Vitlaust gefið

Nú um næstu áramót fellur svokallaður Kyoto samningur úr gildi og við tekur svonefndur Parísar sáttmáli. Við þessi tímamót þurfa þjóðir heims að stand skil á sínum "syndum". Svo virðist vera sem um sé að ræða tvennskonar uppgjör, annarsvegar með kaupum á einhverju sem kallast CER eininga og enginn veit hvað er eða hvert það fé fer, eða með kaupum á því sem kallast ETS einingar, en sú upphæð mun renna ósskipt inn í óendurskoðaða reikninga ESB. Sumir halda því fram að þarna sé val á milli, en víst er að bæði ESB og ICE vilja fá sitt.

Nokkur munur virðist vera á hvor leiðin verður valin, ef um val er að ræða. Það mun kosta okkur um 200 milljónir ef keypt eru CER bréf en allt að 20 milljarða ef evrópsku ETS bréfin eru keypt. Þessar tölur eru auðvitað með fyrirvara, þar sem ég veit auðvitað ekki hver "synd" okkar er, ekki frekar en forsætisráðherra. En mismunurinn er þó nokkuð réttur, miðað við verðmun þessara bréfa.

Það er hins vegar nokkuð undarlegt að forsætisráðherra skuli ekki vita hver upphæðin er, einungis mánuði áður en greiðsluseðill er prentaður. Það þætti lélegur heimilisbókari sem ekki vissi útgjöld sín mánuð fram í tímann. Það er ekki eins og þetta sé einhver óvænt uppákoma, hefur víst legið fyrir í nokkur ár, eða frá því Ísland gerðist aðili að samningnum.

200 milljónir eru nokkuð stór upphæð, að ekki sé nú talað um 20 milljarðar. Hvað um þessa peninga verður veit víst enginn, nema auðvitað viðtakandinn, en hann er alltaf til staðar þegar peningar fara á flakk. Ef valin verður dýrari kosturinn, sem umhverfisráðherra hefur talað fyrir, er ljóst að aldrei verður hægt að finna móttakanda fjárins, enda ekki verið hægt að endurskoða reikninga ESB í áratugi, vegna fjármálaóreiðu á þeim bænum. Ef ódýrari kosturinn er valinn, sem formaður loftlagsráðs Gumma vill, mun einnig verða erfitt að rekja slóð peningana. Að vísu munu þeir fara frá okkur í alþjóðlega gjaldeyrismiðsstöð. Hvað svo veit enginn.

En svo er auðvitað stóra spurningin, hvers vegna þurfum við að kasta hundruðum eða þúsundum milljóna króna út í loftið? Hvers vegna var ekki endirinn skoðaður strax í upphafi?

Það er ljóst öllum sem einhverja glóru hafa í kollinum að það var vitlaust gefið til okkar, þegar ákveðið var að gangast að þessum samningi og þeim sem á eftir komu. Viðmiðunarár Kyoto samningsins var 1990. Hvers vegna það ár var valið hefur engum tekist að komast að, en fyrir okkur hér á Íslandi er þetta kolrangt viðmið. Á sjötta áratug síðustu aldar hófust hér á landi markviss orkuskipti í húshitun heimila og var því markmiði að mestu náð fyrir árið 1990, upphafsári Kyoto samningsins. Aðrar þjóðir voru ekki enn farnar að huga að slíkum orkuskiptum þá og margar eiga enn langt í land með það markmið. Hvað heimili varðar er kostnaður við kyndingu heimila einn stærsti útgjaldaliðurinn, sér í lagi ef kynnt er með olíu eða kolum. Ólíkt öðrum þjóðum höfðum við því ekki möguleika á að minnka notkun á jarðefnaeldsneyti í þessum lið, sem aftur leiðir til þess að einkabíllinn er tekinn fyrir af miklum móð. Hvergi í víðri veröld eru lagðir eins miklir skattar á einkabílinn eins og hér á landi. Í strjálbýlu landi er einkabíllinn ekki lúxus, heldur bráð nauðsynlegur. Því er ljóst að upphafsmarkmið Kyoto samningsins er glórulaust fyrir okkur og með ólíkindum að það hafi verið samþykkt.

Ekki ætla ég að fara út á þá braut að ræða sjálfa "loftlagsvána" núna. Læt nægja að tala um þá skattpíningu sem stjórnmálamenn stunda í nafni hennar. Aflátsbréfin, bæði þau sem fyrirtæki versla með sín á milli sem og hin sem þjóðir þurfa að greiða sem syndaaflausn, munu auðvitað alltaf lenda á almúganum, til viðbótar við alla þá skatta sem stjórnmálamenn leggja beint og óbeint á þegna landa sinna í nafni loftlagsvár. Hvernig í andskotanum mun það minnka mengun? Halda menn virkilega að hægt sé að kaupa sig frá vandanum, ef hann er á annað borð til staðar?

Verst er að nú er staðan orðin slík, vegna endalausra og stórkostlegrar skattlagningar í nafni loftlagsvár, að ráðamenn vita hvorki upp né niður hvað er hvað eða hver þurfi að borga hverjum. Andsvar forsætisráðherra við spurningu formanns Miðflokksins, á Alþingi í dag, sannar þetta.

Hræsnin og hálfvitaskapurinn er allsráðandi.

 

Kemur í ljós hve há fjárhæðin verður

Athugasemdir

[Grímur Kjartansson, 26.11.2020 kl. 16:52]

Hér áður fyrr þegar menn keyptu sér aflátsbréf frá páfa þá gátu þeir alltaf farið til Róm og séð hvað keypt hafði verið fyrir aurinn. Ráðherran sem allt vill friða telur að jólagjöfin í ár til almennings sé miljarðavirði af kolefnishlutleysisaflátsbréfum sem ríkisstjórnin kaupir með kúluláni sem komandi kynslóðir þurfa svo að borga.

Vona að Halldór hafi rétt fyrir sér og að nota megi ódýrari pappír frá vanþrónunarríkjum til að þurka upp Kyotoniðurganginn.

[Hörður Þormar (IP-tala skráð) 26.11.2020 kl. 17:09]

Ég get mér þess til að þeir sem skrifuðu undir þessa samninga hafi verið nýbúnir að dreypa á góðu víni.

[Þorsteinn Briem, 26.11.2020 kl. 22:10]

Íslendingar, til að mynda íslensk fyrirtæki, fá árlega milljarða króna styrki frá Evrópusambandinu, mun meira en Ísland greiðir til sambandsins.

5.4.2018:

"Þetta er enn eitt dæmið um þann gíf­ur­lega ávinn­ing sem Ísland hefur af EES-sam­starf­inu.

Íslend­ingar slá á sumum sviðum öll met og fá tvö­falt meira fé til baka úr sam­eig­in­legum sjóðum Evr­ópu­sam­bands­ins miðað við hvað þeir leggja inn í þá.

En þetta er bara hálf sag­an. EES-sam­starfið hefur gert íslenskum frum­kvöðlum - úr atvinnu­líf­inu og í mennta­kerf­inu - kleift að vera í sam­starfi og sam­keppni við kollega sína um alla Evr­ópu og víð­ar."

Sex íslensk fyrirtæki fá styrki frá Evrópusambandinu

"CER-kerfinu var upphaflega komið á fót til að ýta undir loftslagsvænar fjárfestingar í þróunarlöndunum, en Kyoto-samkomulagið náði aðeins til OECD-ríkjanna.

Að sögn Halldórs [Þorgeirssonar, formanns loftslagsráðs umhverfisráðuneytisins] hefur fjöldi iðnríkja kosið að kaupa einingar af löndum sem þau eru þegar í þróunarsamstarfi við, en CER-einingar eru gefnar út eftir að árangur af fjárfestingum í loftslagsvænum verkefnum hefur verið mældur og vottaður.

"Þetta kerfi hefur gefist mjög vel. Þetta hefur líka þýtt að ríki sem þurfa að kaupa losunarheimildir gera það á grundvelli fjárfestinga í umhverfisvænum verkefnum," segir Halldór."

"Miðað við að Ísland þarf að kaupa einingar fyrir sem nemur fjórum milljónum tonna af koltvísýringi yrði kaupverðið um 1,16 milljónir evra, eða sem nemur tæplega 187 milljónum króna."

Kyoto-uppgjörið kosti Ísland um 187 milljónir króna

Og ef rekja á þessa peninga koma þeir aðallega frá ríkjum Evrópusambandsins.

6.11.2020:

Verðmætustu afurðirnar til Frakklands

[Grímur Kjartansson, 27.11.2020 kl. 09:24]

Það er nú þannig Þorsteinn að ekki er hægt að trú útreikningum OECD um einföldustu tölfræði

OECD ändrar i uppmärksammad rapport – hade räknat fel | SVT Nyheter

[Jónatan Karlsson, 28.11.2020 kl. 11:00]

Sæll Gunnar.

Það er sannarlega hressandi að lesa beinskeytta ádrepu þína í hinu glórulausa gjörningarveðri sem nú æðir yfir þjóðina og ætlar hér allt lifandi að drepa og á ég þar helst við heilbrigða skynsemi og kenndir á borð við þjóðernis ást og umhyggju.