ofbeldi eða Ofbeldi

Er ég kom heim úr vinnu í morgun renndi ég yfir Fréttablaðið. Sem fyrr var þar lítið að sjá nema auglýsingar og spurning hvenær eigendur þess taka á sig rögg og kalli það réttnefninu Auglýsingablaðið. Þegar ég var að fletta síðustu blaðsíðunni áttaði ég mig á að eitthvað vantaði. Því var ekki um annað að ræða en pæla sig gegnum allar auglýsingarnar aftur til að fullvissa sig um að ekki hefði verið hlaupið yfir þær fáu fréttir sem enn eru birtar í þessu blaði. En nei, engin frétt um Klaustursmálið!

Hins vegar var lítil frétt, eða öllu heldur tilkynning í blaðinu. Sú tilkynning kom frá þingmanni Samfylkingar, þar sem hann var að tjá þjóðinni að hann væri að fara í leyfi frá Alþingi og ástæðu þess. Kannski sú tilkynning, eða öllu heldur efnislegt innihald hennar, hafi verið ástæða þess að ekkert var nú fjallað um Klaustursmálið. Þó varla, þar sem engin "fréttaskýring" var vegna þessarar tilkynningar, ekki leitað neitt frekar skýringa og alls engar uppökur til að vitna í. Og svo var þessi þingmaður auðvitað hvorki í Flokki fólksins né Miðflokki og því ekkert fréttnæmt við ástæðu þess frís sem þingmaðurinn var að fara í. 

Þingmaður þessi hafði, á síðustu vordögum, gerst brotlegur um kynferðislega áreitni við konu og er hún kastaði honum frá sér hafi hann látið "særandi orð falla". Þarna er sagan auðvitað sögð af geranda, saga fórnarlambsins kemur þar ekki fram og ekki eru til neinar upptökur af þessum "særandi orðum" þingmannsins. Trúnaðarráð Samfylkingar tók málið fyrir og gaf út sinn "dóm" fyrir viku síðan, eða áður en nokkrir þingmenn tveggja annarra flokka fengu sér ölkrús á Klaustursbarnum og samtal þeirra þar tekið upp.

Það er því nokkuð undarlegt, svo ekki sé tekið sterkara til orða, hvernig þingmenn Samfylkingar hafa hagað orðum sínum í fjölmiðlun síðustu daga, þar sem þeir gagnrýna orðfæri þingmanna annarra flokka harðlega, vitandi að félagi þeirra, í þeirra eigin flokki, hefur orðið uppvís að nauðgunartilraun. Þarna hafa formaður flokksins og þingmaður hans sem gegnir formennsku í Stjórnskipunar og eftirlitsnefnd Alþingis, verið einna orðhvatastir.

Nú er það auðvitað svo að kynferðislegt ofbeldi þingmanns eins flokks réttlætir ekki ljótan munnsöfnuð tveggja þingmanna annars flokks, alls ekki.

En því miður hafa árásir þeirra sem mest hafa látið í Klaustursmálinu ekki snúið að þeim tveim þingmönnum Miðflokks sem þessa ljótu orðræðu stunduðu, enda þeir báðir komnir í leyfi frá Alþingi. Árásirnar hafa snúist gegn tveim öðrum þingmönnum Miðflokksins og tveim fyrrverandi þingmönnum Flokks fólksins, einkum hefur þó einn þessara fjögurra þingmanna orðið fyrir barðinu á "hinum réttlátu". Þarna er verið að hengja bakara fyrir smið. Þessir þingmenn tóku ekki þátt í þessari ljótu umræðu, þó þeir hafi verið á staðnum er hún fór fram. Sumir segja að það hafi verið í þeirra verkahring að stöðva hana, en slíkt gerist nú ekki í raunveruleikanum, því miður. Þetta sést kannski best á því að orðfæri þeirra sem nú ganga um götur og torg og jafnvel hafa aðgengi að ræðupúlti Alþingis, orðfæri sem er síst betra orðfæri en það sem þeir eru að gagnrýna. Enginn stoppar þá af.

Við þykjumst stolt lifa í réttarríki, þar sem allir eru saklausir þar til sekt sannast, þar sem ákveðnum aðilum er gert að rannsaka og upplýsa mál og öðrum gert að dæma um sekt eða sakleysi. Þar sem bæði meintur gerandi og meintur þolandi fá að koma sínum sjónarmiðum á framfæri. Samfylkingin valdi í þessu tiltekna máli að láta siðanefnd eigin flokks rannsaka og kveða upp dóm. Það er þeirra ákvörðun að fara þá leið og þekki ég ekki forsendur fyrir því.

Nú eru hins vegar sumir fjölmiðlar leynt og ljóst að breyta þessu réttarkerfi okkar, að rannsóknar og úrskurðarvald færist til þeirra. Þetta er geigvænleg þróun.

Þegar þessi tvö mál eru borin saman, annarsvegar mál þar sem einstaklingur gerist brotlegur um kynferðislega áreitni og hin vegar tveir einstaklingar sem viðhafa ljótt orðfæri, vaknar hjá manni vissulega spurning um hvort sé meira ofbeldi, ofbeldi eða Ofbeldi.

Svo er spurning hvaða skilgreiningu á að setja á þann munnsöfnuð sem "hinir réttlátu" stunda gegn fólki sem hefur sér það eitt til saka unnið að sitja við sama borð og tveir orðljótir menn.

 

Óviss hvort málið eigi erindi við siðanefnd