hverju. Stór hluti þess fjár er skattekja sem beinlínis er eyrnamerkt vegakerfi landsins. Aldrei hefur þó það fé allt skilað sér til málaflokksins, hefur verið nýtt til annarra þátta í rekstri ríkissjóðs. Yfir allan þjófabálk tók þó í kjölfar hrunsins, þegar fjármagn til viðhalds og endurbóta vegakerfisins var skert svo hressilega að vegakerfið beið stór skaða af. Enn hefur ekki náðst að koma fjárframlögum til vegamála á sama grunn og fyrir hrun, jafnvel þó ríkissjóður standi nú enn betur en nokkurn tíma áður. Enda er sá hluti vegakerfisins sem enn tórir, að hruni kominn. Ekki finnst sá vegspotti í vegakerfi landsins sem hægt er að segja að sé í lagi!! Um 70% vegakerfisins nær einungis einni til tveim stjörnum af fimm, samkvæmt úttekt EuroRAP og enginn vegspotti nær fimm stjörnum!!

4 milljarðar nú til viðbótar við þá 8 milljarða sem eru á fjárlögum, til viðhalds og endurbóta vegakerfisins, er lítið brot af þeim 100 milljörðum sem ríkissjóður aflar af bíleigendum. Það er því stór skattur sem þeir þurfa að greiða til reksturs ríkisbáknsins, umfram aðra skattgreiðendur, eða hátt í 90 milljarðar króna. Það gerir að meðaltali aukaskatt upp á vel yfir 400.000 kr. á hvern bíl í landinu, ár hvert, auk alls kostnaðar við viðhald og endurbætur vegakerfisins.

Það má nefna fleira, sem rökstyður þá kenningu að þessir 4 milljarðar séu einungis vextir af láni ríkisins frá bíleigendum. Hvalfjarðargöng voru byggð fyrir réttum tuttugu árum síðan. Allan kostnað af þeirri framkvæmd hafa þeir greitt sem um göngin hafa ekið og vel það. Auk auðvitað að greiða ríkinu fullan skatt af þeim sama akstri.

Við tilkomu Hvalfjarðargangna var öll uppbygging og endurbætur vegarins fyrir fjörðinn stöðvuð og viðhald þess vegar skert fram úr hófi. Við þetta sparaði ríkissjóður slíka upphæð, sem ökumenn um göngin greiddu, að næsta víst má telja að 4 milljarðarnir séu rétt vextir þeirrar upphæðar!

Það er ljóst að ríkissjóður hefur tekið einhliða lán hjá bíleigendum þessa lands, án þess þeir hafi getað rönd við reyst og er enn að stunda þessa iðju. Á þessu ári mun fara til málaflokksins 12 milljarðar, eins og áður sagði. Þetta er einungis brot þess fjár sem eyrnamerkt er til viðhalds og endurbóta vegakerfisins, af þeim sköttum sem bíleigendum er gert að greiða.

Eðli málsins samkvæmt, bitna skattar á bíleigendur fyrst og fremst á landsbyggðafólki. Það býr ekki við sama lúxus og höfuðborgarbúar, að hafa kost á að sleppa einfaldlega bílaeign. Þar koma til fjarlægðir við öll aðföng, sækja sér vinnu og ekki síst við að sækja sér þjónustu. Mörg er sú þjónusta sem landsbyggðafólk þarf að sækja, er einungis veitt á höfuðborgarsvæðinu. Þá valda óhóflegir skattar á rekstur bílaflotans því að öll vara verður dýrari á landsbyggðinni og samkeppni fyrirtækja verður erfiðari við fyrirtæki á höfuðborgarsvæðinu.

Þetta er því landsbyggðaskattur.

Að ráðherra skuli hæla sér að því að honum hafi tekist að kría út 4 milljarða úr ríkissjóð, af þeim hundruðum milljarða sem ríkissjóður hefur stolið frá málaflokknum gegnum tíðina, tugum milljarða á þessu ári, er lítilmannlegt!!

Fjórir milljarðar í brýnar vegaframkvæmdir

Annað hvort, eða

Annað hvort samþykkir Alþingi tilskipun ESB um þriðja orkupakka sambandsins, eða ekki. Engar undanþágur eru í tilskipuninni, þannig að ef Alþingi samþykkir hana er verið að færa völd yfir orku okkar úr landi. Svo einfalt er það!!

Það kemur hins vegar ekki á óvart þó ESB aðildarsinnar finni sig knúna til að tala um einhverja ímyndaða fyrirvara, fyrirvara sem þó eru hvergi nefndir í tilskipuninni. Fyrir þeim er sjálfstæði okkar lítils virði og stjórnarskráin einungis til óþurftar.

Það er í hæsta máta undarlegt að ráðherra skuli leita álits "sérfræðings" sem er illa haldinn af ESB veikinni og ekki annað að sjá en að ráðherra sjálfur sé eitthvað smitaður.

En til hvers var ráðherra að leita eftir slíku áliti? Dugir henni ekki leiðbeiningar landsfundar eigin stjórnmálaflokks? Er hún kannski svo illa smituð, að hún telji nauðsyn að finna, með öllum tiltækum ráðum, leið framhjá samþykkt landsfundar? Á maður virkilega að trúa því að ráðherrar og kannski þingmenn Sjálfstæðisflokks ætli að stika út í það forarsvað?!!

Og sannarlega mun það verða stjórnarskrárbrot, samþykki Alþingi tilskipunina. Í Noregi er þegar hafin vinna við málsókn vegna stjórnarskrárbrots Stórþingsins, vegna sömu tilskipunar.

Málflutningur ESB sinnans og álitsgjafa ráðherra, fjallar í stuttu máli um að samþykkt tilskipunarinnar hafi engin áhrif hér á landi og færð fátækleg og jafnvel lygarök fyrir því máli. Þá mætti spyrja þennan ágæta mann þeirrar spurningar; til hvers að samþykkja eitthvað sem kemur okkur ekkert við og skiptir engu máli?!!

Staðreyndin er einföld. Ef við viljum halda yfirráðum yfir auðlindum okkar, má aldrei rétta litla fingur út fyrir landsteinana. Nú eru það orkuauðlindir, á morgun kannski fiskveiðiauðlindirnar!

 

 

Gæti falið í sér stjórnarskrárbrot

Spámaðurinn mikli

Hinn mikli spámaður Eiríkur Bergmann Einarsson, evrópufræðingur, stjórnmálafræðingur og fyrrverandi frambjóðandi Samfylkingar, hefur nú fellt sinn dóm. Öllum til huggunar er einstaklega sjaldgæft að spádómar þessa mikla spámanns rætist.

Skoðanakannanir eru ekki kosningaúrslit og því fráleitt að velta sér upp úr hugmyndum um meirihlutasamstarf samkvæmt þeim. Það eru getgátur einar sem engu máli skipta. Eftir að talið hefur verið upp úr kjörkössum kemur tími svokallaðra stjórnmálafræðinga, að segja sitt álit. Þar til eiga þeir að hafa vit á að þegja, nema auðvitað þeir séu að hygla einhverjum ákveðnum stjórnmálaflokk.

Svo oft höfum við gengið að kjörborðinu síðastliðinn áratug, með tilheyrandi flóði skoðanakanna, að allir landsmenn ættu að vita að slíkar kannanir eru ekki marktækar. Jafnvel kannanir sem gerðar hafa verið örskömmu fyrir kosningadag, hafa verið svo fjarri raunveruleikanum að furðu sætir.

Hitt er annað mál að útgáfa skoðanakanna er vissulega skoðanamyndandi, þó sérstaklega þegar "vitringar" eru látnir blása í kjölfarið. Þessu hefur verið mjög haldið á lofti á fréttstofu ruv, jafnvel svo vel að verki staðið þar að túlkun skoðanakanna hefur á stundum verið teygð vel til, svo réttur álitsgjafi geti gefið rétt álit.

Og nú ætlar útvarp K100, í eigu moggans, að feta sömu leið og nýta sömu "sérfræðingana". Það er mogganum til minnkunar.

Viðreisn í oddastöðu

Auðvitað ekki

Það bæri nýrra við ef VG tækju upp á því að vera á móti skattlagningu. Þessi flokkur, með þáverandi formann í stól fjármálaráðherra, setti einstakt met í fjölgun og hækkun skatta á einungis einu kjörtímabili. Katrín gæti því með engu móti staðið gegn frekari álagningu á landsmenn.

Það er gilt sjónarmið að þeir sem njóta greiði. Þetta á ekki síður við um bíleigendur sem aðra.

Og vissulega er það svo, bíleigendur greiða fyrir það sem þeir njóta, af hendi ríkisvaldsins, reyndar fjórfalt. Í dag eru álögur á þá sem þurfa að nota eigin bíl mjög miklar, meir en fjórum sinni hærri en það fjármagn sem skaffað er til vegamála. Stór hluti þessarar álagningar er eyrnamerkt viðhaldi og endurnýjun vegakerfisins. Því miður skilar það sér ekki þangað, heldur hverfur í ríkishítina.

Það er því með algerum ósköpum að nú séu ráðamenn að tala um að leggja enn meiri álögur á bíleigendur. Þó Katrín hafi ekki útilokað frekari skattlagningu á bíleigendur er ekki sama sagt um núverandi samgönguráðherra. Fyrir kosningar og reyndar eftir þær líka, eftir að hann fékk lykilinn að ráðuneytinu, hafnaði sá maður með öllu öllum hugmyndum um vegaskatt. Ekki að sjá að honum sé annt um mannorð sitt. Eftir að hafa skaddað það verulega fyrir tæpum tveim árum síðan, hefur hann nú endanlega gengið af því dauðu!! Undarlegast af öllu er þó að rótin að þessari hugmynd um vegaskatt kemur úr Sjálfstæðisflokki, þeim flokk sem hvað duglegastur er að tala um lækkun skatta, a.m.k. fyrir hverjar kosningar.

Menn geta deilt um með hvaða hætti ríkisvaldið skattleggur bíleigendur, svo þeir greiði fyrir viðhald og endurnýjun vegakerfisins. Hvort greiddir eru vegatollar eða hvort eldsneyti sé skattlagt. Það ætti þó ekki að þurfa að deila um að ekki verði gert hvoru tveggja!!

Það er ærinn sá skattur sem landsbyggðafólk þarf að greiða, þó ekki bætist á stór aukinn aksturskostnað, með tilheyrandi auknum kostnaði við öll aðföng. Og ekki má gleyma þeirri augljósu staðreynd að slíkur skattur mun auka verðbólguna með tilheyrandi hækkun vaxtakostnaðar. Ekki mun það hjálpa unga fólkinu að eignast húsnæði!

 

„Við höfum aldrei útilokað gjaldtöku“

Þeirra ær og kýr

Það er borgarstjórnarmeirihlutans ær og kýr að láta aðra þrífa eftir sig skítinn, að kenna öðrum um það sem miður fer. Sóðaskapur þessa borgarstjórnarmeirihluta er þvílíkur að engu tali tekur.

Ekki er hugsað um að þrífa götur svo sómi sé af og þegar í óefni er komið er bíleigendum kennt um. Auðvitað verður til einhver sóðaskapur vegna bílnotkunar, svona eins og af flestum mannanna verkum. Það er hins vegar hvernig sveitarstjórn stendur að þrifum þess sóðaskaps sem skilur á milli sóðanna og hinna sem snyrtilegri eru.

Þegar skólpkerfi borgarinnar bilar er ekki einungis reynt að þegja slíka bilun í hel, meðan skólpið fyllir fjörur borgarinnar, heldur er reynt að koma sökinni yfir á aðra, að venju. Ekki er sóðaskapurinn þar þrifinn upp, frekar en götur sópaðar. Þegar svo borgarbúi kvartar ætlast stjórn borgarinnar til að íbúar þrífi upp skítinn! Aldeilis hreint ótrúlegt!!

Þar sem megnið af því rusli sem er í fjörum borgarlandsins er notaður klósettpappír, mætti Eiríkur Hjálmarsson gjarnan svar því hvort hann ætlist til að klósettpappírinn sé settur í ruslatunnurnar, eftir notkun!

Svo ætla borgarbúar að kjósa þessa endemis sóða yfir sig í fjögur ár til viðbótar!!

 

Vesturbæingum boðið í skólphreinsun

Jakkalakkar

Jakkalakkar með leðurgljáandi stresstöskur eru nú vaknaðir til lífsins, enda stórir hlutir að gerast.

Það er auðvitað með ólíkindum að hér á landi skuli vera slitið milli framleiðslu og sölu orkunnar, að búinn sé til milliliður sem gerir ekkert annað en að hækka verð orkunnar til landsmanna. Enn ótrúlegra er að hver sem er geti gengið á þennan markað, stofnað fyrirtæki til sölu orku og grætt á því peninga. En þetta var okkur fært með einni tilskipun frá ESB, sem kjarklausir aumingjar Alþingis samþykktu. Og allt er þetta gert í nafni frelsis, frelsis til að græða!

Þessi tilskipun getur átt rétt á sér á stórum raforkumarkaði, þar sem samkeppni ríkir, en hér á landi, dreifbýlu landi 340.000 íbúa, er þetta næsta hjákátlegt.

En nú eru bjartir tímar framundan, hjá jakkalökkunum. Á næstu dögum mun Alþingi, enn jafn illa mannað og áður, ef ekki verr, samþykkja enn eina tilskipunina frá Brussel, tilskipun sem mun opna jakalökkunum nýja leið til að græða. Tilskipun sem mun stækka raforkumarkaðinn hér á landi úr 340.000 notendum upp í 500.000.000 notendur. Þá er gott að eiga sölufyrirtæki með rafmagn frá Íslandi!

Það dettur engum heilvita manni að stofna sölufyrirtæki um rafmagn á Íslandi, þessum litla markaði sem nánast útilokað er að komast inná og algerlega útilokað að geti boðið orkuna á lægra verði. Þessir menn eru ekki að stofna einhver góðgerðasamtök, einungis að hugsa að eigin hag, eins og viðskiptamenn ætið gera. Þeir veðja á aumingjaskap og kjarkleysi íslenskra stjórnmálamanna, enda sterkar líkur á vinningi þar.

Á nýliðnum landsfundum tveggja stjórnarflokka var samþykkt að Ísland gæfi ekki eftir yfirráð yfir orkuauðlindum okkar til ESB. Í því felst að samþykkja ekki þriðja hluta orkumálabálks ESB. Það var ekki liðin nóttin frá landsfundi Sjálfstæðisflokks, þegar menn í æðri stöðum innan flokksins fóru að túlka þessa samþykkt á allt annan hátt en hún raunverulega var og síðan hafa menn innan dyra Valhallar leitað logandi ljósi að undankomuleið frá þessari samþykkt.

Formaður flokksins lét hafa eftir sér, við fréttastofu ruv, að tilskipunin hefði engin áhrif hér á landi, ekki fyrr en að og ef við legðum sæstreng til meginlandsins. Þvílík fyrra!!

Staðreyndin er einföld. Ef alþingi samþykkir tilskipun um þriðja orkumálabálk ESB, tekur hún strax gildi. Þar eru engar undanþágur. Þessari tilskipun fylgir að ný stofnun ESB, ACER, með staðsetningu í Slóveníu, mun yfirtaka alla stjórnun raforkumála í löndum ESB. Einnig mun ACER taka yfir alla stjórnun orkumála í löndum EES ef öll lönd þess samþykkja tilskipunina. Þessi yfirtaka verður strax og tilskipunin hefur verið samþykkt. Noregur er þegar búinn að samþykkja hana og víst að Lictenstein mun einnig gera slíkt hið sama. Við stöndum því ein eftir.

ACER mun því, strax að lokinni samþykkt tilskipunarinnar, taka yfir orkumál okkar Íslendinga og eftir það mun Alþingi ekkert hafa að segja, né við landsmenn. Ofarlega á forgangslista ACER er lagning sæstrengs milli Íslands og Bretlands. Gera má ráð fyrir að innan árs frá samþykkt tilskipunarinnar muni framkvæmdir við strenginn vera hafnar. Ef upp kemur deila um kostnaðarskiptingu lagningar þessa strengs, mun ACER úrskurða um hversu mörg hundruð milljörðum okkur ber að greiða. Alþingi og við landsmenn munum ekkert geta við því gert!

Þetta þýðir að orkuverð hér á landi mun hækka svo að tala má um hamfarir. Fyrirtæki sem byggja á notkun raforku munu leggjast af, með tilheyrandi atvinnuleysi. Önnur gætu hugsanlega skipt yfir í olíu.

Sú orka sem ætlað er að flytja gegnum strenginn er næsta lítil á evrópskan mælikvarða, þó stór sé á íslenskan, enda þar verið að tala um orku sem svarar meira en þeirri orku sem Kárahnjúkavirkjun framleiðir. Og víst er að vilji ACER er til að flytja enn meiri orku úr landi, að leggja annan streng, þann þriðja og jafnvel fjórða! Til að fæða þá alla þarf auðvitað að virkja og þá munu umhverfissjónarmið lítils metin. Enda mun það verða á valdi ACER að ákveða hvar virkjað er, ekki Alþingis. Jafnvel helgi Gullfoss gæti orðið rofin!!

Það er því von að jakkalakkarnir rumski, enda óendanlega miklir fjármunir í boði, bara ef maður er nógu fljótur að grípa þá. Leðurglansandi stresstöskurnar munu bólgna, aftur og aftur, endalaust!!

Hrista upp í samkeppni á orkumarkaði