Illa komið fyrir Framsókn

Það er illa komið fyrir Framsóknarflokki og óvíst að hann nái þeim merka áfanga að halda upp á aldarafmæli sitt. Bylting nokkurra áhrifamanna innan flokksins stendur nú sem hæst og mun velt á því hvort flokkurinn lifir eða deyr. Í öllu falli mun flokkurinn koma verulega skakkur til kosninga, jafnvel þó takist að halda honum í réttum höndum.

Sigurður Ingi Jóhannesson, varaformaður og frambjóðandi byltingaraflanna, segir að enginn maður sé stærri en flokkurinn. Þetta er að vissu leiti rétt, en þó má segja að í tilfelli Framsóknar megi efast um þessa fullyrðingu. Þegar saga flokksins er skoðuð, síðastliðinn áratug eða rúmlega það, kemur ýmislegt í ljós. Síðustu árin fyrir hrun var flokkurinn í miklum vanda, ör skipti á formönnum og óstöðugleiki. Sumir þeirra sem völdust formenn á þessum árum afrekuðu það eitt að minnka enn frekar fylgi flokksins. Þeir menn telja sig nú best færa til að dæma hvernig best sé að stýra flokknum. Á þessum árum fékk flokkurinn á sig það vafasama orð að vera flokkur sérhagsmunasinna og ekki að ósekju. Til valda í honum höfðu komist menn sem hugsuðu fyrst og fremst um eigin rass og nýtt sér stöðu sína óspart. Þetta ástand var auðvitað ekki bundið við Framsóknarflokk einan, þó umræðan hafi að mestu snúist um þann flokk. Því var þessi flokkur ekki beysinn, þegar bankahrunið skall á og lá fyrir að síðust dagar þessa flokks væru taldir.

Það var þá sem Sigmundur Davíð Gunnlaugsson kom fram og bauð flokknum krafta sína. Ungur maður með sterka hugsun og virtist nokkuð fastur fyrir. Vissulega setti þetta margann flokksmanninn í vanda, einkum þá sem töldu sig eiga vísa framtíð innan þessa deyjandi flokks. Kjósendur tóku í fyrstu nokkurn vara á þessum hvatvísa manni, þó voru nógu margir tilbúnir til að láta á hann reyna og flokkurinn hélt lífi og vel það, í kosningunum vorið 2009. Kjörtímabilið sem þá fór í hönd einkenndist af harðri varðstöðu þessa nýja formanns Framsóknar á stjórnleysi vinstriflokkana og oftar en ekki sem hann gerði þáverandi fjármálaráðherra illann. Ekki vegna ótilhlýðilegs málflutnings, heldur rökfestu sem ráðherrann átti erfitt með að svara og greip því gjarnan til þess eina úrræðis sem hann hafði, að segja SDG að halda kjafti.

Framanaf þessu kjörtímabili voru einstakir þingmenn Framsóknar feimnir við að fylgja formanninum eftir, þó þeir ynnu ekki beinlínis gegn honum. Þegar líða tók á, fór feimnin smá saman af flestum þeirra, þó enn væru til þingmenn sem ekki voru sáttir. Kjósendur sýndu hins vegar í kosningum vorið 2013 að þeir voru sáttir við störf formanns Framsóknar og þeirra þingmanna sem honum fylgdu. Þá fékk flokkurinn met fylgi og þarf að leita aftur til ársins 1991 til samanburðar, þegar kjördæmaskiptingin var önnur og betri en nú.

Þó vissulega megi segja að enginn einn maður sé stærri en stjórnmálaflokkur, má nánast fullyrða að Framsóknarflokkurinn væri varla til í dag nema fyrir einn mann. Nú vilja sumir í efstu stöðum flokksins losa sig við þann mann. Nærri er víst að kjósendur eru á öndverðum meiði, þ.e. kjósendur Framsóknarflokks. Kjósendur annarra flokka vilja að sjálfsögðu að Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni verði velt úr sessi.

Þingmaður Framsóknar af suðurlandi sagði fyrir skömmu að sér og öðrum í flokknum hafi liðið illa frá því hinn örlagaríki þáttur kastljós var sýndur, þar sem ráðist var að SDG úr launsátri. Það má vissulega taka undir með þingmanninum, þó á öðrum forsendum en hennar. Þegar þessu fordæmalausa árás á forsætisráðherra þjóðarinnar fór fram varð mörgum brugðið. Eins og framsetningin var á þeirri árás var, mátti vissulega skilja að maðurinn væri sekur um eitthvað. Fljótlega kom þó í ljós að málið var ekki allt eins og það sýndist. Hvort sem hann var sekur eða ekki, þá áttu allir þingmenn flokksins að sjá sóma sinn í að tjá sig ekki um málið, nema þá kannski til varnar formanninum. Og vissulega stigu einstakir þingmenn fram og vörðu hann, en fleiri sá þarna tækifæri til að upphefja sig og voru fljótir til að dæma.

Sú framkoma setti vissulega sting í hjarta manns. Við teljum okkur lifa í réttarríki, að allir séu saklausir uns sekt er sönnuð. Að samflokksmenn SDG skyldu vera tilbúnir að dæma hann sekan út á fréttaskýringu, án þess hann fengi að verja sig, setti mikinn ugg að manni, að réttaríkinu væri þannig fórnað til að menn gætu upphafið sig sjálfa. Menn sem ekki hafa burði til slíks nema á kostnað annarra. Að þannig þenkjandi fólk væri til í þessum flokki, fólk sem hefur verið duglegt við að halda málinu til streitu, fólk sem ekki vill heyra skýringar meints sakamanns, hefur valdið því að mörgum framsóknarmanninum úr grasrótinni hefur liðið illa.

Fyrir örfáum vikum síðan var umræðan um hið svokallaða Wintrismál nánast engin. Sigmundur Davíð og eiginkona hans Anna Sigurlaug, höfðu skýrt sitt mál svo vel sem mest má. Þau höfðu lagt fram öll þau gögn um málið sem hægt er að leggja fram. Auðvitað eru alltaf einhverjir sem ekki taka þær skýringar gildar og munu ekki taka nokkrar skýringar gildar. Í þeirra augum er SDG sekur og verður það hvað sem hver segir. Aðrir líta til gagnanna, skoða úttektir óháðra aðila á málinu og komast að því að þarna var aldrei neitt mál í gangi, einungis pólitísk árást á SDG.

Þegar síðan nálgaðist kosningar opnuðu flokksfélagar SDG málið að nýju. Þeir neita að taka gögn gild og flykkja sér í hóp andstæðinga Framsóknarflokks, til þess eins að reyna að ná tökum á flokknum. Einu rökin sem þetta fólk hefur er að SDG hafi misst trúnað kjósenda. Hver er þá trúnaður kjósenda á byltingarfólki Framsóknar. Frambjóðandi þess til formanns, sem lengst af var tryggur SDG en hefur nú snúið við honum baki, hefur marg sagt opinberlega að hann bjóði sig ekki fram gegn sitjandi formanni. Hversu oft hann hefur sagt slíkt innan þingflokks flokksins veit ég auðvitað ekki, enda nægir mér að hafa heyrt hann segja þessi orð í opinberum fjölmiðlum. Þetta hefur hann nú svikið. Hvert er þá traust kjósenda á honum? Aðrir þingmenn og frammámenn flokksins voru fljótir að dæma SDG, eftir hinn örlagaríka þátt kastljóss. Þrátt fyrir skýringar SDG og þau gögn sem hann hefur lagt fram og þrátt fyrir að óháðir aðilar, bæði innlendir sem erlendir, hafi komist að því að enga sök né annað sé að finna hjá SDG, halda þessir þingmenn flokksins áfram áróðrinum. Hvert er traust kjósenda á slíku fólki og sýn þess á réttarríkinu.

Eitt liggur þó ljóst fyrir, að enginn frambjóðandi til alþingiskosninganna nú í haust mun ganga til þeirra með jafn hreinan bakgrunn og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson. Hann hefur lagt fram öll gögn um sín fjármál og ekkert sem hægt er að finna á hann. Hversu margir aðrir frambjóðendur, í öllum flokkum, hafa óhreint mjöl í pokahorni sínu?!

 

 

Spenna í Framsóknarflokknum

Örfá orð um hina svokölluðu Vigdísarskýrslu

Fátt hefur vakið meiri athygli en skýrsla meirihluta fjárlaganefndar um síðari einkavæðingu bankanna, skýrsla sem nú er reyndar nefnd við formann nefndarinnar, Vigdísi Hauksdóttur. Og sjaldan hefur þarfara verk verið unnið.

Það hefur því vakið undrun að efni þessarar skýrslu hefur alveg fallið í skuggann í umræðunni og hún snúist að mestu eða öllu um form skýrslunnar, höfunda hennar og þar fram eftir götum. Fréttamiðlar hafa einstaka sinnum tekið einhver takmörkuð efnisatriði skýrslunnar til umfjöllunar, slitið þau úr samhengi og snúið staðreyndum á haus.

Þessi skýrsla er ekki löng, einungis upp á 36 blaðsíður, með forsíðu, efnisinnihaldi og heimildaskrá. Það ætti því ekki að vefjast fyrir fólki að lesa skýrsluna alla, þannig að það hafi svona örlitla hugmynd um hvað í henni stendur, áður en það tjáir sig um hana.

Ekki ætla ég að kryfja skýrsluna hér, enda aðrir mér hæfari til þess verks. Marinó G Njálsson þekkja flestir landsmenn og vart hægt að hugsa sér traustari og skynsamari mann, sér í lagi þegar kemur að því að plægja þarf í gegnum fjármálalega órækt. Góð greining sem hann setur fram á bloggsíðu sinni ætti að vera öllum skyldulesning. Það eina sem hann setur út á þessa skýrslu er að í hana vanti meira af tölulegum staðreyndum, sem raunar koma allar fram í fylgiskjölum skýrslunnar. Þennan löst tel ég hins vegar kost, þar sem það gerir skýrsluna auðlesnari, þó kannski manni verði á að missa af einhverjum enn frekari hryllingsupplýsingum.

Það er hins vegar ekki heiglum hent að finna þessa ágætu skýrslu í netheimum. Einungis einn fréttamiðill lætur svo lítið að opinbera hana í heild sér, þegar skýrslan ætti auðvitað að vera opin á öllum fréttamiðlum. Um það snýst jú fréttamennska, að upplýsa og fræða almenning.

Til að auðvelda fólki lestur skýrslunnar set ég hér fyrir neðan link á hana, þar sem ég fann hana hjá Útvarpi Sögu. Einnig set ég link á greiningu Marinós G Njálssonar á skýrslunni.

Skýrsla meirihluta fjárlaganefndar (Vigdísar skýrsla)

Greining Marinós G Njálssonar á skýrslunni

Dýraníð og heimska

Einhver heimskasta tillaga við lagasetningu frá Alþingi kom fram þegar verið var að ræða búvörusamninginn, nú í vikunni. Þá var borin fram tillaga um að svipta þá bændur beingreiðslum sem uppvísir verða að dýraníð. Sem betur fer voru nægjanlega margir þingmenn sem höfðu skynsemi til að fella tillöguna.

Dýraníð er auðvitað óafsakanlegt og á ekki að þekkjast. Sem betur fer er fátítt að slík mál komi upp, en þó má með sanni segja að hvert eitt slíkt mál sé einu of mikið.

En aftur að tillögunni undarlegu, sem reyndar erfitt að átta sig á hver á heiðurinn af, þar sem þingmenn tveggja flokka eru nú farnir að berjast um heiðurinn af heimskunni, Bjartrar framtíðar og VG. Nú er það svo að í lögum eru ágætis ákvæði gegn dýraníð, þ.e. svipting leyfis til dýrahalds. Það leiðir því af sjálfu sér að þeir sem missa leyfi fyrir skepnuhaldi missa sjálfkrafa um leið allar beingreiðslur. Engar skepnur, engar beingreiðslur. Því var þessi tillaga ekki einungis óþörf, heldur opinberaði hún heimsku þeirra sem vilja eigna sér hana og hversu gjörsamlega þeir eru utangátta þegar umræður um landbúnað eiga sér stað.

En það voru fleiri en þingmenn sem opinberuðu sína heimsku í vikunni sem er að líða. Forstjóri einokunarfyrirtækisins Haga hljóp á dekk og talaði um ríkisstyrkt dýraníð. Engum dettur í hug að tala um ríkisstyrkta einokunarverslun á matvörumarkaði, þó vissulega það sé nær sanni. Allir ættu að muna hvernig ríkið, gegnum nýstofnaða banka, "rétti hlut" Haga, þegar fyrirtækið var í andaslitrunum eftir hrun. Síðan hefur þetta fyrirtæki verið rekið með dágóðum hagnaði, þó ekki detti ráðamönnum þar til hugar að greiða til baka eitthvað af þeirri upphæð sem notuð var til að "rétta fyrirtækið af", á sínum tíma. Hagnaður Haga mælist ekki í tugum milljóna eða hundruðum, heldur þúsundum milljóna ár hvert.

Forstjóri Haga hefur verið ötull í að tala niður íslenskan landbúnað og því miður fylgja margir grunnhyggnir honum að máli. Forstjórinn talar gjarnan sem svo að hann beri hag neytenda fyrir brjósti, en því fer fjarri. Hans brjóst snýr að því einu að auka hagnað Haga og ekkert annað. Forstjórinn veit sem er að ef tekst að afnema allan styrk og allar tollavarnir fyrir íslenskan landbúnað, mun hann skjótt líða undir lok. Jafn skjót munu aðrar þjóðir ekki selja okkur matvæli á þeim verðum sem eru þar í búðum, heldur yrði okkur gert að greiða framleiðslukostnað á þeim vörum. Hvorki ESB né nokkrir aðrir fara að niðurgreiða matvörur til okkar, þó þeir geri það við eigin þegna. Og þá fitnar veski Haga heldur betur, þar sem álagning er frjáls og oftast reiknuð í prósentum. Dýrari vörur gefa því meira til verslunarinnar.

Styrkir til landbúnaðar eru í öllum löndum hins vestræna heims og þykja sjálfsagðir. Þá eru tollamúrar einnig vel þekktir. Að vísu eru ekki slíkir tollamúrar milli landa ESB, en ytri landamæri sambandsins þess betur varin með slíkum múrum.

Ríkisstyrkur til landbúnaðar er ekki endilega styrkur til bænda, hann er ekki síður styrkur til atvinnurekenda. Hvar sem er í hinum vestræna heimi væru bændur tilbúnir að þessum styrkjum yrði alfarið hætt, næðist samstaða allra þjóða um slíkt. Auðvitað myndu þá laun þurfa að hækka verulega, ekki síst hjá láglaunaða kassafólkinu sem vinnur í Högum. Hætt er við að forstjórinn myndi barma sér þá!!

Varðandi tollamúra, þá mætti sleppa þeim að fullu og öllu, svo fremi að um slíkt næðist samkomulag þjóðanna. Fyrir íslenska bændur væri slíkt happ, þar sem að sjálfsögðu myndi fylgja því sú kvöð að ekki mætti flytja milli landa landbúnaðarvörur frá löndum þar sem skepnuhald er lakara en í viðkomandi landi, ekki mætti flytja milli landa landbúnaðarvörur frá löndum þar sem hormónalyf eru heimil og sýklalyf eru blönduð í fóðrið, nema leifi fyrir slíkri ósvinnu sé til staðar í því landi sem vara á að flytjast til. Og að sjálfsögðu mætti ekki flytja milli landa landbúnaðarvörur þar sem slátrun og vinnsla býr við minni kröfur um heilbrigði en í því landi sem vara á að flytjast til. Með þessu væri allur flutningur landbúnaðarvöru héðan til útlanda galopinn, meðan harðlæst væri á allan flutning slíkra vara til landsins.

Forsætisráðherra kallar eftir afsökunarbeiðni frá forstjóra Haga. Hann hefði frekar átta að votta forstjóranum samúð, vegna heimskunnar sem lak út um munnvikin á honum!!

 

 

Forstjórinn biðjist afsökunar