Óbreytt ástand er sannarlega óforsvaranlegt!

Ekki varðandi krónuna okkar, enda hélt hún lífi í þjóðinni eftir að "fjármálasnillingarnir" höfðu sett alla banka landsins á hausinn og hjálpaði okkur að komast undan þeim vanda.

Nei, það óbreytta ástand sem er óforsvaranlegt er þátttaka Viðreisnar í ríkisstjórn. Þar fer fólk sem hugsar um það eitt að koma Íslandi inn í brennandi hús ESB, þrátt fyrir að sífellt stækkandi meirihluti þjóðarinnar sé eindregið andvígur aðild að brunarústum ESB.

Fulltrúar Viðreisnar svífast einskis í sinni krossferð til ESB. Niðurrif og níð alls sem íslenskt er eru helstu aðferð þessa fólks. Sjálfur fjármálaráðherrann níðist á gjaldmiðlinum sem honum ber að verja. Landbúnaðarráðherra vill landbúnaðinum það versta þó frestun hafi orðið á þeim aðgerðum hennar fram á haust. Svona mætti lengi telja. Markmiðið er þó einungis eitt, að koma þjóðinni undir ESB. Rústun á íslensku hagkerfi er að mati þessa fólks réttlætanleg í þeim tilgangi.

Það er því með öllu óforsvaranlegt að þessi flokkur fái aðild að ríkisstjórninni, flokkur sem tæplega kæmi manni á Alþingi ef kosið yrði nú!!

Óbreytt ástand „óforsvaranlegt“

Fölskvalaus fögnuður Engeyjarfrænda

BB fagnar á sunnudagskvöldi að "öflugir" fjárfestar kaupi banka hér á landi. Þegar kemur í ljós að þarna er leikflétta hrægammasjóðanna í gangi til að ná til sín því fé sem þeir eiga hér á landi og að einn þessara hrægammasjóða hafi fengið á sig sekt fyrir mútustarfsemi og fallinn í ruslaflokka matsfyrirtækja, dregur hann í land og leitar nýrra ástæðna fyrir fögnuði sínum.

Ekki tókst honum betur til en svo að halda því fram að þessi kaup leiddu til aukins erlends fjármagns til landsins. Það sér hver maður að svo er auðvitað ekki, en jafnvel þó svo væri þá er það nú kannski ekki vandi okkar akkúrat nú, að fá erlent fé hingað til lands. Seðlabankinn hefur gegnum vaxtastefnu sína séð til þess að erlendir aðilar kaupa hér krónur eins og sælgæti. Önnur snjóhengja er því að myndast og það hratt.

Fögnuður þeirra Engeyjarfrænda er þó fölskvalaus. Eina vandamálið er að þeir þora ekki að segja í hverju sá fögnuður liggur.

Kaupin eru gerð til að ná fjármagni úr landi, eins og svo auðséð er. Það mun auðvitað veikja stöðu krónunnar og óvíst hversu mikið það hrap verður eða hvort það verður stýranlegt eða stjórnlaust. Þetta kætir auðvitað útgerðina og BB.

Í beinu framhaldi af því mun verða auðveldara fyrir Benna frænda að halda uppi áróðrinum um inngöngu í ESB klúbbinn, Hann telur sitt hlutverk vera það eitt og vinnur hörðum höndum í þá átt. Ef hann telur að rústa þurfi hagkerfinu hér á landi til að ná því markmiði, er það hið minnsa mál. Tilgangurinn helgar meðalið.

Fögnuður frændanna er því fölskvalaus og betur færi þeir viðurkenndu hinar raunverulegu ástæður hans.

Kaupandi Arion í ruslflokk

Hvað má nota 45 milljarða ?

Ef allir hrægammasjóðir kaupa evrur af seðlabankanum fyrir þær krónur sem þeir eiga hér á landi, munu þeir græða heila 45 milljarða, miðað við það tilboð sem þeim stóð til handa á síðasta ári. Þetta er vel yfir tuttugu prósent ávöxtun á nokkrum mánuðum! Geri aðrir betur!

Þessir auka 45 milljarðar flytjast beint úr landi og munu því ekki skila neinum arði fyrir þjóðarbúið, meiri líkur á að áhrif þess verði aukið fall krónunnar og óstöðugleiki í hagkerfi okkar.

En hvað hefðum við getað gert við þessa 45 milljarða?

Til að ríkisstjórnin geti farið að lögum varðandi samgönguáætlun, vantar um 10 milljarða króna.

Svo aldraðir og öryrkjar nái að lifa mannsæmandi lífi þarf um 11 milljarða króna.

Þarna væru farnir 21 milljarður, eða sama fé og nú þegar er staðfest að hrægammasjóðir fá aukreitis. Eftir eru þá 24 milljarðar, ef aðrir hrægammasjóðir hoppa á vagninn.

Vel mætti hugsa sér að um helmingur þess fjár yrði nýttur sem aukaframlag til reksturs heilbrigðiskerfisins um land allt, veitir sannarlega ekki af. Hinn helminginn mætti síðan nýta til fyrstu framkvæmda við nýtt og betra landssjúkrahús, á nýjum og betri stað.

En það er annars til lítils að velta því fyrir sér hvað væri hægt að nota þessa 45 milljarða, Viðreisn og Björt framtíð hafa fært hrægammasjóðunum þessa peninga á silfurfati og reist þá veglega við svo framtíð þeirra er björt!!

Veðmál vogunarsjóðanna gekk upp

Guð blessi Ísland

Það fór um mann hrollur að horfa á "landsfeðurna" flytja fólki fréttir um afnám hafta. Þeir virtust ekkert vita hvað þeir væru að gera, né hvaða áhrif þessara aðgerða myndu leiða yfir þegna landsins.

Hræðsla við að gengi krónunnar muni hækka við afnám hafta var þeim ofarlega í huga, svona eins og okkar gjaldmiðill sé einhver ógn við dollara, pund og jafnvel evru.

Auðvitað mun gengið falla við afnám hafta, sér í lagi þegar stigið er fullt skref út í fenið. Verðbólga mun aukast og vextir hækka. Stöðugleikanum hefur verið fórnað.

Og allir eru ánægðir, þ.e. allir bankar, allir útgerðamenn, allir fjármagnseigendur og auðvitað kætast mest allir þeir sem stálu fé af þjóðinni fyrir hrun og hafa átt erfitt með að höndla með það erlendis. Nú eru þeir frjálsir með það fjármagn. 

Samið hefur verið við erlenda aflandskrónueigendur, þrátt fyrir að fjármálaráðherra hafi fullyrt á Alþingi fyrir nokkrum dögum að slíkir samningar stæðu ekki til í bráð. Það minnir nokkuð á orð og efndir annars fjármálaráðherra hér á Íslandi, vorið 2009!! 

Að venju er svo reikningnum kastað á almenna landsmenn, launafólkið. Því mun blæða!

Öll fjármagnshöft afnumin

"Launalækkun" þingmanna

Daginn eftir kosningar, síðasta haust, hækkuðu laun þingmanna um heil 44%. Þetta koma vitaskuld eins og köld vatnsgusa í andlita launþega þessa lands, en fjöldi þeirra er með lægri heildarlaun en sem nam launahækkuninni einni, er þingmenn fengu. Sem dæmi nam þessi hækkun sem svarar til tæplega þreföldum ellilífeyri þeirra sem byggði landið úr örbyrgð til velsældar!

Viðbrögð almennings voru hins vegar væg, allt of væg. Sennilegasta skýring þess er að fólk vildi ekki trúa þessu óréttlæti, að svona lagað gæti einfaldlega ekki gerst hér á landi. En ákvörðunin stóð og stendur. Einstaka þingmaður hvíslaði einhver hjáróma mótmæli og þá hellst einhver þeirra sem kosinn hafði verið á þing í fyrsta sinn, daginn áður. Þeir þögnuðu þó fljótlega og síðan hafa þingmenn flestir þagað þunnu hljóði um þessa ríflegu kauphækkun, Nokkrir hafa verið svo bíræfnir að réttlæta þessa hækkun. Vonandi muna kjósendur nöfn þeirra næst þegar kosið verður.

Nú ætla þingmenn að vera svo miskunnsamir og "lækka" laun sín aftur og hafa falið forseta Alþingis að flytja það mál. Það á sem sagt að skila svona fjórðungi til baka, þannig að launahækkunin verði "bara" sem svarar tvöföldum ellilífeyri!

En skoðum þetta aðeins. Sagt er að "lækkun" launa þingmanna verði sem svarar 150 þúsund krónum á mánuði. Eitthvað vefst þó fyrir mér reiknisdæmið sem forseti leggur fyrir þingið. Þar er talað um að lækka ferðakostnað um 54 þúsund krónur og að það sé ígildi 100 þúsund króna. Ef ferðapeningur þingmanns lækkar um 54 þúsund krónur, þá er það væntanlega lækkun launa hans um 54 þúsund krónur. Hvert ígildi lækkunarinnar er skiptir ekki máli, ekki frekar en hvert ígildi launahækkunarinnar var. Þá hélt ég í fávisku minni að þingmenn fengju ferðapeninga eftir því sem þeir þurfa að ferðast, vegna þingstarfa. Að sú fjárhæð væri fyrir ferðalög, en ekki einhver föst upphæða, jafnt yfir línuna. Ef allir þingmenn fá þessa upphæð, óháð því hversu mikið þeir þurfa að ferðast í sínu starfi, er þetta ekki ferðapeningur, heldur dulbúin launahækkun.

Þá er lagt til að starfskostnaður lækki um 50 þúsund krónur á mánuði. Ekki veit ég hver sá kostnaður er, en ljóst er að hann er eitthvað hærri, kannski mun hærri. Annars myndi verða sagt að sá kostnaður myndi verða afnuminn en ekki lækkaður.

Ég vil taka skýrt fram að ég er ekki háskólamenntaður í stærðfræði og ígildi launahækanna er mér ókunnugt hugtak. Mér sýnist að "lækkun" launa þingmanna muni einungis verða um 104 þúsund krónur á mánuði. Eftir stendur vel væn launahækkun sem þeim var færð á silfurfati, langt umfram það sem aðrir þegnar þessa lands geta látið sig dreyma um, nema kannski bankamenn og aðrir þeir sem véla með auð landsmanna.

Vera má að þjóðinni þyki þetta vera höfðinglegt af þingmönnum, að "lækka" laun sín svona. Að þarna sé komin tala sem almenningur skilur, er nær þeirra raunveruleika.

Aumingjaskapur þingmanna felst hins vegar í því að setja ekki strax lög sem afnema þá gígatísku hækkun sem þeim var færð og láta sér duga sömu launahækkun og almenningur þurfti að sætta sig við. Jafnvel þó prósentan hefði verið notuð, hefði það verið ásættanlegra en svívirðan sem kjararáð færði þeim. Þessi lög áttu þingmenn að koma sér saman um strax og þing kom saman fyrir jól og afgreiða þau á einum degi!

Allur leikaraskapur og öll þau leikrit sem þingmenn setja upp um þetta mál, er þeim til háborinnar skammar. Meðan stórir þjóðfélagshópar eru með laun langt undir þeirri hækkun sem þeim var færð og meðan þeir sem byggðu upp það samfélag alsnægta sem við búum við, byggðu það upp úr engu, fá skammtaða smáaura til framfæris, ætti þingmenn að sjá sóma sinn í að afnema það órétti sem kjararáð færði fram fyrir þjóðina, daginn eftir þingkosningar.  

Þingmenn eru þjónar þjóðarinnar, ekki öfugt!!

Leggur til lægri greiðslur til þingmanna

Salernispappír

Eitthvað hafa þessar skýrslur kostað. Hvað ef það fjármagn hefði verið nýtt til uppbyggingar á salernisaðstöðu ferðastaða? Hvað hefði verið hægt að leysa mörg salernisvandamál ferðastaða á þeim tíma sem tók að gera þessar skýrslur?

Væri ekki rétt fyrir Stjórnstöð ferðamála að girða sig í brók og láta frekar verkin tala. Það er endalaust hægt að gera skýrslur um hluti, en slíkar skýrslur leysa ekki vandann, nema kannski sem salernispappír, eftir að aðstöðunni hefur verið komið fyrir.

Salernisaðstaða er ekki flókin í sjálfu sér, en hún verður heldur ekki byggð á svipstundu. Frárennsli verður auðvitað að vera eftir lögum og reglum og húsin sjálf að vera boðleg. Til að leysa bráðasta vandann þarf að koma fyrir bráðabyrgða aðstöðu, ferðaklósettum. Það er einfalt og hægt að gera á mjög skömmum tíma. Slík aðstaða getur þó einungis verið bráðabirgðalausn, meðan varanleg aðstaða er byggð.

Meðan Stjórnstöð ferðamála lætur búa til fyrir sig skýrslur er fjármunum og dýrmætum tíma sóað. Svo einfalt mál, sem uppsetning salernisaðstöðu, ætti ekki að kalla á mikla skýrslugerð og erfitt er að sjá þörf á aðkomu verkfræðistofu að svo einföldu verki!!

Salernismál ferðamanna í biðstöðu

Landsbyggðaskattur

Bensíngjald, olíugjald, kolefnisgjald og virðisaukaskattur á þessi gjöld er tær landsbyggðaskattur. Á höfuðborgarsvæðinu þarf enginn að eiga bíl, frekar en hann kýs. Þar eru almenningssamgöngur þokkalegar, lagðir hafa verið stígar ( að hluta á kostnað landsbyggðafólks) vítt og breytt um borgina, þannig að göngu og reiðhjólafæri þar er með því betra sem þekkist í víðri veröld.

Landsbyggðafólkið er hins vegar nauðbeygt til að eiga bíl. Vinnu geta fáir sótt nema á eigin bíl, innkaup af öllu tagi eru útilokuð nema með eigin bíl og stundum þarf að fara langar leiðir til slíkra þarfa. Þjónusta er flest eða öll þannig að bíl þarf til. Og þar er enn verið að auka vegalengdir með sífelldri kröfu um stærri sveitarfélög, sem leiðir af sér að þjónusta, einkum ríkis og bæja, verður enn torsóttri.

Verst er þó með heilbrigðiskerfið. Þar er markvisst unnið að því að færa sem mest af allri slíkri starfsemi á einn stað, í miðbæ Reykjavíkur. Sjúkir og slasaðir verða því að sækja sífellt meira af slíkri þjónustu þangað. Fyrir landsbyggðafólk er það eitt slæm þróun og þegar síðan eina leið þess til að sækja slíka þjónustu er skattlögð enn frekar verður mismuninn enn frekari.

Þá má ekki gleyma þeirri staðreynd að stór hluti aðfanga út á land fara með vörubílum, hvort heldur þar er um að ræða klósettpappírinn fyrir heimilið eða rekstrarvaran fyrir fyrirtækið. Þá þurfa flest fyrirtæki að koma sinni framleiðsluvöru til baka, eftir sömu leið.

Það er því verið að skattleggja landsbyggðafólk umfram annað fólk hér á landi. Slík mismunun er óviðunnandi og líklega brot á 65.gr. stjórnarskrár.

Skilar tveimur milljörðum aukalega

Verslunin grefur hægt en örugglega undan sjálfri sér

Verslunareigendur og samtök þeirra geta barið hausnum við stein. Þessir aðilar halda áfram að reyna að afsaka þá svívirðu sem þeir stunda gagnvart neytendum. Meðan þessir aðilar geta ekki komið því í sinn þykka haus að verslun er þjónusta fyrir neytendur, munu þeir stunda þennan leik. Og enginn mun tapa meira á þessu en einmitt verslunin sjálf.

Neytendur eru ekki hálfvitar, neytendur láta ekki segja sér hvar þeir eiga að versla. Þeir líta einfaldlega á tvo þætti, verð og þjónustu. Út frá þessum punktum versla neytendur. Eins og álagning er almenn hér á landi, er auðvitað leitað annarra leiða og meðan viðhorf talsmanna verslunar breytist ekki, líta neytendur það sem lélega þjónustu.

Það er alveg sama hvernig reiknað er, íslensk verslun leggur óhóflega á allar vörur, sérstaklega svokallaðar nauðsynjavörur. Talsmenn verslunar hafa borið við íslenskri krónu, flutningskostnaði og smáum innkaupum af erlendum heildsölum. Venjulegur neytandi, sem verslar á netinu býr líka við íslenska krónu, þarf að borga hlutfallslega mun hærri flutningskostnað og hefur ekki tök á að versla við erlendan heildsala, heldur verslar hann af smásala!

Þrátt fyrir þetta eru mörg dæmi þess að íslenskur neytandi geti keypt sér far til útlanda, verslaða þar þann hlut sem honum vantar (t.d. dekk undir bílinn sinn), flogið með vöruna heim, borgað af henni öll tilskilin gjöld til ríkisins og átt eftir afgang í samanburði við íslenska verslun með sama hlut!

Ef það er rétt hjá SVÞ að sterkara gengi og lækkun tolla hafi skilað sér til neytenda, segir það einungis það eitt að álagningin sé svo yfirdrifin að þessar lækkanir vigta nánast ekki neitt í verðinu!!

 

Sterkara gengi og lækkun tolla hefur skilað sér

Í tilefni dagsins

Örfá orð um hina svokölluðu Vigdísarskýrslu

Fátt hefur vakið meiri athygli en skýrsla meirihluta fjárlaganefndar um síðari einkavæðingu bankanna, skýrsla sem nú er reyndar nefnd við formann nefndarinnar, Vigdísi Hauksdóttur. Og sjaldan hefur þarfara verk verið unnið.

Það hefur því vakið undrun að efni þessarar skýrslu hefur alveg fallið í skuggann í umræðunni og hún snúist að mestu eða öllu um form skýrslunnar, höfunda hennar og þar fram eftir götum. Fréttamiðlar hafa einstaka sinnum tekið einhver takmörkuð efnisatriði skýrslunnar til umfjöllunar, slitið þau úr samhengi og snúið staðreyndum á haus.

Þessi skýrsla er ekki löng, einungis upp á 36 blaðsíður, með forsíðu, efnisinnihaldi og heimildaskrá. Það ætti því ekki að vefjast fyrir fólki að lesa skýrsluna alla, þannig að það hafi svona örlitla hugmynd um hvað í henni stendur, áður en það tjáir sig um hana.

Ekki ætla ég að kryfja skýrsluna hér, enda aðrir mér hæfari til þess verks. Marinó G Njálsson þekkja flestir landsmenn og vart hægt að hugsa sér traustari og skynsamari mann, sér í lagi þegar kemur að því að plægja þarf í gegnum fjármálalega órækt. Góð greining sem hann setur fram á bloggsíðu sinni ætti að vera öllum skyldulesning. Það eina sem hann setur út á þessa skýrslu er að í hana vanti meira af tölulegum staðreyndum, sem raunar koma allar fram í fylgiskjölum skýrslunnar. Þennan löst tel ég hins vegar kost, þar sem það gerir skýrsluna auðlesnari, þó kannski manni verði á að missa af einhverjum enn frekari hryllingsupplýsingum.

Það er hins vegar ekki heiglum hent að finna þessa ágætu skýrslu í netheimum. Einungis einn fréttamiðill lætur svo lítið að opinbera hana í heild sér, þegar skýrslan ætti auðvitað að vera opin á öllum fréttamiðlum. Um það snýst jú fréttamennska, að upplýsa og fræða almenning.

Til að auðvelda fólki lestur skýrslunnar set ég hér fyrir neðan link á hana, þar sem ég fann hana hjá Útvarpi Sögu. Einnig set ég link á greiningu Marinós G Njálssonar á skýrslunni.

Skýrsla meirihluta fjárlaganefndar (Vigdísar skýrsla)

Greining Marinós G Njálssonar á skýrslunni