Margur verður af aurum api

Margur verður af aurum api og það virðist vera einstaklega fjölbreitt úrval apa á Íslandi, ekki síst meðal þeirra sem bjóða sig fram til stjórnunar ríkis og sveitarfélaga. Nægir að veifa einhverjum hugmyndum um hugsanlegan gróða, einhvern tímann í framtíðinni, til að hér sé náttúrunni fórnað. Þetta á ekki síst við þegar kemur að svokölluðum umhverfisverkefnum. Má þar nefna vindorku, niðurdæling á innfluttum koltvístring, mengun á sjó með því að kasta í hann gífurlegu magni af innfluttri tréflís og nú fórn á velgrónu svæði til skógræktar.

Varðandi það síðastnefnda þá er verið að fórna grónu landi á svæði sem er einstaklega viðkvæmt og fátækt af slíkum gæðum. Nú er ég alls ekki á móti skógrækt, þvert á móti. En val undir skóg verður að vera vandað, að hann sé til bóta en ekki bölvunar. Á norð austur horninu eru víða foksandar og gróðurlítil svæði sem þurfa hjálp. Þar má vel planta stórskógum eins og Ygg vill gera. Að velja gróið svæði til þess er fráleitt. Bara það að rífa upp svörðinn veldur mikilli kolefnislosun, en það sem kannski er verra er að þegar skógur hefur yfirtekið þetta land mun allur annar gróður hverfa. Þetta gæti leitt til gróðureyðingar og óvíst að skógurinn geti varnað því. Þó rótarkerfi skóga sé ágætt þá er rótarkerfi lyngs enn víðfeðmara og betra.

En eins og áður segir, margur verður af aurum api. Sveitarfélaginu Norðurþingi, eða réttara sagt stjórnendum þess, er lofað 5% af sölu kolefniskvóta og þá er fjandinn laus. Þessi kolefniskvóti skilar sér þó ekki fyrr en eftir mörg ár, einhvern tímann í framtíðinni, þ.e. ef trén ná að vaxa og dafna. Engan kolefniskvóta er hægt að selja fyrr en sýnt er fram á að komandi skógur er farinn að vinna kolefnið úr andrúmsloftinu. Það er ekki nóg að vera með exelskjal til sölu slíkra kvóta.

Það er í tísku að nýta styrkjakerfi til að koma svona verkefnum af stað. Því heimskulegri sem hugmyndin er, því opnari verður styrkjasamfélagið. Það er einnig í tísku að láta sig hverfa með sem mest að fénu, þegar ekki verður lengur tottaðir styrkir. Þetta sést víða erlendis en er einnig farið að nema land hér á landi. Nægir að nefna fyrrverandi tréflísafyrirtækið ameríska, Runnig Tyde í því sambandi. Því er alssendis óvíst að Norðurþing fái nokkurn tímann krónu fyrir verkefnið.

Svo geta menn velt fyrirsér mótsögnunum. Hef hér nefnt fyrrverandi fyrirtæki, Running Tide, en það lét höggva skóg í Norður Ameríku, kurla hann niður í flís og flutti með stórum skipum yfir hafið til Íslands, þar sem blandað var sementi við þessa flís og hún flutt hálfa leið til baka aftur og dumpað þar í hafið. Eftir stóð skóglaust og örfoka land þar sem áður var skógur, þar ytra. Nú er grónu landi hér, sem er þegar að vinna af fullum krafti við að fanga kolefni úr loftinu, bylt við og eyðilagt til að planta þar skógi. Stórum skógi á íslenskan mælikvarða en þó einungis örskógi miðað við þann sem felldur var í Norður Ameríku og fluttur hingað.

Hvoru tveggja er gert í nafni þess að fanga lífsandann úr andrumsloftinu.

 

Sér á eftir mjög fallegu landi og berjamó

Á hverfandi hveli (Gone With The Wind)

Segja má með sanni að leyfisveiting orkumálastjóra til Landsvirkjunar fyrir vindorkuveri, hafi í raun verið síðasti þröskuldur þeirra er vilja leggja landið undir vindorkuver. Þar með hefur fordæmið verið gefið og útiokað að stöðva brjálæðið. Orkumálastjóri nefnir að þarna sé litlu að tapa, hvað varðar umhverfissjónarmið, þegar sé búið að spilla þar landinu svo nokkrar iðnaðarvindtúrbínur breyti litlu.

Nú veit ég ekki hversu vel stýran þekkir til á þessum slóðum, taldi reyndar að hún væri þar nánast á heimaslóðum, eða svo mátti skilja er hún barðist fyrir Bessastöðum. En henni til fróðleiks, ef það hefur kannski farið framhjá henni, þá er þetta hliðið inn á hálendið okkar sem um ræðir. Þarna fer fjöldi ferðafólks, bæði íslenskt sem erlent, ýmist til að fara norður yfir Sprengisand eða skoða náttúruperlurnar að Fjallabaki. Verri staðsetning varðandi skemmd á náttúrunni og ferðaþjónustunni er vandfundin.

En hvað um það. Nú geta Tryggvi Herbertsson og félagar kæst, að ekki séu nú nefndir sumir ráðherrarnir okkar. Kæmi ekki á óvart þó þeir hefði slegið í smá partí í gær og opnað nokkrar freyðivínsflöskur. Fjárglæframenn hafa nú fagnað af minna tilefni.

Það sem kemur þó mest á óvart er að nú er að opinberast allur ósóminn kringum vindorkuna. Lengi verið talað um alla þá mengun sem henni tilheyrir, bæði sjónrænni sem og hættulegri mengun fyrir umhverfið. Hækkandi raforkuverð hefur ætíð fylgt þessari orkunýtingu, jafnvel svo að fólk hefur ekki efni á að nýta sér rafmagnið. En nú er einnig að opinberast svindlið sem að baki liggur.

Ekkert vindorkuver er sjálfbært, hvorki varðandi náttúruna né rekstrarforsendur. Erlendis hafa ríki þurft að greiða þessa orku niður í stórum stíl. Framkvæmdin sjálf er oftast greidd af ýmsum sjóðum og hefur ESB verið duglegt á því sviði. Víðast er það svo að einhverjir "erlendir" aðilar sjá um uppbygginguna og lofa öllu fögru til að fá land undir ósómann. Þegar styrkir eru komnir í hús hverfa þeir gjarnan til aflandseyja og þegar ekki verður lengur tottað meira úr þessum sjóðum, hverfa þessir "erlendu" aðilar einnig. Sveitarfélög sitja síðan uppi með allt draslið, án þess að hafa fengið nokkuð að öllum "gróðanum".

Þetta er ekki svartsýnishjal, heldur kaldur veruleiki. Þarf ekki annað en að fara til okkar næstu nágranna til að sjá þetta. Noregur og Svíþjóð eru dæmi um þetta, þar sem allur "gróði" hefur horfið úr landi ásamt stofnendum vindorkuveranna og þau skilin eftir í skuldasúpunni.

Hvernig í ósköpunum dettur nokkrum manni til hugar að þetta verði eitthvað öðruvísi hér en í Noregi eða Svíþjóð. Þegar svo við þetta bætist að að orkuverð þar ytra er margfalt hærra en hér á landi eru vart til orð sem lýsa heimsku þeirra er vilja leggja landið okkar undir slíkar virkjanir.

Ísland er á hverfandi hveli vegna fávisku þingmanna okkar og þeirra er þeir ráða til starfa í æðstu stöður samfélagsins.

 

Til skoðunar að kæra virkjunarleyfi

Vindorkuver í landi Sólheima í Dölum

Fyrir skipulagsstofnun liggur til umsagnar kynning á umhverfismatsskýrslu um vindorkuver í landi Sólheima í Dölum, nánar tiltekið á Laxárdalsheiði.

Það sem ekki er sagt.

Fyrst er rétt að tíunda nokkur atriði er ekki koma fram í skýrslunni. Það er þó ekki tæmandi listi, fjarri því. Ekki kemur fram hver eða hvernig orkan á að nýtast, einungis að hún skal keyrð inn á net Landsnets. Þarna er um að ræða virkjun með uppsett afl upp á 209 MW. Það segir að það magn af orku fer þá inn á netið þegar vindur blæs. Engin orka skilar sér hins vegar þegar lygnir. Þetta mun valda sveiflum á kerfinu sem ekki er gert ráð fyrir að vindorkuverið þurfi að brúa. Enginn kaupir slíka orku og ef Landsvirkjun er ætlað að taka á sig sveiflurnar er ljóst að rekstur virkjana þess verður óhagkvæmari og orkuverð muni hækka. Til samanburðar má nefna að Hrauneyjarfossstöð er með uppsett afl upp á 210MW og samanlagt er uppsett afl Írafossstöðvar, Laxárvirkjana 1, 2 og 3, Ljósafossvirkjunar, Steingrímsstöðvar og Vatnsfellsstöðvar 206,5MW. Þarna er því um mikla orku að ræða sem þetta eina vindorkuver getur framleitt þegar vindur blæs en ekkert ef lygnir. Þá sveiflu telja aðstandendur þessa orkuvers sig ekki bera ábyrgð á eða þurfa að jafna.

Nokkuð er rætt um hugsanlega mengun frá orkuverinu. Þó er ekki minnst einum staf á þá tvo mengunarþætti er alvarlegastir eru, örplastmengun og slepping á sf6 gasi. Örplastmengun frá vindtúrbínum er þekkt vandamál og alvarlegt. Trefjaplastið þolir illa þá áraun er verður á spöðum þeirra, ekki síst við erfiðari veðuraðstæður eins og hér eru. Því slitna þeir hratt, talið gott ef þeir duga einn áratug, eða innan við helming endingartíma túrbínuna. Þetta er staðreynd sem ekki hefur enn verið fundin lausn á.

Straumlokar eru kældir og einangraðir með sf6 gasi. Við hverja opnun eða lokun þeirra sleppur örlítið af þessu gasi út í andrúmsloftið. Þetta kemur lítið að sök í vatnsaflsvirkjunum, þar sem framleiðsla er stöðug, en er vandamál varðandi vindorkuver. Þar er sífellt verið að opna og loka þessum lokum, eftir því hvernig vindur blæs. Í norðanverðu Þýskalandi, þar sem vindorkuver hafa sprottið upp í miklu mæli, er þegar farið að mælast hækkun á sf6 gasi í andrúmsloftinu. Sf6 gas eða sulfur hexafuoride, er litlaust og lyktarlaust gas sem hefur þann eiginleika að vera einstaklega treg- eða óbrennanlegt. Áhrif þess á andrúmsloftið er 23500 sinnum öflugra en co2. 

Bruni í vindtúrbínu er mál sem erfitt er að taka á. Auðvitað kviknar í vindtúrbínum, þó við verðum að vona að algengi þess sé ekki jafn svakalegt og hingað til á Íslandi, þar sem ein af hverjum fjörum hafa brunnið. En engu að síður kviknar í þeim. Hjá því verður ekki komist. Þegar slíkt gerist er lítið annað hægt að gera en horfa á úr fjarska og vona að enginn hafi verið staddur uppi í rafalhúsinu er eldurinn kviknaði. Til þessa hafa afleiðingar slíkra bruna verið litlir, aðrir en tap vindorkuversins. Nú er hins vegar farið að vakna spurningar um hvað verður um mengunina, þó einkum eðli hennar, frá slíkum brunum. Þegar trefjaplast brennur verður mikil mengun af glertrefjum. Þessar glertrefjar fjúka með vindinum langar leiðir og lenda að lokum í vistkerfinu. Fyrst í grasinu og síðan þeim skepnum er lifa á því. Nýlega kom upp slíkur bruni í vindtúrbínu í Bandaríkjunum. Bann var lagt á beit skepna á stóru svæði og öll jarðvinnsla og nýting lands bönnuð. Bændur máttu ekki hirða tún sín. Erfitt eða útilokað er að hreinsa glertrefjar af jörðu og enginn veit hversu langan tíma tekur að losna við þá óværu. Getur tekið aratugi. Á meðan er enginn búskapur á svæði er mengast af þessum sökum. Þá er talið að brunnar glertrefjar séu nánast eins og asbest hvað mannskepnuna varðar, krabbameinsvaldandi.

Skautun.

Það er víða sem hægt er að nefna svokallaða skautun í þessari skýrslu, þar sem sannleikanum er hliðrað eða jafnvel tilraunir til að fela hann. Lítið gert úr því sem ekki hentar en því meira úr því sem "fallegt" er. Og svo eru beinlíns rangfærslur í þessari skýrslu, viljandi eða óviljandi.

Fyrir það fyrsta þá fer framkvæmdarsvæðið yfir sveitarfélagsmörk, samkvæmt öllum kortum er eru í skýrslunni. Nær yfir í Húnaþing vestra. Á einu korti er að auki áhrifasvæðið bæði út fyrir sveitarfélagsmörk sem og framkvæmdamörk. Nú er það svo að Sólheimar eru austasti bær í Laxárdal í Dölum. Jörðin liggur að sveitarfélagsmörkum og bæjunum Laxárdal og Bæ 1 og 2 í Húnaþingi vestra. Eins og áður segir liggur athafnasvæðið og að hluta einnig áhrifasvæðið austur yfir sveitarfélagsmörkin, eða yfir í land Laxárdals og Bæ 1 og 2. Ekkert samráð hefur verið haft við eigendur þessara jarða, einungis einn lélegur fundur, snemma á ferlinu, haldinn til kynningar í nágrannasveitarfélaginu. Samkvæmt byggingareglugerð skal ávallt fá samþykki næstu nágranna fyrir framkvæmdum. Einu undantekningarnar frá þeirri reglu eru ef girt er á lóða eða landamörkum og girðing er innanvið 180 cm á hæð og ef byggður er svokallað garðhús að hámarki 250cm hátt og að er fjær landamerkjum en 3 metrar, þarf ekki slíkt skriflegt leifi. Því er með ólíkindum að hægt skuli vera að byggja fjölda af vindtúrbínum, 200 metra háum, staðsettum nánast á landamerkjum, án samráðs eða samþykkis nágranna! Það er vandséð að þetta geti staðist lög!

Qair ætlar, samkvæmt skýrslunni, að notast við vindtúrbínur frá fyrirtækinu Vestas, type 162 7,2. Ef farið er inn á heimasíðu þess fyrirtækis er hægt að nálgast allar upplýsingar um þær túrbínur er þeir framleiða, einnig þessa gerð. Þar kemur fram að hávaði frá túrbínunni er sagður vera 105,5 dB, eða svipaður og þegar þyrla flýgur hjá. Þyrlan flýgur burtu en allar 29 túrbínur vindorkuversins á Laxárdalsheiðinni munu vera fastar þar, með tilheyrandi hávaða dag sem nótt. Í skýrslunni er lítið gert úr þessari mengun, miðað við hvernig heyrast muni í 7 km fjarlægð. Sjálfsagt heyrist þar mun minna, fer þó eftir því hvort vindur blæs af túrbínunum þangað eða ekki. Vindur ber jú hljóð, eins og flestir vita. Þetta breytir þó ekki þeirri staðreynd að á þessu svæði eru nokkur stór og öflug fjárbú sem beita fé á heiðina, enda einstaklega gott beitarlend. Hætt er við að blessaðar ærnar ærist af hávaðanum og komi sér burtu. Mikið fuglalíf er á svæðinu, eins og kemur fram í skýrslunni og ekki víst að fuglarnir sættist á þennan hávaða. Eitt er þó alveg víst að lítið mun heyrast af þessum hávaða til Reykjavíkur, þar sem ætlunin er að stjórnstöðin fyrir vindorkuverið á að rísa!

Allar skýringarmyndir um hæð og umfang vindtúrbínanna eru rangar. Minna gert úr hæð þeirra og umfangi en ástæða er til. Sem dæmi er mynd sem eignuð er Qair og sýna á stærð vindtúrbínanna miðað við annars vegar Hallgrímskirkjuturn og hins vegar Effelturnin. Ef við gefum okkur að Hallgrímsturninn sé í réttri hæð á myndinni, 75 metra hár er ljóst að vindtúrbínan sem á að vera 200 metra há er á þeirri mynd ekki nema 117 metra há og Effelturninn sem á að vera 300 metra hár hefur lækkað nokkuð verulega, eða niður í 188 metra hæð. Ekki viss um að frökkum myndi líka það. Þetta er einungis eitt dæmi um fölsunina og því spurning hversu mikið er að marka skýrsluna í heild. Ef ekki er hægt að gera eina skýringarmynd í réttum hlutföllum er varla hægt að treysta því að önnur atriði séu samkvæmt raunveruleikanum eða sannleikanum!

Reynt er að gera minna úr undirstöðum en tilefni er til. Gefið í skyn að magn steypu geti verið misjafnt og jafnvel tiltölulega lítið. Undir vindtúrbínu af þeirri stærð er hér um ræðir þarf að minnsta kosti um 1000m3 af steypu, meira ef land liggur þannig. 1000m3 er um 2500 tonn, bara undir eina túrbínu. Það gerir 72500 tonn af steypu, plús steypu undir spennahús og stjórnhús. Það verða þá á fimmta þúsund steypubíla sem þurfa að aka um 55km aðra leiðina, 110km í hverri ferð.

Þá er gert ráð fyrir svokölluðum óvenjulegum hlössum, þ.e. hlöss sem ekki rúmast innan umferðarlaga vegna þyngdar eða stærðar. Sagt að 319 ferðir með slíkan farm muni þurfa til. Þarna er þó skekkja. Skýrsluhöfundar gera ráð fyrir að turn túrbínunnar sé fluttur í heilu lagi á staðinn. Það er með öllu útilokað. Spaðarnir eru 81 metri að lengd og eðli málsins samkvæmt verða þeir ekki fluttir öðruvísi en í heilu og þykir nokkuð afrek. 80 metrar eru eins og 6,66 40 feta gámar, enda í enda. Turninn er hins vegar bæði mun lengri, eða 162 metrar, helmingi lengri en spaðinn og að auki margfalt þyngri. Hann verður því klárlega fluttur í pörtum. Hins vegar mætti svo sem parta hann svo mikið niður að flutningurinn teldist löglegur. Það yrðu þá ansi margar ferðir. Vaninn er hins vegar að taka turninn niður í nokkra parta og flytja þannig, sem ólöglegan farm.

 Nokkuð er rætt um fuglalífið í skýrslunni. Það sem er kannski athyglisverðast eru ratsjármælingar af flugi fuglanna. Greinilegt er að mesta flug þeirra er einmitt þar sem ætlunin er að reisa vindtúrbínurnar, minna þar á milli. Örninn sker sig þarna nokkuð úr en hans flug er mest við túrbínur eitt til sex, eða nyrstu og austustu túrbínurnar. Þetta kemur ekki á óvart, enda arnarhreiður þar í grennd. Lítið er gert úr áhrifum vindorkuversins á fuglalíf, þó vissulega það muni verða all verulegt.

Ferðaþjónusta er nokkur í Dölum og víst að hún mun að estu leggjast af. Mikil umferð ferðafólks er bæði um Dalina sem og vestanverðan Hrútafjörð, enda einu landleiðirnar á vestfirði um þá vegi. Þá er mikil umferð ferðafólks um austanverðan Hrútafjörð. Þar liggur leiðin milli norður og suðurlands. Sjónmengun frá vindorkuverinu mun hafa veruleg áhrif á upplifun ferðafólks um alla þessa vegi, ekki kannski jákvæð. Erlendir ferðamenn koma ekki hingað til lands til að sjá vindorkuver. Þeir koma til að njóta óspilltrar náttúru.

Lokaorð.

Þessi pistill er orðinn mun lengri en ætlað var og því kominn tími til að hætta, jafnvel þó enn liggi margt ósagt sem segja má. Meginmálið er þó þetta:

Vindorkan er með þeim takmörkunum að einungis er hægt að framleiða þar orku þegar vindur blæs. Þess á milli getur framleiðslan farið í núllið. Til að jafna sveiflur frá vindorkunni þarf eitthvað annað, einhverja aðra orkugjafa. Hjá okkur er það vatnsorkan. Ef við tökum úr almennri virkni vatnsorkuver til að vega á móti vindorkunni er ljóst að enginn aukning hefur orðið á raforkuframleiðslu hjá okkur, einungis eðlisbreyting til hins verra. Þá þurfum við að hafa vatnsorkuver sem ekkert framleiðir meðan vindur blæs, svo vindorkuverið geti selt sína framleiðslu, en kemur svo inn þegar lygnir svo neytendur verði ekki fyrir skakkaföllum. Er þá ekki betra að vera einungis með vatnsorkuverið og hlífa náttúrunni.

Vindorkuver er fjarri því að geta talist hreinorkuver. Er mun nær kolaorku en vatnsorku hvað mengun varðar. Og þá er einungis verið að tala um mengun, ekki áhrifin á dýralífið, sem eru verulega neikvæð. Að byggja vindorkuver þar sem blómlegur landbúnaður er stundaður er svo aftur einhver mesta glópska sem þekkist. Að leggja búvænleg héröð í eyði.

Hin viðkvæma ferðaþjónusta, sem virðist eiga erfitt við flestar aðstæður, mun alls ekki lifa af vindorkuver í bakgarðinum.

Hvernig framkoman við landeigendur umhverfis fyrirhugað vindorkuver á Laxárdalsheiðinni, er svo sér kapítuli. Þar er sveitarstjórn Dalabyggðar ekki til fyrirmyndar eða sóma!!

 

 

Blöðin teygja sig 200 metra upp í loft

Eintómur misskilningur

Umhverfisráðherra er einn stór misskilningur og ætti að finna sér annað starf. Skilur ekki hlutverk sitt né fyrir hverja hann á að vinna. Í stað þess að standa vörð íslenskrar náttúru eltir hann erlenda loftlagstrú. Leggur meiri áherslu á ímynd sína gagnvart erlendum aðilum í stað þess að verja sína vinnuveitendur. 

Veruleg áhöld eru um hvort jörðin fari hlýnandi af mannavöldum eða af náttúrulegum ástæðum. Reyndar veruleg áhöld um hvort jörðin fari hlýnandi yfirleitt. Til þess að komast að þeirri niðurstöðu þarf að misskilja eldri hitamælingar, eða öllu heldur "leiðrétta" þær. 

En hvað um það. Gefum okkur að það sé að hlýna á jörðinni. Við því er lítið annað að gera en að undirbúa jarðarbúa til að takast á við það. Það er stór misskilningur að mannskepnan geti gert eitthvað gegn hlýnun, einungis aðlagað sig að henni. Við lifum í dag við eitt kaldasta tímaskeið frá síðustu ísöld. Ný skriðin út úr þeim tíma er kuldi var svo mikill á jörðinni að örlítið meiri kólnun hefði sennilega leitt til alvöru ísaldar. Því eigum við að fagna hverri gráðu sem hlýnar frá þeim ósköpum. 

Mikið er látið með skaðsemi co2 í andrúmsloftinu, sjálfum lífsandanum. Það er stór misskilningur. Grænblöðungar eiga sína tilveru alfarið undir þeim lífsanda og þar með allt líf á jörðinni. Magn þessa lífsanda nú er með því lægsta sem þekkist í jarðsögunni og fór nánast að þeim mörkum að líf jarðar var komið í hættu. Sem betur fer hefur magn lífsandans aukist lítilleg. Það er gott mál, enda gróðurfar aukist. Vandinn er hins vegar sá að með auknum gróðri er auðveldara fyrir óprútna að kveikja gróðurelda. 

Sá misskilningur að co2 leiði til hlýnunar andrúmsloftsins er lífsseigur. Staðreyndirnar eru hins vegar þær að einn vísindamaður kom með þessa tilgátu, seint á nítjándu öld. Innan áratugar hafði fjöldi vísindamanna afsannað þá kenningu. Það var síðan pólitíkus sem vakti þann draug upp, um öld síðar. Þessi pólitíkus hafði sterk ítök í peningavaldið og þeir vísindamenn sem mótmæltu hans "visku" voru óðara settir út af sakramentinu. Nú eru einungis eldri vísindamenn sem þora að mótmæla, enda hættir launastörfum og hafa engu að tapa. Aðrir hlýða boðskapnum, gegn betri vitund. Vita að orsakasamhengið er öfugt.

Mikið magn co2, eða lífsandans, er bundið í mýrum, ekki síst freðmýrum. Þegar hlýnar þiðna freðmýrarnar og lífsandi losnar. Það er því ekki lífsandinn sem orsakar hlýnun, heldur eykst magn lífsandans við aukna hlýnun. Þetta eru reyndar svo augljós fræði að jafnvel ráðherrar ættu ekki að þurfa að misskilja þau.

Veður hefur ætíð áhrif á mannskepnuna, enda hún viðkvæmasta og aumasta skeppna jarðar. Sagan kennir okkur að frá síðustu ísöld hafa ætíð orðið mestar framfarir hjá manninum, þegar hlýtt er í veðri og mestu hörmungar orðið þegar kólnar. Enn í dag er það svo að margfalt fleiri látast vegna kulda en hita. 

Sá misskilningur ráðherra og trúbræðra hans, að hægt sé að stjórna veðri, gerir ekkert annað en að færa fé milli manna, láta láta almenning og heilu þjóðfélögin blæða til að örfáir fái enn meira í sínar fjárhirslur. Þetta gerir það að verkum að þjóðir heims verða enn berskjaldaðri til að verja sitt fólk fyrir veðurbreytingum, einkum ef hitastigið tæki stefnu aftur niðurávið. Algert hrun yrði ef aftur kæmi tímabil eins og var frá 13 til 19 aldar. Ef Thames á legði, ef allir firðir hér á landi legðu og hafís allt umhverfis landið, þyrfti ekki að spyrja að leikslokum. Það þarf ekki nema um 1.5 gráðu kólnun til! 

Það er ekki misskilningur!! 

Banninu ekki flýtt: „Alltaf verið misskilningur“

Höfum við tapað stríðinu?

Hver orrustan af annarri tapast, hjá okkur sem berjumst gegn áformum um vindorku á landinu okkar fagra.

Nú er orðið ljóst að Landsvirkjun ætlar að ríða á vaðið í eyðingu landsins, með vindorkuveri sem á að telja 30 vindtúrbínur. Staðsetningin er ekki af verri endanum, við innganginn að hálendinu þar sem ferðamenn sækja í að skoða ósnortna náttúru og hinar fögru víðáttur. Ekki víst að erlendu ferðafólki hugnist að sækja okkur heim þegar þeirri upplifun hefur verið eytt.

En, sem sagt, Landsvirkjun ætlar að reisa þarna 30 túrbínur. Segir hæð þeirra verða um 100 metrar á hæð, en tekur þó skýrt fram að það eigi hugsanlega eftir að breytast. Nú er vitað hverjar væntingar fyrirtækisins til orkuöflunar þessa vindorkuvers eru og samkvæmt því þarf hver vindtúrbína að hafa uppsett afl sem svarar a.m.k. 4MW. Ef skoðaðar eru heimasíður framleiðenda þessara mannvirkja kemur hins vegar í ljós að vindtúrbína með uppsett afl 3,6-4,2MW er nokkuð hærri en 100 metrar á hæð, reyndar töluvert hærri. 150 metrar eru nærri lagi, svo uppfylla megi vænta orkuframleiðslu hverrar þeirra. Þá á eftir að taka inn í reikninginn rekstrartími þessara túrbína. Hann stjórnast ekki bara af vindi heldur spilar viðhald þar einnig stórt inní. Við bestu aðstæður, meðan vindtúrbínur eru tiltölulega nýjar, má kannski gera ráð fyrir um 50% rekstrartíma, en það hlutfall lækkar skart eftir því sem líður á líftíma þeirra. Hávaðinn frá slíkum mannvirkjum er sagður jafngilda hávað frá þyrluflugi. Munurinn þó sá að þyrlan flýgur hjá en vindtúrbínan stendur kyrr með stögum hávaða.

Að segja opinberlega að þessi mannvirki verði "einungis" um 100 metra há, er því vísvitandi lygi!

Eftir að Landsvirkjun hefur byggt sitt vindorkuver verður erfiðara að standa gegn öðrum aðilum er vilja reisa hér slíkan óskapnað. Og ekki er vöntun á þeim. Eina skilyrðið er að viðkomandi fyrirtæki sé skráð innan ESB/EES ríkis. Annað þarf ekki til. Þá hafa þau jafnan rétt til að eyðileggja land okkar og Landsvirkjun og þar getur Alþingi ekkert sagt eða gert. Reyni stjórnvöld eða Alþing að setja sig gegn þeim vilja fyrirtækjanna, mun ACER úrskurða um málið. Sá úrskurður getur aldrei orðið nema á einn veg. Það er því ákvörðun sem tekin er í Lubljana í Slóveníu sem gildir!

En það er ekki bara landið okkar sem er undir, landgrunnið allt er komið til skoðunar. Þar eru reyndar Bretar sem mestan áhuga hafa, vilja gera Ísland að orkubanka fyrir sjálfa sig. Hvort Alþingi fái einhverju ráðið um þær áætlanir er svo spurning. Ekki þarf annað til en að skrá fyrirtækin í einhverju landi ESB/EES og þá verður Bretum þar allir vegir færir.

Einn er sá þáttur þessara fyrirætlana allra sem gæti sett strik í reikninginn, en það eru sveitarfélög landsins. Þau hafa skipulagsvaldið. Því miður virðist auðvelt að kaupa stjórnir þeirra til fylgilags. En þar er þó okkar eina von úr þessu, þó veik sé.

Sveitarstjórnir eru einstaklega sveigjanleg ef erlendir aðilar sækja þær heim. Kikna í hnjánum fyrir þessum erlendu mikilmennum. Ef ég vil byggja mér smá garðhýsi í garðinum mínum má það að hámarki vera 2,5 metrar í hæsta punkt og ef mannvirkið mikla er nær lóðamörkum en 3 metrar, þarf skriflegt samþykki frá nágranna og skiptir þar engu þó sá nágranni sé í öðru sveitarfélagi. Skriflegt samþykki SKAL liggja fyrir, alltaf!

Hins vegar hafa sum sveitarstjórnir leyft sér að skipuleggja vindorkuver með vindtúrbínum nærri 200 metrum háar á lóðamörkum bænda, án þess að þeir fái þar eitthvað um að segja og ef viðkomandi bóndi er í öðru sveitarfélagi er hann ekki einu sinni virtur viðlits. Sagt að þetta komi honum bara alls ekkert við! Svolítið undarleg stjórnsýsla. Í byggingareglugerð, sem á að ná yfir allar byggingar í Íslandi kemur skýrt fram að allar framkvæmdir skuli fá grenndarkynningu, utan smáhýsi sem eru innan við 2,5 metra há og fjær lóðamörkum en 3 metrar. Allar aðrar framkvæmdir þurfa skriflegt samþykki nágranna. Engar undantekningar eru á þessu í reglugerðinni, utan þess er áður er sagt.

Því verður maður svolítið sorgmætur. Ekki einungis eru sum sveitarfélög einstaklega eftirlát erlendum öflum, heldur virðast þau ekki hika við að brjóta þær reglugerðir er þeim er ætlað að starfa eftir, til þóknunar þessum öflum. Og um leið og eitt sveitarfélag kemst upp með slík brot er víst að erfitt verður fyrir önnur að standa í lappirnar.

Því er svo að sjá að stríðið sé tapað, að lokaorrustan hafi þegar farið fram. Reyndar má segja að þetta stríð hafi tapast fyrir nokkru, eða þegar Alþingi samþykkti orkupakka3, jafnvel enn fyrr, eða þegar Alþingi gekkst að því að orkan okkar væri vara og þannig hluti af EES samningi. Þar voru fyrstu mistökin gerð en þau síðan fest enn frekar í sessi með samþykkt op2 og svo endanlega með samþykkt op3. Orkupakki 4, sem Alþingi hefur ekki enn samþykkt liggur á borðinu. Reyndar áhöld um hvort yfir höfuð þurfi að samþykkja hann, þar sem hann hafði þegar tekið gildi innan ESB er Alþingi samþykkt op3. ACER starfar samkvæmt op4 og getur ekki annað og Ísland samþykkti op3 sem fjallar einmitt um að ACER skuli hafa endanlegt vald um öll orkumál. Vissulega eigum við orkuna okkar enn, en ráðum í raun litlu um hana.

Orkan okkar er ekki vara. Vara er eitthvað sem hægt er að höndla. Orkan okkar er hluti innviða landsins okkar. Því átti orkan okkar aldrei neitt erindi inn í EES samninginn. Þessu má enn breyta. En til þess þarf kjark, kjark sem ekki er til staðar á Alþingi í dag.

Maður spyr sig; hvers vegna var barist fyrir sjálfstæði landsins ef við síðan afhendum erlendum öflum yfirráð yfir gullkistu okkar? Hver vegna var barist við Breta um landhelgi okkar, ef við síðan ætlum að færa þeim landgrunnið á silfurfati?

Það sorglega við þetta allt er að þeir tveir stjórnmálaflokkar sem stofnaðir voru fyrir tíma sjálfstæðisins, standa að því að fórna landi okkar á altari Mammons!! Að það skuli vera sömu flokkar og áttu stærstan þátt í að við fengjum sjálfstæði, skuli vinna harðast að því að fórna því!!

Náttúra okkar er einstök. Erlendir ferðamenn sækja okkur heim til að njóta þess að skoða perlurnar okkar. Þetta hefur gefið okkur gjaldeyri, gjaldeyri sem við getum síðan eytt í ferðir til erlendra landa. Eftirspurn byggir alfarið á náttúru okkar. Verði af þeim vindorkuverum sem áætlað er að byggja, mun sú eftirspurn ekki lengur verða til staðar.

Þegar hefur verið tekin ákvörðun um að eyðileggja inngönguna inn á hálendið, með vindorkuveri við Búrfell. Þangað mun færri sækja. Enginn un hafa áhuga á að ganga á Grábrók, ef hvínandi vindorkuver verða komin þar umhverfis, bæði í austri og norðri. Stuðlagil og hálendið norðan Vatnajökuls verður lítt eftirsóknarvert ef áform um byggingu vindorkuvers á Fljótsdalsheiði raungerist. Hin mikla gróska í ferðaþjónustu og fuglaskoðun í Meðallandinu mun hverfa, verði af áætlunum um vindorkuver í landi Grímsstaða. Reyndar mun sú virkjum hafa enn víðtækari áhrif, sökum þess flatlendis sem þar er. Hið einstaka fuglalíf Breiðafjarðar mun verða fyrir miklum áföllum, verði af öllum virkjanaáformum fyrir botni hans. Svona má lengi telja. Jafnvel verður ekki eins gaman að ganga um götur Reykjavíkur, ef vindorkuver verður reyst á Hólmsheiðinni.

Það er viljandi verið að fórna náttúru okkar, fyrir skammvinnan gróða örfárra erlendra aðila. Eftir sitjum við svo með land sem er mengað af örplasti, geislavirkri olíu og ónýtum vindorkuverum. Mannvirkin munu síðan grotna hægt og rólega niður, því ekki höfum við peninga til að rífa þau og erlendu peningapungarnir flognir burtu. Allir steypuhnallarnir sem mynda undirstöður undir þessi mannvirki verða um aldir í jörðu hjá okkur.

Ef þjóðin lifir þetta af munu afkomendur okkar ræða þetta tímabil Íslandsögunnar sem það skelfilegasta af öllum. Móðharðindin verður sem hégómi í samanburðinum. Menn munu um aldir velta því fyrir sér hvernig í ósköpunum þetta gat skeð, hvað hafi farið úrskeiðis. Hvers vegna í ósköpunum ekki var gripið í taumana meðan hægt var!!

Náttúruhamfarir eru eitt, hamfarir af mannavöldum allt annað og alvarlegra!

 

Orkusóðar

Okkur landsmönnum er talin trú um að við séum einstakir orkusóðar og á því verði að taka hið fyrsta.

Jú, jú, hér er sannarlega framleitt mikið magn af orku, per íbúa. Og þar berum við höfuð og herðar yfir heimsbyggðina. Hins vegar erum við ansi neðarlega á listanum yfir magn framleiddrar orku per þjóðríki, erum þar á pari með Líbanon og lítið hærri en Kúba. Orka þeirra ríkja er hins vegar nokkuð minna vistvæn en okkar. Á toppnum trónir auðvitað Kína, með öll sín kolaorkuver. Byggja ný slík á verju ári.

En við erum semsagt orkusóðar, með okkar vistvænu orku. Og okkur er tjáð að það gangi ekki. Auðvitað er mælingin kolröng. Það er fráleitt að ræða um orku per íbúa. Þar sem verið er að tala um allan heiminn og mengun vegna orkunotkunar, á auðvitað að miða við yfirráðasvæði hvers ríkis, þ.e. orkunotkun per ferkílómeter. Og að auki ætti hreinorka ekki að telja í því sambandi. Titillinn fyrir orkusóðann færi þá til einhvers annars ríkis en okkar.

En semsagt það er ekki mælt þannig. Heldur er hreinorka lögð að jöfnu við svarta orku og mæld orka á hvert mannsbarn í hverju ríki. Við þetta búum við og teljumst því mestu orkusóðar heimsins.

Og nú skal orkuvinnslan nærri því tvöfölduð hér á landi. Að hluta til með aukinni framleiðslu á hreinorku, til að vinna með enn meiri orkuframleiðslu á vindorku, sem er jú fjarri því að kallast hrein. Er reyndar nær því að menga í takt við kolaorkuver, er svartorka þó ekki rjúki frá þeim nema þegar þær brenna.

Þessar aðgerðir munu ekki geta komið okkur ofar á listanum yfir mestu orkusóða heimsins, vermum toppinn þar nú þegar, en mun færa okkur upp um nokkur sæti á listanum yfir magn framleiddrar orku, þó sennilega við munum ekki ná Danmörku á þeim lista.

Orkusóðaviðurnefnið mun festast í sessi, svo rækilega að útiokað verður að hrista það af sér, a.m.k. ekki meðan rangur tommustokkur er nýttur við mælinguna.

Okkur er því sagt að við séum orkusóðar og á því verði að taka en aðgerðir stjórnvalda snú hins vegar að því að festa það óorð á okkur, rækilegar en nokkru sinni fyrr!

Ég á hins vegar erfitt með að skilja hvernig hægt er að vera orkusóði, þegar nánast öll orkan er framleidd sem hreinorka. Það sem er hreint getur ekki sóðað.

 

Eru menn gengnir af göflunum !!

Eru menn alveg að ganga af göflunum?! 3300MW uppsett afl í vindorku?! Allar virkjanir Landsvirkjunar, að rellunum tveim meðtöldum, eru einungis með uppsett afl upp á 2262MW !!

En fyrst af öllu, hættið að kalla vindorkuver einhverja garða. Þessi stóriðja á ekkert skylt við garða. Hvert vindorkuver spannar yfir stórt svæði, með tilheyrandi sjónmengun vítt yfir landið okkar. Að kalla slíka starfsemi garð er fráleitt og einungis til að slá ryki í augu fólks. Aðferð snákaolíukaupmanna.

3300 MW uppsett afl í vindorku þíðir að meðan vindur blæs er hægt að framleiða allt að þeirri orku, en síðan þegar lygnir verður minna úr framleiðslunni. Reyndar má ekki heldur blása of mikið svo vindtúrbínur geti starfað þannig að sjálfsagt mun oftar þurfa að stöðva þær vegna of mikils vinds. Og hvað á svo að gera þegar lygnir, eða blæs of mikið? Enginn er tilbúinn að kaupa orku sem er háð því hvort blæs mikið lítið eða ekki neitt. Því þarf eitthvað annað til að grípa inní, svo orkukaupandinn þurfi ekki að stöðva sína framleiðslu. Vatnsorka? Varla, jafnvel þó allar virkjanir Landsvirkjunar yrðu teknar í slíkt verkefni, duga þær ekki til. Því er ekki um að ræða annað en að setja upp nokkur olíu eða kolaorkuver! Þeim er auðvelt að stjórna í takt við duttlunga veðursins.

Það fer ekki á milli mála hvert stefnir, þessi orka er ætluð til útflutnings um sæstreng. Þannig og einungis þannig er hægt að fá verð sem hugsanlega gæti haldið uppi vindorkuverum, með aðstoð atyrkjakerfis ESB og vænum styrkjum úr tómum íslenskum ríkissjóð. Verð á orku hér á landi duga engan veginn til.

Aginter franska fyrirtækisins Qair á Íslandi er stórkallalegur í viðtalinu, talar um orkuöryggi! Það hefur ekki sýnt sig erlendis að mikið öryggi sé í vindorkunni, þvert á móti. Þetta er einhver mesti skaðvaldur fyrir umhverfið sem þekkist, varðandi orkuframleiðslu. Jafnvel hægt að segja að kolaorkuver sé umhverfisvænna. Örplastmengun, olíumengun og sf6 gasmengun eru einna verst, en einnig má nefna það augljós, sjónmengun. Á byggingatíma er gífurlegu magni af co2 sleppt í loftið, strax frá upphafi á smíði vindtúrbínunnar og ekki síður vegna undirstaða þeirra og öllu því raski er þeim tilheyrir.Bara undirstaða fyrir hverja vindtúrbínu kallar á gífurlegt magn steypu, sem dugað gæti í mörg einbýlishús af stærri gerðinni.

Í öllum skipulagsáætlunum fyrir vindorkuver, sem enn hafa komið fram, er sjónmengun mæld á tiltölulega þröngu svæði umhverfis vindorkuverin. Sjónmengunin er þó mun meiri og víðtækari. Þá er einnig gert minna úr hæð vindtúrbína en raunveruleikinn segir, jafnvel gengið svo langt að segja þær lægri en framleiðendur gefa upp. Það er vísvitandi verið að blekkja landsmenn.

Þróun vindtúrbína hefur verið nokkur, síðustu tvo áratugi. Sú þróun er þó nánast öll á einn veg, að stækka þær. Þannig má ná meiri orku úr hverri framleiðslueiningu, sem er auðvitað augljós hagnaður. Nú er svo komið að farið er að framleiða vindtúrbínur sem eru svo háar að hugmyndaflug meðalmannsins nær ekki yfir það. Hér er ætlunin að vera með lágreistari vindtúrbínur, eða frá 180 metrum upp í 230 metra háar. Hallgrímskirkja er um 74 metra há, sementsturninn sem stóð á Akranesi og sást víða var 68 metra hár og hæsta bygging sem stendur á Íslandi, turninn við Smáratorg, er 78 metra hár. Vindtúrbínurnar sem hér á að byggja eru allt að þrisvar sinnum hærri og er auk þess trónað upp á fjöll og hálsa!

Ríkisstjórnin var að samþykkja frumvarp á Alþingi um innflytjendur. Þar hældu ráðherrar sér af því að einungis væri verið að samræma þetta við slík lög á öðrum Norðurlöndum, væri verið að læra af mistökum nágranna okkar. Ég hvet ráðamenn til að læra einnig af mistökum nágranna okkar varðandi vindorkuna. Skoða hvernig þetta gengur t.d. í Svíþjóð, Noregi og Danmörku. Í Svíþjóð fengu erlendir aðilar að byggja hvert vindorkuverið af öðru og ráku stuttan tíma, en hurfu svo eð gróðann úr landi. Eftir standa vindorkuver sem enginn vill sjá eða koma nálægt. Norðmenn héldu þessu að mestu fyrir sig, en gróðinn hvarf eftir sem áður. Þar er offorsið svo mikið og illa að verki staðið svo vindtúrbínur eru að fjúka um koll. Dómstólar hafa dæmt þar vindorkuver ólögleg vegna mengunar. Danir eru heldur heppnari. Þeir byggja hvert vindorkuverið af öðru og eru nánast að leggja Jótland undir slíkan ósóma. En spaðarnir snúast lítið, jafnvel þó blási. Þeir fá borgað fyrir að halda þeim frá framleiðslu, að mestu, svo verð orkunnar hrapi ekki á Evrópunetinu. Það kæmi sér illa fyrir Þýsku vindorkuverin.

Aginter Qair á Íslandi nefndi einnig að ekki mætti virkja árnar í Skagafirði og því yrðum við að hleypa vindorkuverum að. Honum til upplýsingar þá er andstaðan við virkjun í Skagafirði vegna ástar okkar á landinu og fegurð þess. Þann "vanda" leysum við ekki með enn frekari skaða fyrir landið og náttúru þess.

Vindorka, með þeirri tækni sem nú þekkist, á engan rétt á sér, nema þar sem enginn annar orkukostur er í boði. Bara örplastmengunin ein og sér ætti að duga til að banna vindorkuver. Evrópusambandið bannar mér að nota plastskeið til að borða ísinn sem ég kaupi í sjoppu, en þykir sjálfsagt mál að ég innbyrði fleiri kíló af plast gegnum andrúmsloftið og gegnum allan mat sem ég legg mér til munns.

Og aftur: ekki nefna einhverja andskotans garða í tengslum við vindorkuverin og enn síður lundi!! Þetta er stóriðja að þeirri stærð sem við höfum aldrei áður kynnst, stóriðja sem mun leggja landið okkar í auðn.

 

3.300 MW í vinnslu fyrir vindorkuna

Gjörningur um aðgerðaráætlun

Fjórir ráðherrar héldu einskonar gjörning í gær. Tilefnið var stiknun jarðar.

Tók mig til og horfði á myndband af sýningunni. Það tók nokkuð á og þurfti einbeitingu til að halda þræðinum, enda þarna saman komnir einhverjir leiðinlegustu ráðherrar landsins, þessa stundina. Ekki var ég þó miklu nær eftir boðskapinn, minnti nokkuð á fyrirtæki eitt sem nýlega hefur geispað golunni, bæði hér á landi sem og í heimalandi sínu (sjá myndband í frétt).

Kolefnislosun er gjarnan mæld miðað við höfðatölu hvers lands. Þessi mælikvarði er okkur Íslendingum mjög óhagstæður. Erum fámenn þjóð í stóru landi og ef landhelgin er talin með er yfirráðasvæði okkar gífurlega stórt. Þar sem verið er að tala um mengun á heimsvísu væri auðvitað eðlilegra að mæla hana við yfirráðasvæði hverrar þjóðar. En það er annað mál og kom auðvitað ekki fram í boðskap ráðherrana okkar.

Boðskapurinn er einfaldur; við skulum vera búin að minnka losun um 41% miðað við losun 2005 fyrir árið 2030, eða eftir sex ár. Og við eigum að verða kolefnishlutlaus tíu árum síðar. Kolefnishlutleysi næst auðvitað aldrei, eða við skulum vona ekki. Það myndi þíða dauða fyrir jörðina. Og sex ár er stuttur tími, rétt um eitt og hálft kjörtímabil. Kannski skilja stjórnmálamenn slíkan mælikvarða betur.

Nú eru komin fram um 200 markmið til að ná þessum áföngum, markmið sem reyndar eru mun færri þar sem svo virðist sem sum sömu markmið séu nokkuð oft endurnýtt og kannski sú endurnýting sem best gengur hjá okkur. Hvað um það, það vantar ekki hugmyndaflug ráðherrana. Enn tönglast á hlutum sem þegar hefur verið bent á að ekki gangi.

Nýir orkugjafar (vindorka ráðherranna), endurheimt votlendis og fleiri kunnugleg hugtök. Aukin skógrækt til bindingar á co2 og einhverjar aðrar ótilgreindar aðgerðir. Flísasleppingin Runnig Tide klikkaði reyndar, en sjálfsagt munu einhverjir erlendir aðilar koma með enn fráleitari hugmyndir. Og svo eru það auðvitað bændurnir okkar, þ.e. hinn hefðbundni landbúnaður. Hér eins og í Evrópu eru þeir taldir vera mestu umhverfissóðarnir og nánast réttdræpir.

Það var vægast sagt nokkuð ruglingslegt að hlusta á matvælaráðherra. Annað hvort hefur hún ekki hundsvit á þessum málum eða hún vísvitandi ruglar til þess eins að ná athygli. Hún ræddi prump og viðrekstur jórturdýranna og úrganginn frá þeim. Taldi þetta hina mestu vá, enda er þetta víst bráðhættulegt eiturefni sem kallast metangas. Í næstu setningu talaði hún um að endurheimta þurfi votlendi í enn stærra mæli en hingað til, svo minnka megi losun co2 í andrúmsloftið..

Endurheimt votlendis hefur að mestu verið lagt niður, enda ljóst að þar gæti Running Tide verið á góðum heimavelli. Mat á áhrifum landþurrkunar er ekki bara rangt, heldur kolrangt.

Áætluð áhrif hvers skurðar er metin allt að 75 metra til beggja átta. Flestir skurðir voru hins vegar grafnir með um 40 metra millibili eða minna, þannig að áhrifasvæði þeirra getur aldrei orðið meira en 20 metrar til hvorrar hliðar. Ef lengra bil var milli skurða, í blautu landi, náðu þeir ekki að þurrka upp alla spilduna á milli. Varð bleyta og stundum ófært tækjum um hana miðja. Þarna er fyrsta skekkjan og hún ekki neitt smáræði.

Í öðru lagi þá voru flestir skurðir grafnir fyrir 1980, eða fyrir um hálfum fimmta áratug síðan. Eftir þann tíma er skurðir einungis grafnir til að viðhalda eða endurnýja tún og akra.

Í þriðja lagi þá endast skurðir til þurrkunar votlendis ekki nema í mesta lagi tuttugu ár, nema hreinsað sé úr þeim reglulega. Því eru flestir skurðir sem ekki hafa beinan tilgang til ræktunar, orðnir fullir og því skaðlausir að þessi leyti.

Í fjórða lagi þá veldur það rask sem til verður við fyllingu skurða mikilli losun co2. Tekur sennilega mörg ár að jafna sig. Þá er erfitt og stundum ekki hægt að loka gömlum skurðum í votlendi, þar sem land er orðið svo blautt vegna gagnsleysis þessara skurða. Því hafa menn gripið til þess ráðs, í anda Running Tide, að velja skurði í vallendi til verksins. Þar endurheimtist ekki votlendi. Einungis lokað skurðum með tilheyrandi aukinni losun co2!

Í fimmta lagi þá er það svo að ef tækist að loka skurðum í votlendi og endurheimta það, þá mun aukast losun á co2 vegna rasksins en einnig mun þá stór aukast losun á metani, sem fyrst og fremst á sinn uppruna í votlendi! Þetta gas sem ráðherrann telur svo banvænt fyrir jörðina okkar! Þarna talar hún í kross og gerði það reyndar margítrekað á fundinum.

Í sjötta lagi er ljóst að þurrlendi gefur af sér meiri grænblöðunga og grænblöðungar eru ein afkastamesta jurt til ljóstillífunar. þ.e. að vinna kolefnið úr co2 og skila af sér súrefninu.

Eina markverða sem matvælaráðherra gaf frá sér var aukin áhersla á skógrækt. Ekki svo sem í fyrsta skipti sem ráðamenn nefna þetta og óvíst hvort efndir verða betri nú en áður. Skógrækt gerir landið fallegra og skjólsælla. Það er næg ástæða til að auka skógrækt, þó vissulega fara þurfi varlega á þessu sviði, a.m.k. meðan við erum og getum boðið erlendu ferðafólki til okkar. Það kemur ekki hingað til að skoða skóga.

Þar sem þessi fundur var bæði leiðinlegur og litlar upplýsingar að fá, fór ég að ráði umhverfisráðherra og skoðaði síðuna sem hann benti fólki á, co2.is Þvílík steypa sem þar birtist og þarf langan tíma til að komast gegnum þann frumskóg. Þvælt fram og til baka um akkúrat ekki neitt. Hver linkurinn af öðrum svo manni sundlaði. Þarna mátti þó finna einstakar tölur, svona innan um skrúðmælið. T.d. kemur fram að landnotkun losi mest, eða um 7757 þ.t.co2 ígildi. Næst kemur svo það sem kallast samfélagsleg losun, um 2762 þ.t.co2 ígildi og loks stóriðjan og flug um 2300 þ.t.co2 ígildi. Þetta gerir samtals um 12.824 þ.t.co2 ígildi. Eins og áður segir þá er losun vegna landnotkunar hressilega ofreiknuð. Hvort hinar tölurnar standast raunveruleikann skal ósagt látið. Hitt er ljóst að matvælaráðherra hefur miklar áhyggjur af sóðaskap landbúnaðarins. Ekki einungis vegna þessarar ofreiknuðu tölu vegna landnotkunar, heldur einnig vegna þeirra 618 þ.t.co2 ígildislosunar sem kemur fram í samfélagslosuninni. Væntanlega búið að umreikna prumpið og ropið yfir í co2 ígildi, þó það sé reyndar metan.

Ríkisstjórnin ætti að stökkva til og ráða til sín "sérfræðingana" sem misstu vinnuna hjá Running Tide. Þeir ættu ekki vandræðum með að redda þessu smámáli. Þeirra markmið var að bjarga heiminum svo varla mikið mál fyrir þá að redda nokkrum tonnum fyrir okkur Íslendinga. Gulli þekkir þá, gæti bara slegið á þráðinn.

Skelfilegast við þetta allt eru þó þær hugmyndir að leggja hér landið í rúst til að þjóna erlendum vindbarónum. Þetta kom ekki fram á fundinum en mátti skilja á viðtali við matvælaráðherra eftir fundinn. Við vitum að þar fara saman hagsmunir a.m.k. tveggja ráðherra ríkisstjórnarinnar og því spurning hver tilgangur þessarar sýningar var.

 

Bjartsýnn á að ná loftslagsmarkmiðum

Ærandi þögn fjölmiðla

Þögn fjölmiðla varðandi fréttir af vindorkuverum á Íslandi er orðin ærandi. Þó er ekki eins og allt sé þar í kyrrstöðu.

Sum sveitarfélög hafa sett málið á ís, þar til Alþingi hefur gefið út hvernig að þessum málum skuli staðið, en önnur eru á fullu að leyfa erlendum auðhringum og aginterum þeirra hér á landi, rannsóknir og skipulagningu vindorkuvera. Það vekur upp spurningar hvort viðkomandi sveitarfélög eru ekki að baka sér skaðabótaskildu, ef svo ólíklega vildi til að Alþingi sæi ljósið í þessu rugli öllu og hafnaði nýtingu vindorkunnar hér á landi. A.m.k. meðan tæknin er ekki betri en nú þekkist.

Það þarf ekki meiriháttar snilling til að sjá að meðan vindorka stendur ekki undir kostnaði þar sem orkuverð er margfalt hærra en hér á landi, þrátt fyrir mikla styrki frá ríkjum og ríkjasamböndum sem þau eru stödd í, er algjör fjarstæða að ætla að heimila slíka orkuvinnslu hér á landi. Jafnvel þó orkan verði flutt úr landi mun aldrei fást hærra verð fyrir hana en fæst þar ytra og þrátt fyrir að einhverjir styrkir fengjust erlendis frá, mun íslenska ríkið verða að koma með myndarlegt framtak svo hægt sé að virkja vindinn. Og orkuverð til heimila verður auðvitað að hækka til samræmis við það verð sem orkumarkaðir ákveða, eða til samræmis við það verð sem tíðkast í nágrannalöndum okkar.

Framleiðsla á rafeldsneyti er núna helsta gulrót erlendu vindbarónanna. Að hægt sé að nýta alla þá orku sem hægt er að framleiða með vindorkuverum, til framleiðslu rafeldsneytis. Fyrir það fyrsta þá er framleiðslukostnaður á rafeldsneyti mjög mikill, jafnvel þó orkuverð sé "íslenskt". Í öðru lagi fer enginn heilvita maður að byggja hér á landi, langt frá mörkuðum, eldsneytisverksmiðju upp á hundruð milljarða króna, til að reka hana eftir því hvernig eða hvort vindur blæs. Rekstrarhæfni slíkra verksmiðja byggir fyrst og fremst á stöðugri og jafnri framleiðslu. Því munu slíkar verksmiðjur kalla eftir vatns eða gufuaflsvirkjunum til samræmis við framleiðslugetu vindorkuvera, svo orka sé til þegar lygnir. Sama lögmál gildir um vatns og gufuaflsvirkjanir og um flestan rekstur, að jöfn og stöðug framleiðsla er hagkvæmust. Þá er spurning, ef menn telja rafeldsneytisframleiðslu hér norður í Atlantshafi vera fýsilega, hvort ekki sé þá einfaldara og betra að framleiða orku fyrir slíka verksmiðju með vatns eða gufuafli. Þannig mætti halda orkuverði eins lágu og framast er hægt.

En kannski skipta þessar vangaveltur ekki lengur máli, kannski er ekkert lengur fréttnæmt af þessum málum. Kannski hefur teningnum þegar verið kastað. Í það minnsta erum við þegar búin að gangast undir orkustefnu ESB og lútum valdi ACER. Illu heilli samþykkti Alþingi orkupakka 3, og gaf þar með frá sér stjórnun orkumála, verður að lúta valdi og vilja ACER. ACER vinnur hins vegar eftir orkupakka 4 og getur ekki annað, skiptir þar engu þó Alþingi okkar Íslendinga hafi ekki samþykkt þann pakka. Þegar svo Alþingi hefur samþykkt bókun 35, mun ekki þurfa að ræða málið frekar.

Hins vegar eru nægar fréttir af vindorkuhugmyndum og öðru þeim tengt, hér á landi og enn fleiri fréttir af vandræðum vindorkuframleiðslu og fyrirtækjum þeim tengdum, erlendis. Fréttamiðlar gætu og ættu að segja okkur fréttir af því.

Eða er kannski eitthvað æðra vald búið kaupa þessa miðla til þagnar?!

 

Í dag sést hvernig til tókst að snúa þjóðinni á " rétta braut".

Jæja, þá er maður komin heim úr sveitinni. Lítill tími hefur verið til lesturs og enginn til skrifta síðustu vikur, meiri hagsmunir verið í forgangi, þ.e. að leggja örlitla hönd á að fæða þjóðina.

Ekki hefur þó slagurinn um Bessastaði farið framhjá manni, trúðslæti fjölmiðla og opinberun þeirra á heimsku sinni og sjálfhverfu hefur riðið hér öllu. Engu líkara en að þessar forsetakosningar eigi að snúast um þá.

Tólf vonbiðlar til Bessastaða keppa. Því er ljóst að hver sem kosinn verður, mun hafa lítinn hóp landsmanna að baki sér. Verður ekkert sameiningartákn eða mannsættir. Hins vegar gæti nýr forseti unnið á og heillað þjóðina. Jafnvel sameinað hana. Til þess þarf hann að vera duglegur að hampa þeim gildum er sameina okkur sem þjóð, tungumálið, fegurð landsins og auðæfi, sjálfstæði okkar og frelsi.

Ekki ætla ég að tala hér mikið um sjálfa frambjóðendurna. Þó verður ekki hjá því komist að nefna bros fyrrum forsætisráðherra. Þetta bros sem svo marga heilla. Nú nær þetta fallega bros hennar ekki lengur til augnanna, einungis varanna, samkvæmt margendurteknum auglýsingum hennar á ljósvakamiðlum. Sorglegt.

Annan frambjóðanda vil ég nefna, Arnar Þór Jónsson. Hann hefur borið af öðrum frambjóðendum, hvort heldur er í rökræðum eða öðrum uppákomum sem fjölmiðlar telja skipta máli, eins og flökun á fiski, míní útgáfu af "gettu betur", eða hverju öðru sem komandi forseti mun alveg örugglega aldrei þurfa að inna af hendi í embætti. Hversu gáfulega eða hálfvitalega fjölmiðlar hafa látið, þá hefur Arnari ætíð tekist að koma fram af reisn og styrk. Fjölmiðlum aldrei tekist að koma honum úr jafnvægi. 

Arnar er rökfastur og treystir þjóðinni. Hann gerir sér grein fyrir því hvaðan valdið kemur. Það er þjóðin sem hefur valdið, kjörnir fulltrúar eru vinnumenn þjóðarinnar. Því hefur hann boðað að í enn fleiri málum, einkum þeim er snýr að sjálfstæði okkar, muni þjóðin sjálf eiga síðasta orðið.

Einkum eru það þó verk Arnars sem setja hann ofar öðrum frambjóðendum. Hann hefur verið einstaklega duglegur við að halda uppi vörnum um sjálfstæði okkar, ekki síst í orkumálum. Hefur á stundum fengið bágt fyrir, einkum hjá svonefndum samherjum. Um stund heyrðist lítið frá honum, meðan hann var dómari. Til að geta látið rödd sína heyrast sagði hann upp þeirri æviráðningu, sem er næsta einstakt hér á landi.

Svo undarlegt sem það er þá hefur fylgi Arnars mælst lágt í svokölluðum skoðanakönnunum. Aðrir frambjóðendur, sumir sem sýnt hafa í verki að orð og æði þarf ekki að fara saman, sumir sem líta sjálfstæðið frjálsu auga og sumir sem eiga það kærast að beinlínis  vilja gangast undir valdboð erlendra aðila, mælast hærra í þessum svokölluðum skoðanakönnunum.

Þetta vekur vissulega upp spurningar. Er þjóðinni virkilega sama um sjálfstæði þjóðarinnar? Er þjóðinni virkilega sama þó landinu verði spillt með vindorkuverum, um landið þvert og endilangt, í boði erlendra aðila? Eða eru kannski þessar skoðanakannanir ekki sem sagt er? Komið hefur fram að sumir þeirra frambjóðenda er hæst mælast, eru með óbein tengsl inn í sum könnunarfyrirtækin og helstu stuðningsmenn þeirra með bein tengsl. Það eykur vart traust til þeirra.

Vitað er að skoðanakannanir, sannar eða lognar, eru skoðanamyndandi. Eftir hverjar kosningar koma svo þessi fyrirtæki og hæla sér fyrir nákvæmni sína, jafnvel þó nákvæmnin sé kannski ekki svo mikil. Fyrirtækin hafa ávallt svör við því. Kannski ættu þessi fyrirtæki frekar að hæla sér af því hversu vel þeim tókst til að snú þjóðinni á "rétta braut". Hvort tekst jafn vel og oft áður, eða jafn illa og í Icesave kosningunum, þegar þjóðin neitaði alfarið að fara eftir vilja þessara fyrirtækja.

Ég hvet alla til að mæta á kjörstað og nýta þann rétt er okkur er gefinn til að ráða okkar málum. Ef ykkur er annt um land okkar og þjóð, tungu okkar og frelsi til að nota hana, sjálfstæðið og rétt okkar til yfirráðum á auðlindum okkar og vissu þess að fá að eiga síðasta orðið í öllum mikilvægustu málum þjóðarinnar. Að það verði Íslendingar en ekki erlendir auðhringir eða erlend ríkjasambönd sem hér fái að vaða yfir allt og engu eira. Ef þið viljið forseta fyrir Ísland, þá kjósið þið Arnar Þór Jónsson.

Ef ykkur er sama um þessi grundvallar málefni, sem gerir okkur að Íslendingum, ef þið viljið forseta fyrir erlenda aðila, getið þið kosið hvern þann sem skoðanakönnunarfyrirtækin telja okkur fyrir bestu.

Sjöundi forseti Íslands kjörinn í dag