Er ekki réttara að spyrja þjóðina ?

Það er svo sem góðra gjalda vert að kanna hvort enn sé stuðningur við aðildarviðræðurnar innan þingsins, en freka ætti þó að kanna þetta meðal þjóðarinnar. Það er þjóðin sem mun eiga síðasta orðið og því mikilvægara að stuðningur við aðild sé meðal hennar en þingsins.

Sagan segir okkur að þingmenn er breiskir og kjósa ekki alltaf eftir sannfæringu, hvað þá þeim loforðum sem þeir lofuðu kjósendum. Það spila oftast önnur gildi inn í hjá þingmönnum, þegar atkvæði eru greidd á hinu háa Alþingi. Hótanir valdhafa hafa verið áberandi þetta tímabíl, auk utanaðkomandi afskipta fjármálaaflanna. Því er eins víst að enn sé meirihluti fyrir aðildarumsókninni meðal þingmanna, þó stór meirihluti þjóðarinnar sé andvíg því ferli. Enda sömu þingmenn nú og samþykktu umsóknina, sumarið 2009. Því er meir um vert að kanna vilja hennar, en þingmanna.

Gunnar Bragi fellur í þá gildru að tala um samningaviðræður, þegar um aðildarviðræður er að ræða. Þarna er mikill munur á milli. Annars vegar viðræður þar sem aðilar semja um einhver tiltekin málefni og hins vegar viðræður um hvernig annar aðilinn hyggst uppfylla þau skilyrði sem sett eru svo hann geti orðið aðili að samtökum hins. Það er ekki verið að semja um neitt í þessum aðildarviðræðum. Það er verið að ræða um hvernig Ísland hyggst taka upp lagabálk ESB, þær 90.000 blaðsíður af 100.000 blaðsíðna lagabálk sambandsins, sem landið hefur sloppið við til þessa og hversu fljótt það getur uppfyllt þær 90.000 blaðsíður lagabálksins. Um þetta snúst aðildarviðræðurna og ætti öllum að vera orðið ljóst, eftir marg ítekaðar yfirlýsingar ráðamanna ESB og skýrann bókstaf í Lissabonsáttmálanum um ferli umsóknarríkja að ESB. Þess vegna heitir þetta aðildarviðræður.

Að vonum er Magnús Orri fljótur í ræðustól, þegar einhver gerist svo bíræfinn að efast um dýrðina í Brussel. Honum finnst sem fyrr að ekki megi taka "hinn lýðræðislega rétt" af landsmönnum um að fá að kjósa. Að vísu vill hann ekki veita þjóðinni þann rétt fyrr en að loknum "samningum". Lýðræðið var fótum troðið þegar umsóknin var send til ESB, án þess að spyrja þjóðina álits. Þeir sem stóðu að þeirri gerð geta ekki falið sig á bak við orðið lýðræði og skömm að þeir skuli taka það í munn sér.

Þá er einnig spurning hvers vegna aðildarsinnum er svo mikið í mun að fífla ESB, þetta bandalag sem þeir dá og drottna. Hvers vegna þeir vilja halda uppi vonlausri baráttu fyrir aðild, meðan sífellt fleiri landsmenn verða afhuga þeirri ferð. Það mætti halda að þetta fólk, sem telur sig aðildarsinna, vilji sem mest skaða samskipti Íslands og ESB.

Magnús Orri vitnar til Camerons, þau ummæli hans að Bretland gæti endað sem Noregur, ef það gengi úr ESB og léti EES samninginn duga. Það er magnað að heitur vinstrimaður hér á Íslandi skuli taka harðann hægrisinnaðan Breta sér til fyrirmyndar. Hví vitnar Magnús ekki í orð skoðanabræðra sinna á hinu pólitíska landslagi, þingmenn verkamannflokks Bretlands, um veru landsins í ESB?

Hitt er svo annað mál að þessi ummæli Camerons eru um margt undarleg. Fyrir það fyrsta þá stendur Noregur alls ekki illa, mun betur en Bretland, svo varla væri það slæmt fyrir Breta að færast nær því sem Noregur býr við. Í öðru lagi er ekki að sjá að Cameron þekki til EES samningsins. Einungis um eða innan við 10% laga og regluverki ESB endar í EES. Þá er EES með ákveðinn samning við ESB, er ekki einhver botnlangi frá sambandinu. Sem slíkt getur EES haft áhrif á hvaða lög og reglugerðir færast til þess. Með aðkomu Breta að EES yrði enn auðveldara að standa gegn hinum ýmsu tilskipunum sambandsins. Það verður að segjast eins og er að núverandi lönd EES hafa ekki staðið sig nægjanlega vel á því sviði.

Það fer því vel á því að Magnús Orri vitni til orða þeirra sem ekki þekkja það sem þeir tjá sig um. Hvernig hann ætlar svo að skýra fyrir flokksfélugum sínum að hann sé svona hrifinn af Cameron, er spurning. Það er ekki víst að allir kratar séu jafn hrifnir af einum hellsta  boðbera íhaldsins í Bretlandi og Magnús Orri. Eða er kannski allt leifilegt í ást á ESB?

Ég hvet Gunnar Braga til að endurskoða kröfu sína og fara frekar fram á að þjóðin verði spurð álits á áframhaldi aðildarviðræðna. Þá ætti hann að passa betur orðalag sitt og rugla ekki saman samningaviðræðum og aðildarviðræðum. Það er allt of mikill meiningarmunur milli þessara tveggja orða, til að hægt sé að rugla þeim saman. 

 

 

Vill kanna hvort umsóknin nýtur stuðnings