Nýjustu "fórnarlömbin"

Nýjustu fórnarlömbin hér á landi eru svokallaðir "hvítflibbaglæpamenn", menn sem í raun eru stórglæpamenn.

Þingmenn stíga nú hver fram af öðrum og telja að þessir menn eigi ekki að vera í fangelsi og leikarar og skáld eru yfirsig hneykslaðir á að einn þessara glæpamannamanna skuli vera sviptur orðuveitingu forsetans.

Að sjálfsögðu er þarna verið að ræða um þá bankamenn sem settu landið á hausinn, haustið 2008.

Hvort fangelsisvist eigi að teljast betrun eða hegning ætla ég ekki að dæma. Það er hins vegar ljóst að til hennar er dæmt samkvæmt hegningalögum. Auðvitað væri best fyrir alla ef slík vist gæti bætt þann sem þangað er dæmdur, en sál sumra er svo svört að henni verður ekki bjargað. 

Það er auðvitað alvarleiki glæps sem ræður hvort og hversu lengi menn eru dæmdir til fangelsisvistar. Og alvarleiki þeirra brota sem bankamennirnir frömdu nær langt út yfir þann ramma sem íslensk hegningalög heimila. Flestir komnir nú þegar með lengsta dóm sem þau lög heimila, ekki verið hægt að bæta við hegningu í síðustu málum og þó enn eftir að dæma í nokkrum málum er að þeim snúa. Þetta eru því mestu glæpamenn sem íslensk þjóð hefur alið og heimili þeirra er vissulega fangelsi. Verst að íslensk hegningalög heimili ekki lengri vist þeirra innan múranna en raun ber vitni og því spurning hvort ekki sé tími kominn til að endurskoða þá hlið hegningalaga.

Þingmennirnir vilja hins vegar gera greinarmun eftir eðli glæpa og telja glæpi þessara mestu glæpamanna sem þjóðin hefur alið vera eitthvað öðruvísi en annarra glæpa. Að þeir séu ekki eins alvarlegir! Hvernig mælir maður alvarleik glæpa?

Er það ekki alvarlegt að setja hagkerfi heillar þjóðar á hausinn? Er það ekki alvarlegt að setja lífsafkomu fjölda fjölskyldna í voða og koma þeim á götuna? Er það ekki alvarlegt að framkvæma glæp sem leiðir til þess að fólk sviptir sig lífi? Er einhver munur á hvort morðvopnið er byssa eða einhver athöfn?

Dómstólar hafa komist að þeirri niðurstöðu að glæpir þessara manna séu alvarlegir, svo alvarlegir að dómstólum skortir heimildir til að hafa fangelsisvist þeirra í samræmi við þann glæp sem þeir hafa framið!!

Eitt er víst að þessir menn hafa ekki enn og munu ekki, sýna neina iðrun. Þar breytir engu hvort þeir eru innan eða utan múranna. Sál þeirra er svarti en svo að henni verði bjargað. Hins vegar er víst að þeir munu eiga erfiðara með að komast aftur í sömu stöðu og áður, eftir vist innan múra. Erlendis eru slíkir dómar litnir alvarlegri augum en sumir þingmenn hér á landi vilja gera.

Það er grafalvarlegt þegar þingmenn ætla að fara að skipta sér af dómskerfinu, þegar þingmenn telja sig vera betri til að dæma um alvarleik glæpa en dómarar. Það er einmitt af þeirri ástæðu sem dómsvaldið hefur sinn sess í stjórnarskránni og því þar tryggt hlutleysi og sjálfstæði!

Einn þessara glæpamanna var sæmdur fálkaorðu. Sá gjörningur var vissulega gagnrýniverður, á sínum tíma. Betra hefði verið að sleppa þeirri sæmingu, en í ljósi tíðarandans sem þá ríkti má svo sem fyrirgefa þá vitleysu. Eftir að orðuhafinn var dæmdur til fangelsisvistar komu strax umræður um að svipta hann þessu sæmdarheiti. Loks, eftir að orðunefnd tók af skarið, rísa hins vegar menn upp gegn þeirri ákvörðun, oft á tíðum sama fólk og krafðist sviptingar fyrir ekki svo löngu síðan. Nú er þetta kallað spark í liggjandi mann!

Hversu margir Íslendingar lágu í valnum eftir gjörðir þessara manna og hversu mörg voru spörkin í það fólk, meðan það lá bjargarlaust!!

Auðvitað ættu lögin að vera á þann veg að fólk sem sæmt er orðu af forseta, missi þann titil sjálfkrafa verði það dæmt fyrir lagabrot. Sama hversu smár sá dómur er er eða lítils virði. Þetta er sæming og slíkan sóma geta einungis þeir borið sem eru hreinir fyrir lögum.

Dæmdur maður er ekki og mun aldrei geta orðið sómamaður!

Athugasemdir

[Jósef Smári Ásmundsson, 12.12.2015 kl. 11:38]

"Dæmdur maður er ekki og mun aldrei geta orðið sómamaður!" Ég get nú ekki alveg verið sammála þessari fullyrðingu. Menn geta alltaf bætt ráð sitt. En ég veit ekki hvernig á að bæta fjárglæframenn. Er ekki besti lærdómurinn fyrir þá að búa við sem minnst lífsgæði í nokkur ár?

[Gunnar Heiðarsson, 12.12.2015 kl. 14:15]

Auðvitað geta menn bætt sig Jósef og jafnvel orðið hinir ágætustu menn. En dæmdur maður býr við það alla sína æfi að hafa fengið á sig dóm, hafa gerst sekur við lög.

Þó slíkir menn bæti sitt ráð og geti orðið hinur vænstu menn, geta þeir aldrei orðið sómamenn. Sómi þeirra skaðaðist við það afbrot sem dómurinn á þá féll.

Og sæmd af hálfu forsetans eiga einungis sómamenn að geta fengið. Ég geri mér fulla grein fyrir því að þetta myndi væntanlega þíða að margur þeirra sem slíka sæmd hafa fengið, bera hana ekki með sóma. En sem betur fer eru aðrir sómamenn sem eru full sæmdir af slíkri upphefð.

[Þ. J., 12.12.2015 kl. 19:02]

  Hvað með að breyta refsilöggjöfinni þanneg að hægt sé að dæma mannréttindi og lagavernd af mönnum fyrir slíkar sakir, samanber skóggangssök til forna.

 Þá eru þessir menn ekki settir í fangelsi en eru réttlausir fyrir ofbeldi eða svikum annarra, og fórnarlömbum þeirra, sem og öðrum, er frjálst að ræna þá eða beita þá hverjum þeim órétti sem þeim sýnist, refsilaust.

 Þeim væri því ekki vært á landinu.  Þetta væri í raun endurupptaka á útlegðardómum.