Utanríkisráðherra fórnar framtíðinni

Vopnahlé er alltaf vopnahlé og því ber að fagna. Stríð eru einhverjar mestu manngerðu hamfarir sem þekkjast og því ætíð fagnaðarerindi ef annar aðili stríðandi ríkja boði vopnahlé. Auðvitað ætlast sá aðili til að mótherjinn svari þá í sömu mynnt. Því er ótrúlegt og reyndar óforsvaranlegt ef fulltrúi annarrar þjóðar talar gegn vopnahléi, jafnvel þó hún hafi megna ímugust á þeim er boðar vopnahléið. Slíkt er vart í anda kristinnar trúar og viðkomandi þjóð til háborinnar skammar.

Nú vita þeir sem vilja vita og einnig hinir sem ekki vilja vita en gera sér far um að skoða söguna, að Rússum er sjaldan treystandi. Skiptir þar litlu hvort um munnlegan eða skriflegan samning er að ræða. Dæmi þess í sögunni eru fleiri en svo að hægt sé að líta framhjá þeim. Hvort orð Pútíns um vopnahlé séu markverð eða ekki er þó ekki hægt að dæma fyrirfram. Hann setur þau fram með einni forsendu, að Úkraína svari í sömu mynnt. Öll neikvæðni er litin sem höfnun. 

Auðvitað verða herir Úkraínu að vera viðbúnir, enda illa brennt sig á Rússum gegnum söguna. Pútín hefur gefið út að hans herir muni verða viðbúnir einnig. Það sem skiptir máli er að ekkert verði gert sem gefur hans her tilefni til að brjóta þetta vopnahlé. Tal íslenska utanríkisráðherrans er einmitt til þess fallið.

Það er spurning hvert utanríkisráðherra er að draga þjóðina. Í gegnum tvær heimsstyrjaldir tókst okkur að vera hlutlaus þjóð, að því marki að við tókum ekki beinan þátt í þeim hildarleikjum. Eftir stríð höfum við haldið okkur á sömu braut, látið aðrar og öflugri þjóðir um styrjaldarruglið. Okkar hlutverk hefur verið að lána hér land fyrir hersetu, reyndar ekki spurð í fyrstu en síðar gerður samningur um slíkt. Þar höfum við raðað okkur á bekk með þeim þjóðum er teljast til lýðræðislegs stjórnarfar, gegn einræðisríkjum. Nú virðist stefnan vera meira í eina átt, í stað þess að horfa heiminn stærri augum. Ekki var kosið um þessa stefnubreytingu, fyrir síðustu jól.

Í síðar heimsstyrjöldinni var land okkar mikilvægt í flutningum á vörum til Rússlands, sem þá var orðinn samherji okkar gegn nasisma Þjóðverja. Svo mikilvægt var okkar hlutverk í þeim flutningum að segja má að þar hafi skilið milli þess hvort nasismi yrði ráðandi í heiminum, eða ekki. Rússar voru á þessum tíma í sárum eftir innbyrðis valdabaráttu, sem leitt hafði til þess að Stalín var búinn að lama heri sína og öll hergagnaframleiðsla var í molum. Ef ekki hefði komið til hinir miklu flutningar hergagna frá Ameríku til Rússlands, með nauðsynlegri viðkomu hér á landi, er víst að Hitler hefði náð að leggja Rússland.

Seinna, þegar við stóðum í stríði um landhelgi okkar og okkar nánustu vinaþjóðir lokuðu mörkuðum fyrir fiski frá okkur, þökkuðu Rússar okkur greiðann. Opnuðu á vöruskipti við okkur.

Hið pólitíska landslag í heiminum hefur breyst mikið hin síðustu ár. Einræðið hefur haldið velli í flestum einræðisríkjum, en aftur erfiðara að segja til um hvert stefnan er í þeim ríkjum sem talin eru lýðræðisleg. Þar eru blikur á lofti, einkum vegna þess að þær þjóðir eru farnar að elda grátt silfur. Í Bandaríkjunum er tímabundið forseti sem er bæði sjálfum sér, þjóð sinni og heiminum öllum stór hættulegur. Hann mun þó ekki ríkja lengi og aftur mun verða hægt að treysta á vinskap þar vestra. Í Evrópu er vandinn mun stærri. Þar hefur ESB tekið öll völd. Kosningar til forustu þar eru brandari, lítið betri en í Rússlandi eða Kína. Enn er sagt ríkja lýðræði í ESB ríkjum, en það skerðist hratt. Á þann væng vill utanríkisráðherra leiða okkur Íslendinga. Snýst gegn öllum sem ekki eru alveg á sama máli og ESB. Hvort heldur þar er um að ræða forna fjendur eða vinaþjóðir okkar til vesturs. Vill leggjast í fang ESB og setja okkur þar sem stríðsþjóð, jafnvel að skaffa þar fólk á vígvelli heimsins.

Þetta er helstefna. Engin þjóð hefur hernaðarmátt á við Bandaríkin. Í síðari heimstyrjöldinni var það sú þjóð sem leiddi heiminn til lýðræðis. Barðist á tveim vígstöðvum, í Evrópu og Asíu. Aðrar þjóðir höfðu ekki bolmagn til verksins. Enn í dag er það eina þjóðin sem getur staðið vörð lýðræðisins, þó nú um skamman tíma sé þar við völd gamalmenni sem ekki er tilbúið til hjálpar. Hann mun fara frá.

Að halla sér að ESB, með vanmáttugan herafla og fórna vináttu til vesturs, er hættuleg stefna. Þetta er sú stefna sem utanríkisráðherra okkar er að leiða þjóðina, til glötunar lýðræðis og jafnvel styrjaldarástands.

Forseti Úkraínu veit vel hvernig landið liggur, hann veit hversu vanmáttugt ESB er. Þegar Bandaríkin drógu verulega ú hernaðarstuðningi sínum, varð honum ljóst að ekki yrði lengra haldið. Að geta ESB til hjálpar væri engin. Því hefur hann gefið upp þá von að ná aftur réttmætum löndum Úkraínu og vill semja. Veit sem er að án Bandaríkjanna er það ekki hægt. Þetta segir manni allt um getuleysi ESB á hernaðarsviði, þegar sá aðili sem stendur næst hildarleiknum sér að ekki er hægt að treysta á hjálp frá þeim bænum. Þegar sá sem best þekkir og er mest þurfi, velur uppgjöf frekar en að treysta ESB.

Utanríkisráðherra okkar velur hins vegar getuleysið og fórnar sannarlegri getu til varnar lands okkar, af einskærri andúð á manni sem tímabundið er við völd í Bandaríkjunum.

Fórnar framtíðinni!

 

Vopnahlé ekki á pútínskum forsendum

ESB fjármagnar áróður RUV

Í síðasta pistli fjallaði ég um falsfréttir fjölmiðla. Ástæðan var umfjöllun þeirra um opinbera skýrslu, þar sem sjálft efni skýrslunnar kom ekki fram en öll fréttaumfjöllun um eitthvað sem hvergi var minnst á í þeirri skýrslu.

Í viðtengdri frétt er sagt frá því að ruv hafi þegið styrki frá esb, til fjarmögnunar áróðursstarfsemi sambandsins. Alls greiddi sambandið 3.5 milljarða í verkefnið. Spurning hversu lengi það hefur staðið yfir að esb styrki ruv.

Þetta er graf alvarlegt mál. Fyrir það fyrsta er með öllu ótækt að opinber stofnun hér á landi þiggi styrki frá erlendum ríkjum eða ríkjasamböndum. Í öðru lagi er klárt mál að slík styrkjaþóknun mun gera þá stofnun háða styrkgjafa og því ófært að fjalla um málefni hans. Í þriðja lagi er málið enn alvarlegra þegar þessi stofnun er ráðandi á fjölmiðlamarkaði hér, þiggur fé úr ríkissjóð, fé sem allir landsmenn eru neyddir til að greiða.

Mikið hefur verið rætt um ruv undanfarin misseri. Rætt um að innan stofnunarinnar þyki vera óeðlilegur halli í umræðum, vinstri öflum hampað meðan þöggun er beitt á þá sem aðhyllast hægri pólitík. Rætt um tengsl stofnunarinnar við sakamál, þar sem nokkrir starfsmenn hennar fengu stöðu sakbornings. Því máli er ekki lokið. Fleira má telja til sem getur talist athugavert við þessa stofnun, eins og t.d. hvernig hún ræðir málefni esb, en á því er auðvitað komin skýring, eins og fram kemur í viðhengdri frétt. 

Það er vissulega kominn tími til að skoða rekstur þessarar stofnunar. Þar þarf að velta við hverjum steini og síðan ákveða hvort rétt sé að leggja hana af. 

Svo er auðvitað stóra spurningin, hversu margir aðrir fjölmiðlar eru að þiggja styrki frá esb? Það er ljóst að umræður um málefni sambandsins draga mjög taum þess, í sumum fjölmiðlum umfram aðra. Reyndar er stór munur á þeim og ruv, eru sagðir einkareknir, ekki ríkisstofnun. Þeim er því heimilt að þiggja styrki frá hverjum sem er, jafnvel kölska ef svo ber undir. Það væri þó sanngjarnt og í raun eðlilegt að þessir einkareknu fjölmiðlar gæfu upp sína styrkgjafa, svo við almenningur getum valið þá sem eru minnst spilltir.

Staðreyndin er einföld, einkareknum fjölmiðlum er heimilt að draga taum sinna eigenda, jafnvel verið með skipulagðan áróður í þeirra þágu. Fólk er almennt ekki svo skyni skroppið að það geti ekki greint á milli sannleika eða skáldskapar. Opinbera hlutafélagið ruv, sem allir landsmenn eru skyldugir að greiða skatt til, hefur hins vegar ekki þessa heimild, má ekki hygla einum en beita þöggun á annan. Henni ber að segja satt og rétt frá öllu og láta alla njóta sannmælis. Heldur getur ruv ekki beitt óvönduðum aðferðum og jafnvel lögbrotum til fréttaöflunar. Er ekki sorpmiðill sem kennir sig við rannsóknarblaðamennsku.

Allir fjölmiðlar verða hins vegar að segja satt og rétt frá öllum fréttum og ef vafi leikur á um sannleika, er betra að fresta fréttinni. Það hefði ruv betur gert í svokölluðu Ásthildar máli, þar sem ráðherra varð að víkja vegna einhliða fréttaflutnings. Svo sem ekki í fyrsta sinn sem ruv hefur komið ráðherra frá með slíkum vinnubrögðum.

Evrópustyrkir til RÚV athugaverðir

Falsfréttir fjölmiðla

Skýrsla greiningardeildar ríkislögreglustjóra um hryðjuverkaógn á Íslandi hefur verið gefin út. Skýrslan er unnin að stórum hluta út frá samskonar skýrslum Europol og löggæslu á Norðurlöndum.

Fyrstu ellefu blaðsíður skýrslunnar eru um hryðjuverkaógn á þeim svæðum og borið saman við hvernig hún er hér á landi. Þrisvar í þeim hluta koma orðin "hægri öfgasinnar" fram og einu sinni "vinstri öfgasinnar" og hvaða ógn gæti stafað af þeim. Að öðru leiti fjallar fyrri hluti skýrslunnar  fyrst og fremst um hryðjuverkaógn af hálfu íslamista, sem er orðin viðvarandi í Evrópu og á Norðurlöndum og talin geta átt sér leið hingað til lands.

Greiningardeildin telur þó varfærið að yfirfæra ógnarmat af hryðjuverkum á hinum norðurlöndunum yfir á Ísland. Nefnir einnig að aldrei hafi hryðjuverkasamtök íslamista átt jafn marga stuðningsmenn í álfunni og nú og er ISIS talið þar hættulegast.

Eins og áður segir er einungis þrisvar sem orðið "hægri öfgasinni" kemur fyrir í þessum fyrri hluta skýrslunnar. Skilgreiningin er þar meðal annars "hatursmenn ríkisins". Orðið "vinstri öfgasinni" kemur einu sinni fyrir í þessum hluta og skilgreining þess hugtaks sagt vera "stjórnleysingi".

Seinni hluti skýrslunnar fjallar síðan um hryðjuverkaógn á Íslandi. Þar kemur m.a. fram að íslamistar líti á öll vesturlönd sem óvin, að lítið eftirlit sé með innflutningi fólks til landsins og því megi álykta að hingað hafi komið fólk með bein tengsl við hryðjuverkasamtök íslamista. Eftirlitsleysið megi skýra af skorti á mönnun löggæslu og skorti á lagaheimildum. Hvergi í þessum síðari hluta skýrslunnar er talað um hægri eða vinstri öfgasamtök, hvað þá einstaklinga undir lögaldri, eins og fréttamiðlar hafa verið svo duglegir að telja okkur trú um. 

Þegar farið er yfir kaflann sem nefndur er Niðurstaða ógnarmats, kafla 5 í skýrslunni, er ekki hægt að sjá þar neina sérstaka ógn stafa af einhverjum óþroskuðum drengjum, einungis harðsvíruðum öfgasamtökum. Lokaorð þess kafla segja að hættustig hér á landi sé í meðallagi og að ekki sé hægt að útiloka hryðjuverk hér á landi, vegna ástands innanlands eða í heimsmálum.

Í lokakaflanum sem fjallar um úrbætur er einna merkilegast að sjá að loks er verið að vinna að því að taka upp nýtt kerfi fyrir skráningu farþegalista hingað til lands til að bæta vitneskju lögreglu um þá sem koma til landsins svo auka megi möguleika á viðbrögðum. Segir í raun að þaðan kemur ógnin.

Það er nokkuð merkilegt hvernig fjölmiðlar hafa fjallað um þessa skýrslu. Annað hvort eru starfsmenn þeirra ekki læsir eða þeir hafi ekki nennt að lesa skýrsluna. Það er þó engum ofraun, enda telur hún einungis 16 blaðsíður og af þeim í raun einungis síðustu 5 sem fjalla um hryðjuverkaógn hér á landi.

Hvernig umræðan gat snúist úr því að fjalla um efni skýrslunnar, ekki bara í fjölmiðlum, heldur einnig meðal þingmanna, yfir í eitthvað sem hvergi kemur fram í skýrslunni sjálfri. Hvernig umræðan gat snúist frá því að fjalla um hryðjuverkaógn vegna islamiskra öfgaafla, sem líta öll vesturlönd sem óvin sinn, yfir í ógn frá ófullveðja unglingum sem sagðir eru aðhyllast öfga hægri stefnu, er í rauninni sérstakt rannsóknarefni. Ófullveðja unglingar koma hvergi fram í þessari skýrslu!

Við þekkjum öll skilgreiningu orðanna hægri og vinstri í pólitík. Þessi orð eiga þó ekkert skylt við hryðjuverk. Þar liggja önnur og óhuganlegri öfl að baki.

Ef það er svo, þó það komi ekki fram í þessari skýrslu, að einhver ógn stafi af ófullveðja unglingum og fólki sem er rétt að skríða á fullorðinsaldur, væri kannski rétt að rannsaka af hverju það er. Hvers vegna unglingar eru á þeirri braut. Það er vissulega þekkt erlendis að ungt fólk hefur staðið upp gegn stjórnvaldinu, ekki af því það telji sér ógnað af því, heldur vegna þess að það telur sér ógnað af öfgafullum innfluttum trúarhópum, sem hafa yfirlýsta stefni gegn vestrænum gildum!

Nú er það auðvitað svo að ekki er hægt að setja alla innflytjendur undir einn hatt. Sumir koma hingað til að gerast þátttakendur í íslensku samfélagi. Gerast góðir og gegnir Íslendingar. Þegar fjölgun innflytjenda fer úr hófi fram, minnkar hlutfall þess hóp.

Þessi skýrsla greiningardeildar er útaf fyrir sig ágæt. Fjallar um þá ógn sem fyrir hendi er í Evrópu og gæti hæglega teygt anga sína hingað til lands. Það er lágmarks krafa hvers Íslendings, þegar svo stórt mál er undir, að fjölmiðlar fjalli um efni skýrslunnar, í stað þess að vera með einhvern falsfréttaflutning. Vitað er að margir þingmenn nenna ekki að lesa skýrslur sem út eru gefnar, bíða niðurstöðu fjölmiðla um málið og tjá sig út frá henni. Því er enn frekari krafa til fjölmiðla að þeir stundi ekki falsfréttir!

 

Hafi getu og vilja til að framkvæma hryðjuverk

Það er ekki leiðum að líkjast

Seint mun vinstristjórn hafna skattahækkunum. Þegar boðinn er fram matseðill skattahækkana mun verða vel étið af honum og lítið skilið eftir.

Þessi matseðill snýr að ferðaþjónustunni. Matseðillinn sem snýr að sjávarútveginum er einfaldari, einungis einn vænn réttur. Hvað hinar tvær stoðir þjóðfélagsins fá á sinn skattamatseðil, landbúnaður og iðnaður, er eftir að gefa út.

Allt lendir þetta svo á almenningi, með einum eða öðrum hætti. Skattahækkanir gera það alltaf. Þau fyrirtæki sem greiða til ríkisins endurrukka almenning, enda í fæstum tilfellum borð fyrir báru hjá þeim og þar sem eitthvað er hægt að sækja, vilja menn ekki láta af hendi svo auðveldlega. Því er það alltaf almenningur sem þarf að blæða. Sumpart með dýrari vöru,  sumpart með minni atvinnu, en alltaf er það almenningur sem blæðir.

Þessi ríkisstjórn mun sjálfsagt slá fyrra met skattahækkana, sem sett var í tíð ríkistjórnar Jóhönnu Sig.

Það er ekki leiðum að líkjast.

Skattar og gjöld á matseðli

2.5 milljarðar er ekki skattur, segir ráðherra

Auðvitað er þetta skattahækkun, um það þarf vart að deila. 2.5 milljarðar detta bara ekki af himnum ofan. 

Mogginn fær endurskoðanda til að fara yfir málið og auðvitað fer hann yfir það út frá eigin heimi, út frá heimi ofurlaunafólksins. Eftir að hafa farið yfir málið og sett upp ákveðið dæmi, gefur hann út nokkuð háa tölu sem ofurlaunafólkið gæti þurft að greiða meira í skatt. Þegar hann síðan endurskoðar eigin útreikninga, tvisvar, lækkar þessi aukaskattur nokkuð. 

En þetta er ekki síður skattahækkun fyrir lægra launað fólk. Ef notað eru sömu forsendur og endurskoðandinn gerir, þ.e. að taka hjón sem bæði eru á launum á skattþrepi, annað þeirra gert launalaust en hitt tvöfaldað í launum, dæmi sem er vel hugsandi hjá láglaunafólki en vandséð að gangi upp hjá ofurlauna hópnum, kemur í ljós töluverð hækkun á skatti. Fyrir þá sem eru á lægstu laununum skiptir hver króna máli. 

Malið er einfalt. Hjón sem af einhverri ástæðu þurfa að nýta persónuafslátt annars aðila og sú nýting hjálpar því að koma hluta launa undir næsta skattþrep, munu greiða þennan skatt. Þar skiptir ekki máli hvar í launastiganum það er, heldur hitt hvort samsköttun hjálpi því að koma hluta launa sinna niður um skattþrep, auk þess sem ekki er hægt að nýta persónuafslátt að fullu.

Það stappar nærri furðu að fjármalaráðherra skuli halda því fram að þetta muni einungis lenda á hálaunafólki. Nefnir reyndar engin mörk þar. Jafnvel hjón á lögbundnum lágmarkslaunum gæti þurft að greiða þennan skatt, ef reikniforsendur endurskoðandans eru notaðar. 2.5 milljarðar er upphæð sem hann segist ætla að ná og það án þess að það lendi á almenningi! 

Segir að 2.5 milljarða skattur sé ekki skattur!

„Þetta er einfaldlega skattahækkun“

Af einskærri heimsku anar OR í örendið

Orkuveita Reykjavikur ætlar ekki að gefast upp á Cabfix verkefninu. Nú virðist Hafnafjörður úr myndinni, að mest og þá er ráðist á næstu fórnarlömb, Þorlákshöfn og Húsavík.

Einhverra hluta vegna er augljósasti kosturinn ekki inn í myndinni, orkuvinnslusvæði OR á Hellisheiði. Hvers vegna? Þar er allt sem til þarf, meira að segja niðurdælingaholur og allur búnaður. Eina sem þarf er lögn frá Miðbakkanum inn á heiðina. Ætti ekki að vera mikið mál og ef þetta er bara eins og hver annar gosdrykkur, er malið einfalt.

Eða er þetta kannski eitthvað eitraðra en gosdrykkur? Eru forsvarsmenn OR tilbúnir að bergja á glundrinu? Getur verið að OR sé hrædd um að orkuvinnslan á heiðinni sé í hættu af því magni sem til stendur að dæls í jörð, að það geti leitt til jarðskjálfta eða jafnvel enn verri hamfara, svo orkuvinnslan verði í hættu?

Einhver ástæða liggur fyrir því að OR er svo umhugað um að þessi starfsemi verði einhversstaðar annarsstaðar en í grennd við það svæði sem fyrirtækinu hefur verið úthlutað, til orkuvinnslu. Helst sem lengst í burtu.

Nú þegar hefur stórum upphæðum verið sóað í þetta verkefni, þó dótturfyrirtækið sé verðlaust. Það er nokkuð sérstakt. Og enn skal sóað fé í nafni OR. Ekkert veð til hjá Carbfix. Og loks, þegar ekki verður lengra komist í foraðinu, þurfum við eigendur OR að borga brúsann.

Þegar menn, af ógætni, ana út í foraðið, er um tvennt að ræða. Að snúa til baka og komast á fast land, eða hitt að halda áfram í örendið. Það þarf fádæma heimsku til að velja síðari kostinn, þó gerir Orkuveita Reykjavíkur einmitt það!

Carbfix svarar fyrir sig vegna áforma á Húsavík

Flotræfilsháttur utanríkisráðherra

Meðan við getum ekki haldið uppi grunnþjónustu við landsmenn, meðan innviðir grotna niður, er tómt mál að tala um aukin útgjöld til hermála. Við getum lagt til aðstöðu fyrir vinaþjóðir okkar, en ekki peninga.

Þessi flottræfilsháttur utanríkisráðherra mun setja landið okkar á hausinn.

Það er haldnir blaðamannafundir og þjóðinni sagt að koma eigi hér böndum á fjármál ríkisins, að það eigi jafnframt að auka stuðning við þá sem minna mega sín, öryrkja og aldraða, að það eigi að efla heilbrigðisþjónustuna og menntakerfið, að það eigi að vinna á skuld ríkisins við innviðum af öllu tagi. Þetta á allt að gerast án aukinnar skattlagningu á landsmenn.

Svo fer utanríkisráðherra með himinskautum í tali um að við verðum að auka framlög til hernaðarmála! Ber okkur saman við milljónaþjóð sem býr á frímerki á meginlandi Evrópu, þar sem hægt er að ganga yfir í næstu lönd. Heldur hún að landmenn séu upp til hópa heimskir?

Það þarf nauðsynlega að fá skilgreiningu dómstóla á landráði, hvenær hægt er að ákæra fólk fyrir þá sök. Í mínum huga er það þegar ráðamenn ljúga að þjóð sinni, þegar ráðamenn taka hagsmuni erlendra ríkja fram yfir hagsmuni eigin lands og þegar ráðamenn vilja afsala ákvarðanavaldi þjóðarinnar til annarra ríkja eða ríkjabandalaga.

Valkyrjurnar virðast ætla að bera nafn með rentu, að þeirra verkefni verði að sækja þá dauðu á orrustuvöllinn. Að svo verði hert að þjóðinni að hún muni ekki lifa það af!

 

 

Þrýstingur á Ísland í óformlegum samtölum

Lán Í óláni

Ef rétt er haldið á spöðum gætum við Íslendingar gert okkur mat úr verndartollum Trumps. Við lendum þar í lægsta stigi, meðan Norðmenn þurfa að greiða 50% hærri toll og ESB ríki tvöfalt hærri.

BNA þarf vörur frá Evrópu, hvað sem Trump finnst um það mál, geta einfaldlega ekki lokað fyrir alla þá þörf, ekki með pennanum. Hugsanlega gæti verið hægt að minnka þann innflutning til lengri tíma, en kjörtímabil hans dugir ekki til þess.

Því má segja að við séum komin í lykilstöðu, getum beitt sömu aðferð og Norðmenn varðandi Rússafiskinn og Tyrkir með Rússagasið, farið bakdyramegin. Þannig gætum við tekið í gegnum Ísland vörur til BNA og flutt þangað inn á 10% tolli, í stað 20% sem ESB ríki þurfa að greiða.

Varðandi fiskinn þá eru Norðmenn okkar keppinautar á markaði BNA um fiskmeti, hvítt sem rautt. Þar erum við nú komin með forskot sem hægt er að nýta, bæði til aukinnar markaðssetningar og einnig sem milliland á norskum fiski.

Eina hættan í þessum breytingum er ESB utanríkisráðherra okkar. Takist henni að halda aftur af sér og leyfir markaðnum að nýta sér þessi tækifæri, mun allt leika í lyndi. Hitt er þó líklegra að hún álpist í eitthvað samstarf við ESB um hefndartolla. Slíkt gæti sett allt hér á hliðina. Ef sú leið er farin mun verða stutt í að við fáum sömu tolla á okkur og ríki ESB, verði hækkaður úr 10% í 20%. Því er mikilvægt að halda aftur af fáviskunni um samvinnu við sambandið í þessu máli. Okkur ber ekki skylda til þess og engin ástæða til að rugga bátnum.

Grípum gæsina meðan hún gefst. Ekki víst hversu lengi þetta ástand varir, en gæti gert okkur kleyft að vinna frekari markaði innan BNA. 

Og talandi um hefndartolla á Trump, þá gæti slíkt reynst erfitt fyrir okkur, auk þess sem það hefði sennilega lítil áhrif á hagkerfi BNA, ef nokkur. Verslun hingað frá BNA er þegar tolluð í topp, reyndar undir öðrum orðum eins og vörugjaldi, en tollur engu að síður. Að hækka hann enn frekar er litt vænt til áhrifa. Þar er betra að láta hvern einstakling ráða hvort hann kaupir vörur þaðan, eða ekki. Sama á reyndar við um ESB ríki. Tollar á vörum til þeirra frá BNA er þegar mun hærri en þessi tollur sem Trump var að setja á. Því kannski svolítið undarlegt hvernig forsvarsmenn þeirra ríkja láta.

Verndartollar eru ætíð gagnrýni verðir, sér í lagi þegar þegar þeir eru lagðir flatir á allar vörur. Þeir geta þó átt rétt á sér í einstaka tilfellum. Þetta er gert í öllum ríkjum hins vestræna heims, oftast þó á tilteknar vörur eða þjónustu. Ekkert nýtt undir sólinni þar. Það sem kemur á óvart nú er að BNA skuli fara þessa leið, eina ríkið sem hingað til hefur verið uppsigað við slíka tolla. Sem dæmi þá er tollur af bílum til ESB, frá ríkjum utan þess, nú um 45% og allt ætlar um koll að keyra þegar bílar fluttir til BNA frá ESB, eiga að taka á sig 20% toll.

Nú þarf utanríkisráðherra okkar að láta af sinni stórmennsku og tala af skynsemi, eða hellst bara þegja alveg. Hún er utanríkisráðherra Íslands, ekki ESB, þó stundum gæti maður haldið það. Þessi aðgerð Trump er auðvitað fráleit frá öllum hliðum, rétt eins og verndartollar ESB. Hins vegar gætum við haft af henni ágóða sem við að sjálfsögðu eigum að nýta okkur.

Við einfaldlega höfum ekki efni á að fara í eitthvað tollastríð, hvort heldur það er í samvinnu við ESB eða á eigin vegum, sýna einhvern flottræfilshátt til að falla að geði ESB elítunnar. Þá munu einhverjir aðrir nýta það tækifæri sem okkur býðst nú.

Höfðu ekki ímyndunarafl í svona mikinn mun

Líffræðileg fjölbreytni heiðarlanda

Ég verð að segja að Jóhann Páll kemur skemmtilega á óvart.

Vernd á viðkvæmri náttúru okkar er eitthvað sem ætti að vera sjálfsagt mál. Kuldatímabil fyrri alda og stór eldgos hafa gert landið okkar rýrra en áður var, þó heldur horfi til betri vegar nú, með hlýnandi loftslagi. Svo illa kom landið undan þessu kuldatímabili að það var nánast orðið óbyggilegt í lok þess. Af þeim sökum flúði fjórðungur landsmanna til annarra landa, undir lok litlu ísaldar. En, eins og áður segir, hefur landið tekið nokkrum stakkaskiptum síðustu áratugi. Þar sem áður voru berir melar hefur laggróður náð að festa sig vel og þau litlu og vesælu kjarrlendi sem enn tórðu gegnum kuldatímabilið, hafa sprottið upp og sumstaðar dugir þar ekki að standa upp til að finna áttir, eins og stundum hefur verið haft að gríni.

Landgræðsla, gjarnan unnin af bændum, hefur einnig skilað stóru, þó gagnrýna megi einstök verk á því sviði. Þar má kannski kenna um fáþekkingu. Sem dæmi var allt of langt gengið í notkun lúpínu a þeim vettvangi, svo fögrum melum með sinni fjölbrettu lágflóru hefur verið fórnað.

En nú stöndum við á tímamótum, stórum tímamótum.

Erlendir aðilar í samvinnu við íslensk fyrirtæki, sækja að landinu okkar og hafa nú teygt sig út fyrir landsteinana. Síðasta dæmið er tilraunir með vítissóta í Hvalfirðinum. Tilgangurinn óskýr en afleiðingarnar gætu orðið geigvænlegar.

Vel grónu landi, jafnvel berjalandi, er umbreytt í gróðurleysi svo rækta megi þar skóga. Ekki til að bæta landið okkar eða líffræðilega fjölbreytni þess. Nei, þar liggur einungis eitt að baki, fégræðgi. Að rækta skóga til sölu kolefniseining svo erlend fyrirtæki geti áfram mengað andrumsloftið, núna bara löglega. Í þessu skyni hafa jarðakaup umbreyst. Þeir sem vilja búa á bújörðum og vernda land sitt og fjölbreytni þess, fyrir komandi kynslóðir, komast ekki lengur að söluborði bújarða. Peningaöflin hafa yfirtekið það, jafnvel svo að heilu sveitirnar eru undir. Þar er engin hugsun um líffræðilega fjölbreytni, einungis hversu mikið megi græða.

Heiðarnar eru viðkvæmastar. Þar er gróður viðkvæmastur, þar viðheldur fuglalífið sér og þar eru einstök lífkerfi í tjörnum. Þangað sækja erlendir vindbarónar einna mest og skelfileg hugsun ef, þó ekki væri nema hluti þeirra áforma raungerist. Vindtúrbínur eru ekki líffræðileg fyrirbrigði, heldur stóriðja. Reyndar má með sanni segja að vindtúrbínur séu einna hættulegastar allra hugmynda um orkuvinnslu, hvað líffræði varðar, hvað þá fjölbreytni hennar. Stór svæði verða eyðilögð til að koma þessum ófreskjum fyrir, sem síðan dæla út í andrúmsloftið hinum ýmsu tegundum mengunar, s.s. örplasti, sf6 gasi og olíu, svo eitthvað sé nefnt. Reyndar ekki co2 meðan þær eru í rekstri en nægt magn af því við framleiðsluna, frá hráefnatöku til fullbúinnar vindtúrbínu. Þá er mikil co2 mengun við reisningu þessara mannvirkja, vegagerð að byggingasvæði, plön og kranar auk flutninga frá hafnasvæði að virkjanasvæði og allri steypu frá steypustóð að virkjanasvæði. Þetta veldur einnig raski á jarðvegi, sem mun stuðla að aukinni losun co2 og það sem þó er verra, að vatnasvið heiðanna breytist þannig að heiðartjarnir munu þorna upp. Því er fátt sem getur skaðað líffræðilega fjölbreytni landsins okkar meira en vindorkuver. Við höfum ekki heimild til að fórna landinu á þann hátt, okkur ber skylda til að skila því eins góðu og í mannlegu valdi stendur, til afkomenda okkar.

Því fagna ég þessari áherslu umhverfisráðherra og vona að alvara liggi þar að baki.

 

Náttúrunni verður ekki bjargað með því að fórna henni

Línur farnar að skýrast - og þó ekki

Deilt er um hvort forsætisráðherra hafi staðið rétt að málum, varðandi það leiðinlega mál sem fréttastofa ruv opnaði og leiddi til afsagnar eins ráðherra ríkisstjórnarinnar. 

Fram til þessa hafa spjótin staðið að fyrrum tengdamóður barnsföður ráðherrans. Jafnvel verið reynt að koma sökinni á þingmann sjalla. Í Silfri gærkvöldsins kom sannleikurinn í ljós - og þó ekki. Fréttamaður ruv margtuggði á því að fréttin væri unnin upp úr viðtali við barnsföður ráðherrans. Spurði reyndar hvernig hægt hefði verið að vinna fréttina á annan hátt.

Auðvitað var hægt að vinna fréttina á annan hátt. Til dæmis að setja hana ekki út í loftið fyrr en búið var að ræða við alla aðila málsins og kanna hvort um raunverulega frétt hafi verið að ræða. En það er auðvitað ekki þau vinnubrögð sem Helgi Seljan þekkir. Honum er lagið að setja fyrst fram einhliða "frétt" og krydda hana vandlega. Þetta kallar hann rannsóknarblaðamennsku en er meira í ætt við slúðursagnir.

Hitt stendur svo eftir, hvernig vissi Helgi, eða fréttastofa ruv, af því að fyrrum ráðherra hafi átt barn fyrir hjónaband? Hvernig vissi hann nafn barnsföðurins? Hvernig má það vera að á skömmu eftir að fyrrum tengdamóðir barnsföðurins sendi ósk um fund með forsætisráðherra, hafi Helgi farið að grafa þetta gamla mál upp? Hvaðan fékk hann veður af málinu? Ljóst er að fyrrum tengdamóðir barnsföðurins vildi ekki blanda fjölmiðlum í málið og sendi ósk um fund til forsætisráðherra án vitneskju barnföðurins.

Böndin berast því vissulega að forsætisráðuneytinu, eða flokk forsætisráðherra. Þar innandyra eru sumir í sárum frá síðustu kosningum og svo vill til að sá sem kannski er þar sárastur er fyrrum samstarfsmaður Helga Seljan. Ekki ætla ég að fullyrða að sá hörundsári hafi lekið upplýsingunum til Helga, en einhver gerði það.

Svo mikið er víst.

Um það sem á eftir kom, hringingar og heimsókn fyrrum ráðherra til fyrrum tengdamóður barnsföðurins, er auðvitað ekki til fyrirmyndar. En þó kannski eðlileg viðbrögð þar sem séð var að forsætisráðherra ætlaði ekkert að gera. Fyrrum ráðherra vissi ekki hvaða manneskja þetta var né um erindi hennar. Þurfti að leita hana uppi á facebook eftir að hafa fengið nafn hennar. Held að flestir í hennar stöðu hefðu viljað vita hvað væri í gangi og varla hægt að álasa henni fyrir það.

Sökin liggur ekki hjá fyrrum ráðherra, heldur þeim ráðherra sem átti að skoða málið og passa að það næði ekki til fjölmiðla fyrr en séð var hvort um frétt væri að ræða eða einfalda slúðursögu.

Til að taka af allan vafa þá kaus ég ekki Flokk fólksins, þekki ekkert til Ásthildar Lóu annað en það sem komið hefur í fjölmiðla af störfum hennar fyrir Hagsmunasamtök heimilanna og síðan þingmanns og ráðherra.

Ég brenn hins vegar fyrir því að allir njóti réttlætis, hvaða skoðanir sem þeir hafa. 

Pólitík sem byggir á slúðursögum er vond pólitík.

Kristrún rengir tengdamóður á þingi