Hvernig í ósköpunum má það vera?

Það hefur ekki dulist nokkrum manni að draumur forstjóra Landsvirkjunnar um sæstreng til Bretlands hefur valdið honum skynsemisstoli.

Og nú kemmst hann að því að hærra raforkuverð til íslenskra neytenda sé jákvætt!

Vissulega mun það verða til bóta fyrir Landsvirkjun, sem þá mun ekki telja sinn hagnað í hundruðum milljarða, heldur þúsundum. Fyrir þjóðina er þetta hins vegar mjög neikvætt, enda hún sjálf sem mun greiða fyrirtækinu þær þúsundir milljarða.

Nú er það svo að Landsvirkjun er í eigu landsmanna og hingað til hefur raforkuverð miðað að því að fyrirtækið geti rekið sig skammlaust. Að arðinum sem af raforkunni skapast sé skilað af eins miklum mætti og hægt er til eigenda Landsvirkjunnar, í formi lægra orkuverðs. Með þeirri aðferð verður skipting arðsins í réttu hlutfalli við notkun landsmanna á afurðum fyrirtækisins. Það þekkist hvergi í heiminum önnur eins jafnréttishugsjón í verki.

Að halda því fram að raforkuverð hér á landi geti hæglega verið á sama grunni og erlendis, er fásinna. Stórir hlutar landsins búa við það að kynda sín hús með rafmagni, hafa ekki aðgang að heitu vatni. Ef raforkuverð fjórfaldast, en það er talin sú hækkun sem tenging okkar kerfis við önnur lönd myndi leiða af sér, færi kyndikostnaður á þessum svæðum um og yfir 200.000 kr. á mánuði. Það sér hver maður að það gengur ekki. Erlendis er víða hlýrra en hér og hús því minna kynnt. Því er ekki hægt að bera þetta saman. Norðmenn, sem hafa nú lennt illa í sæstrengsævintýrum þarlendra stjórnvalda, geta gengið út í næsta skóg og hoggið sér tré til kyndingar, enda er mengun í sumum borgum þar farin að minna á iðnaðarsvæðin í Kína.

Hér á landi er lítið um skóga og því er víst að ef raforkuverð hækkar hér á landi muni margir taka upp olíukyndingu aftur. Ekki getur það talist til bóta, hvorki í baráttu gegn heimsmengun, né fyrir stöðu ríkissjóðs. Einhverjir skýgjaglópar hafa nefnt að gróðinn af sölu til annarra landa yrði svo mikill að hægt væri að greiða niður rafmagn til húshitunnar. Þessir menn virðast jafn skynsemisstola og forstjórinn. Fyrir nokkrum árum var stórlega dregið úr slíkum niðurgreiðslum, vegna EES samningsins og eru þær varla mælanlegar síðan. Því er víst að EFTA dómstóllinn yrði fljótur að taka upp málið, ef slíkar niðurgreiðslur yrðu teknar upp aftur. Það er því tómt mál að tala um einhverjar niðurgreiðslur, hvort sem gróði eða tap verður af slíkum draumórum sem sæstreng til Bretlands.

Þegar málið kom fyrst fyrir almenning talaði forstjórinn um slíka ofurumframorku í landinu að nauðsynlegt væri að koma henni í verð erlendis. Staðreyndin er hins vegar að Landsvirkjun hefur ekki tekist að framleiða það rafmagn sem fyrirtækið hefur skuldbundið sig til, síðustu þrjú ár. Enda er forstjórinn hættur að nefna umframorkuna, kallar þess í stað eftir að hraðað verði gerð nýrrar rammaáætlunnar. Honum liggur á að sjá hversu mikið er hægt að virkja, svo hægt sé að veifa því framaní Breta.

Ef forstjóranum er svo í mun að hjálpa rafmagnsþurrða Bretum, á hann að vinna að því að stjórnvöld bjóði þeim að hýsa nokkur fyrirtæki, svona sem svarar þeirri orku sem hugsanlega væri hægt að keyra um streng þangað. Þar með fengju Bretar aukna orku fyrir sín heimili og við gætum sparað svona eins og eina virkjun, þar sem þá þyrfti ekki að framleiða rafmagn fyrir Atlandshafið, þ.e. framleiða rafmagn til orkutapsins um strenginn. Þá þarf heldur ekki að spila í því lotterýi hvort hægt sé að leggja slíkann streng.

Vindmillu skógrækt Landsvirkjunnar er annað sorglegt mál. Það vita allir að vindur blæs á Íslandi og að hægt er að framleiða rafmagn með vindmillum. Það þarf engar tilraunavindmillur til að komast að því. Talsmenn Landsvirkjunnar eru duglegir að mæra þessa trjárækt sína og vilja efla hana til muna. Hugmyndir um heilann frumskóg á hálendinu, þar sem hellst ekki má leggja veg eða stinga niður línumastri, eru komnar lengra á leið en gott má teljast. Rökin fyrir þessum draum er að hér á landi er rekstrartími betri en víða erlendis. Þar er væntanlega borinn samann meðaltalsrekstrartími vindmilla erlendis, þar sem margar hverjar eru komnar vel á aldur, við rekstratíma þessara tveggja vindmilla Landsvirkjunnar, sem nú hafa gengið í tæp tvö ár!

En rekstrartíminn skiptir litlu máli, jafnvel þó litið sé framhjá þeirri augljósu staðreynd að samanburðurin sé út í hött. Það kostnaðurinn við framleidda rafmagnseiningu sem máli skiptir og ekkert annað. Kostnaður við framleiðslu á rafmagni með vindmillum er svo hár að sú aðferð er alltaf síðasti kostur, þegar ekkert annað er í boði. Hér höfum við vatnsorkuna og jarðhitann. Hvers vegna hefur Landsvirkjun aldrei gefið upp samanburð á kostnaði við framleidda orkueiningu með vindmillum annars vegar og vatnsorku hins vegar? Þær tölur þarf að fá á borðið, svo landsmenn geti myndað sér skoðun um málið, svo landsmenn geti ákveðið hvort ásættanlegt sé að leggja stórann hluta hálendisins undir slíkann skóg.

Sorglegast af öllu er þó að horfa uppá aðgerðarleysi þeirra sem telja sig standa vörð um náttúri landsins. Þar heyrist hvorki hósti né stuna. Það er engu líkara en þau samtök sem nefna sig við náttúruvernd, vilji hellst ekkert gera fyrr en allt er orðið um seinann, þegar ákvarðanir hafa verið teknar. Nú koma talsmenn þessara samtaka í fjölmiðla og fordæma línulagnir um landið, línulagnir sem eru þó okkur landsmönnum til hagsbóta. Þegar aðgerðir af margfaldri stærðargráðu eru kynntar, heyrirst ekkert. Þó munu þær aðgerðir ekki skila landsmönnum neinni hagsæld, heldur öðrum þjóðum. Afleiðingar sæstrengs til Bretlands munu verða skelfilegar fyrir okkar náttúru. Vindmillufrumskógur á hálendinu mun verða margfallt meiri lýti fyrir landið en lagning loftlínu yfir Sprengisand. Munurinn þarna á milli er svo hróplegur að vart er hægt að nefna þessa möguleika í sömu setningu.

Hvers vegna í ósköpunum er þessi þögn náttúruverndarsinna? Er það virkilega svo að þeir kæri sig ekki að vinna gegn málum meðan enn er hægt að stöðva þau? Er það virkilega svo að náttúruverndarsinnar séu að bíða þess að þeir geti beytt ofbeldi við sín mótmæli? Er það svo að þau lifi á slíkum vinnubrögðum?

Það er enn hægt að stöðva sæstrengsruglið og það er enn hægt að söðva ræktun vindmillufrumógar á hálendinu. Hversu lengi enn er ekki vitað. Málin virðast þeysast áfram og spurning hvenær draumórafólkinu tekst að stefna þjóð og landi í endanlega glötun!!

Hitt er ljóst hverjum þeim sem enn hefur ekki sýkst af skynsemisstoli, að hærra orkuverð til neytenda getur aldrei orðið jákvætt!!

 

 

 

Hærra raforkuverð jákvætt

Athugasemdir

[Sigurður K Hjaltested (IP-tala skráð) 26.11.2014 kl. 00:02]

Góður pistill hjá þér og hverju orði sannara.

Ekki veit ég hvað drífur Horð áfram í þessum

sæstrengsdraumum, en eitt er víst að sá draumur

er ekki í þágu þjóðarinnar eins og svo margt sem

þessum vinstri samfó lýð dettur í hug.

En á meðan lýðræðið er svona fatlað hér á landi

þá er ekki von á góðu.

Mb.kv.

Sigurður

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 26.11.2014 kl. 02:10]

Þetta er mjög góður pistil, sem á erindi á forsíður allra fréttablaða.

Þetta orku-okurdæmi er hrein og bein vitfirring hjá þessum Landsvirkjunarforstjóra. Þetta er samskonar hagfræði og notuð hefur verið um fiskveiðirán Bretaveldis á Íslandi!

Þegar gróðinn af fiskveiðikerfinu ímyndaða og forstjóra-einkasjálftökuklæpsamlega átti að verða svo mikill á EES/ESB-svæðinu fyrir "íslendinga", þá hættu íslendingar að sjá nokkuð annað en himinhátt meðlagsgreiðsluverð með fiskveiði"hagnaðinum"!

Og hættu samtímis að hafa efni á að kaupa sér fisk í soðið. Því soðningin varð dýrari fyrir þennan almenning, heldur en dýrasta jólasteik. Það var nú allur "hagnaðurinn" af því fræga Breta-heimsveldisfikveiðiráni við Íslands-strendur!

Að kalla svona orkusjónhverfinga-blekkingar og hrossakaup mafíunnar í Breta-heimsveldinu "hagnað", er svipað og að segja almenningi á Íslandi að sólin sé svört og skýjum hulin, og þannig gefi hún almenningi skæra, holla og hagkvæma birtu!

Algjör klikkun er í gangi hjá þessari "LANDSVIRKJUNAR-MAFÍU"!

Allir vita, sem vilja vita, að raforka er nú þegar ókleift okur allra sem búa á köldum svæðum á landsbyggðinni. Þarf fólk virkilega að sitja í óupphituðum húsum, með óstarfhæf fyrirtæki vegna orkuokurs, til að skilja að þetta orkublekkingardæmi er hrein og bein leið til tortímingar og glötunar á allri atvinnu í dreifbýlinu? Er virkilega öllum sama um þanning orkuokur-tortímingu? 

Er fólk almennt alveg gengið af vitinu hér á Íslandi?

Skilur almenningur ekki hvers konar brjálæði er hér verið að pappírs-pésa-föndra með forstjóra-fáráðlingum einræðisgræðginnar Bretaheimsveldis-kúgandi?

Er Íslendingum virkilega alveg ómögulegt, að geta lært það af reynslunni, að Bretaveldi er ekki treystandi fyrir neinu í þessari veröld?

M.b.kv. 

[Hrólfur Þ Hraundal, 26.11.2014 kl. 08:37]

Takk Gunnar þetta vantaði. 

Mikið væri vænt um að karl sauðurinn fengi sér bara jeppa einsog strætóstjórinn.