Gísli Marteinn er snillingur

Það verður ekki betur séð, eftir þátt Gísla Marteins síðasta sunnudag, en að hann sé snillingur. Honum tókst fullkomlega að klúðra viðtalinu við forsætisráðherra, með þeim afleiðingum að frétta og vefmiðlar, með öllum sínum réttrúnaðarfólki, stendur á öndinni. Svo rækilega tókst Gísla Martein til í þessu rugli sínu að jafnvel IFS greining veit ekki hvernig taka skuli á málinu.

Að öllu jöfnu horfi ég ekki á þátt Gísla Marteins. Finnst hann hafa tekið upp kefli hins silfraða Egils og stjórna sínum þætti út frá persónulegum skoðunum. En eftir alla þá umræðu sem verið hefur í gær og í dag, lagði ég á mig það þrekvirki að horfa á þennan þátt í gegnum ruv.is. Vissulega má segja að stjórnun Gísla Marteins svipi til stjórnunnar silfraða Egils, en þó held ég að Egill hafi aldrei farið svo virkilega fram úr sér sem Gísli Marteinn gerði.

Seðlabankinn.

Stór hluti viðtalsins fór í Seðlabankann. Strax í upphafi sagði forsætisráðherra að málið væri á höndum fjármálaráðherra og verið væri að vinna að frumvarpi um bankann í því ráðuneyti. Þetta breytti þó ekki því að Gísli Marteinn lagði út frá því að forsætisráðherra væri að gera þessar breytingar, einn og óstuddur. Öll umræðana og allar spurningar gengu út frá þeim punkti og sama hvað forsætisráðherra sagði, Gísli Marteinn vissi betur. Ráðherrann fékk ekki að svara einni einustu spurningu fyrir frammíköllum spyrjanda. Þó gat hann komið því að að hann vissi ekki til að til stæði að skerða sjálfstæði Seðlabankans. Undarlegust var þó rimma Gísla Marteins og túlkun um  ráðningu seðlabankastjóra. Hann stóð fastur á því að með því að fjölga þeim úr einum í þrjá, þá jafngilti það pólitískri ráðningu og ekki nóg með það, hann var fastur í því að forsætisráðherra myndi standa einn að þeirri ráðnuingu, að enginn annar fengi neinu þar um ráðið. Svona til upprifjunnar þá stendur í stjórnarsáttmálanum að endurskoða skuli lög um Seðlabankann. Sú endurskoðun stendur yfir og er unnin í fjármálaráðuneytinu.

Viðskiptaþing.

Það var margt sem forsætisráðherra sagði á viðskiptaþingi. Það sem Gísla Martein þótti merkilegt var þó ekki það efnislega í ræðu ráðherra, heldur þau ummæli sem hann sagði í upphafi að hann væri ekki þarna kominn til  segja það sem flestir vildu heyra. Þetta þótti Gísla Martein merkilegt og eyddi nokkru púðri í það. Að venju tók hann þessi ummæli úr öllum tengslum við það sem kom í framhaldinu í ræðu ráðherrans, þar sem hann sagðist vilja tala á jákvæðum nótum.

Pólitískir krossfarar.

Með einskærri snilli tókst Gísla Martein að tengja orð ráðherrans um pólitíska krossfara í mentaelítunni, við einn ákveðinn prófessor. Það vita auðvitað allir að þeir eru mun fleiri og höfðu þeir sig mjög í frammi í icesave málinu, sem dæmi. En þetta vildi Gísli ekki ræða, heldur þann sem mest hefur ritað gegn bændastéttinni. Það þarf ekki að orðlengja það að sá prófessor hefur farið hamförum í sínum skrifum, á undanförnum árum. Þar liggur allt undir er snýr að landbúnaði, en hann hefur haft þann hátt á að taka eitt atriði fyrir og rita margar greinar um það atriði. Alltaf hefur þessum skrifum prófessorsins lokið á þann hátt að hann hefur þurft að éta ofaní sig vitleysuna. Fyrir ári síðan réðst hann að sauðfjárbúskapnum og stóðust engin rök hanns í þeirri umræðu. Þeim var öllum hnekkt. Nú um stundir er það kúabúskapurinn sem á hug hanns allan og enn fer prófessorinn fram með falsrök. Þess er skammt að bíða að þeim verði öllum hnekkt og prófessorinn lætur sig hverfa út úr umræðunni, um tíma. Þá hefur þessi prófessor tekið fyrir hrossabúskapinn, svínabúskapinn, hænsnabúskapinn, jarðrækt og ylrækt. Alltaf hafa þessi skrif hanns endað á einn veg, með niðurlægingu prófessorsins.  

Menn geta haft skoðanir á landbúnaðarstefnunni, en það má ekki gleyma grunngildum hennar. Þau eru að halda uppi samfélagi sem hefur efni á að kaupa mat. Niðurgreiðslur til bænda er ekki af þeirra ósk komin, heldur til að fyrirtæki landsins þurfi ekki að greiða eins há laun. Þetta sjónarmið, ásamt vernd með tollum, er ekki sér íslenskt fyrirbæri, heldur stundað í öllum hinum vestræna heimi. En það er ekki bara á landbúnaðarsviðinu sem pólitískir krossfarar menntaelítunnar hafa farið sínar krossfarir og sammerkt með þessum krossförum öllum er að þar kasta menntamenn frá sér fræðunum fyrir pólitíkina. Árangur þeirra málflutnings er í samræmi við það og alltaf hefur komið í ljós hversu rangur sá boðskapur var.

Eftir þátt Gísla Marteins vaknar hjá manni spurning hvort hann aðhyllist ritskoðun. Hvort hann telji að ekki megi gagnrýna menn sem hafa prófskírteini, jafnvel þó fimm ára börn sjá vitleysuna í málflutningnum. Að það eitt að hafa tekið merk próf gefi mönnum fullt leifi til að fara með fleypur og að engum sé heimilt að efast. Skiptir þar engu hvort viðkomandi prófessor sé að fjalla um þau mál sem hann menntaði sig í, eða einhver allt önnur sem greinilegt er að hann þekkir ekki nokkurn skapaðann hlut. Ef þetta er skoðun Gísla Marteins, má þakka fyrir að hann dró sig út úr pólitík!

Gísli Marteinn var með forsætisráðherra í viðtali hjá sér í hálfa klukkustund. Á þeim tíma tókst honum að koma þrem málum að, sem þó snerust öll að sama málinu, ræðu ráðherrans á viðskiptaþingi. Það er líklegt að þeir sem settust fyrir framan sjónvarpið til að horfa á þetta viðtal hafi frekar viljað heyra um önnur og nærtækari mál. Kannski bjuggust einhverjir við að Gísli Marteinn myndi spyrja um ESB, verðtrygginguna, horfur í kjaramálum eða jafnvel eitthvað jákvæðara eins og atvinnuuppbygginguna sem hafin er og hversu lág verðbólgan er orðin.

Í öllu falli er af nógu að taka í viðtali við forsætisráðherra, en Gísli Marteinn sá aðeins eitt málefni og klúðraði því fullkomlega. Það var margt miður fallegt sem fram fór í viðtölum fréttastofu ruv við frambjóðendur fyrir síðustu kosningar. Gísli Marteinn slær þau viðtöl gjörsamlega út í þessum þætti sínum, með frekju, frammköllum og almennum dónaskap við viðtalanda sinn.

IFS greining klippir svo hausinn af skömminni með því að gefa út tilkynningu um verðbólguþróun, út frá þessu undarlega viðtali. Hafi þeir sem tilkynninguna sömdu, horft á þáttinn, hefðu þeir ekki þurft að vinna þessa vinnu. Það kemur skýrt fram í þættinum að ekki standi til að skerða sjálfræði Seðlabankanns, en það er hellsta ástæða þess að tilkynning IFS er send út. Þá verður vandséð hvernig greiningarfyrirtækið fær út að það ógni verðbólgumarkmiðum ef bankastjórum er fjölgað. Það ætti einmitt að styrkja stjórnun bankans. Það gæti verið ágætis vinnubrögð hjá greiningarfyrirtæki sem vill láta á sig hlusta, að kynna sér málin vel áður en sendar eru tilkynningar til fjölmiðla. Að byggja slíkar tilkynningar á þeirri umræðu sem fram fer á bloggsíðum og oft á tíðum er röng, gerir ekki fyrirtækið trúverðugt.

 

Ummælin skapa óvissu um verðbólgu

Athugasemdir

[Jóhannes Guðmundsson (IP-tala skráð) 18.2.2014 kl. 10:43]

Ég dáist að þér að geta trúað á þennan mann SDG og einnig staðið með þínum flokki í Framsókn. Þó svo að það mætti spyrja hversu mikið þú hefur hagnast af honum, heldur en þeir sjálfir.

[Gunnar Heiðarsson, 18.2.2014 kl. 19:44]

Þetta kemur ekkert við hvort ég trúi á SDG eða ekki, Jóhannes.

Það sem ég skrifa um er þriðja stigs yfirheyrsla Gísla Marteins yfir gesti sýnum. Og eins og gjarnan er þegar slík yfirheyrsla fer fram, hefur spyrjandi þegar ákveðið niðurstöðuna og telur sitt verk vara að sanna hana, með öllum þeim ráðum sem hann hefur.

Því miður líta sumir sjálfstæðismenn, sem eru andvígir þessari ríkisstjórn og auðvitað vinstri menn  á að Gísla Martein hafi takist þetta verkefni. En þeir sem nenna að horfa á þetta viðtal með opnum hug sjá að honum tókst það eitt að hafa sjálfan sig að fífli!