Menn blaðra og blaðra

Umræðan um aðgerðir stjórnvalda til leiðréttingar þess forsendubrests sem varð á lánum fólks, hefur verið undarleg upp á síðkastið.

Formaður Samfylkingar þekkir ekki mun á sértækum aðgerðum og almennum og ruglar þessum hugtökum saman. Fjölmiðlar grípa þennan rugling formannsins á lofti sem heilagann sannleik og spila með. Þá hafa andstæðingar þessara aðgerða, talsmenn fjármálaelítunnur, einnig nýtt sér þetta þekkingaleysi formanns Samfylkingar.

Nú ritar fréttamaður Morgunblaðsins, sem lætur þó vera að setja nafn sitt við fréttina, um að þeir efnamestu muni fá mest út úr þessum aðgerðum. Lætur sem þessi staðreynd, ef ekkert yrði að gert, sé einhver nýr sannleikur.

Almennar aðgerðir eru eins og nafnið ber með sér aðgerðir sem eru almennar. Því kom það skýrt fram í umræðunni fyrir kosningar og reyndar einnig þegar stjórnarsáttmálinn var kynntur þjóðinni, að setja þyrfti einhverskonar hámark á þessar aðgerðir. Síðan hefur forsætisráðherra ítrekað þá staðreynd.

Nú er það svo að í gangi er nefnd sem er að semja tillögur um þessar aðgerðir og skilar hún af sér í haust. Nokkuð víst má telja að í þeim tillögum verði þessi þáttur tekinn fyrir. Hins vegar er erfitt að tjá sig um tillögur sem enn er verið að vinna við. 

Þessi frétt óþekkta fréttamannsins á Mogganum er því einungis hugleiðing, sem bæði er ótímabær og alls ekki í samræmi við þau ummæli sem fallið hafa frá þeim sem boða þessar aðgerðir, til þess eins fallin að grafa undan ríkisstjórninni.

Það er slæmt ef Mogginn er kominn í hóp hinna fjölmiðlanna við það sóðaverk!

 

Tekjuháir myndu fá mest

Athugasemdir

[Láki (IP-tala skráð) 19.9.2013 kl. 07:55]

Af hverju skiptir það svona miklu máli hver skrifar þessa frétt ?

Erum við þá ekki að tala um sendiboðinn sé aðalatriðið en ekki hvaða skilaboð hann er að bera okkur ?

[Gunnar Heiðarsson, 19.9.2013 kl. 08:50]

Það skiptir svo sem engu hver skrifar fréttina, nema fyrir þá staðreynd að þarna fer fram skoðun en ekki frétt.

Hitt er annað mál að þegar menn setja eitthvað á blað, hvort sem það er frétt, skoðun eða blogg, eiga þeir að hafa dug og kjark til að rita sitt nafn við þau skrif.

Það er vart hægt að rökræða við menn sem rita undir dulnefni eða nafnlaust. Það ber merki þess að höfundur annað hvort skammast sín fyrir skrif sín eða trúir þeim ekki sjálfur.

[Ragnar Þórisson (IP-tala skráð) 19.9.2013 kl. 09:30]

Það kemur fram í prentuðu útgáfu Moggans hver höfundurinn er. Ég man samt ekki nafnið. Annars sé ég ekki hvaða máli það skiptir.

[Magnús Sigurðsson, 19.9.2013 kl. 09:31]

Það ætti ekki að vera málið hverjar tekjur fólks eru þegar kemur til þess að skila þýfi.

Og ef svo væri ætti þá að refsa þeim sérstaklega sem komu sér í hærri tekjur t.d. með því að fara til Noregs til að afla tekna og senda þær heim til að halda fjölskyldum sínum á floti?

Það fólk hefur í mörgum tilfellum mátt vera án alls venjulegs fjölskyldulífs árum saman.

Annars er ég sammála blogghöfundi um að það er einkennilegt hvernig fjölmiðlar sem væru ekki til í dag nema vegna mega sértækra afskrifta djöflast á því að það eigi að leiðrétta skuldir almennt. Það væri smekklegra að það fólk sem þyggur laun fyrir svona skrif komi fram undir nafni.

[Gunnar Heiðarsson, 19.9.2013 kl. 10:14]

Það eru ekki allir sem hafa efni á áskrift að Mogganum Ragnar, þurfa að láta sér vefútgáfuna duga. Ég sé ekki hvers vegna fréttamenn geti ekki sett nafn sitt við fréttir blaðsins, jafnvel þó um stuttan úrdrátt að ræða á vefsíðu blaðsins. Bendi annars á fyrra svar mitt hér fyrir ofan.

Sæll Magnús.

Vissulega væri það best ef hægt væri að leiðrétta að fullu hjá öllum. En þeir sem  fylgdust með kosningabaráttunni og málflutnig þeirra sem vildu fara í þessar aðgerðir, ættu að muna að þar var talað um einhverskonar þak.

Það má svo deila um hvort slíkt sé eðlilegt eða ekki. 

Persónulega finns mér ekki réttlátt að hegna því fólki sem hefur sýnt dugnað, en það er bara mín persónulega skoðun. Það sjónarmiðið að þeir sem hafa hátt í miljón í laun á mánuði skuli eiga að fá sömu leiðréttingu og aðrir, er erfitt fyrir hinn almenna launþega að skilja, launþega sem þarf við hver mánaðamót að velja hvort hann eigi að kaupa mat fyrir börnin sín eða borga af láninu til bankans.

Það gleymist í þessari umræðu allri að helftin að landsmönnum er heiðarlegur og gerir nánast allt til að standa í skilum með sínar skuldbindingar. Fjöldi fólks er því ekki talið til þeirra sem eru í vandræðum, einfaldlega vegna þess að það hefur látið bankann ganga fyrir öðru. Til þess hefur það þurft að skera allan kostnað sem hægt er í heimilisbókhaldinu og margur skorið meira niður en hollt þykir, til þess eins að geta borgað bankanum. 

Að óbreyttu mun þetta fólk, nauðugt, verða að taka þá ákvörðun, innan mjög skamms tíma, að hætta að greiða til bankans, með þeim afleiðingum sem því fylgja. 

Fyrir þetta fólk er erfitt að skilja að sá sem hefur nærri miljón í laun á mánuði, skuli þurfa hjálp.

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 19.9.2013 kl. 13:13]

Það er undarleg árátta í mörgum að vera alltaf að tala fyrir skattlagningu sem á svo bara að heita eitthvað annað.    Auðvitað á ekki að vera neitt þak á endurgreiðslunni, rökk manna fyrir því eru stundum þau að ekki sé nægilegt fjármagn til, slíkt veiki t.d. velferðarkerfið .    Þar með eru menn  farnir að líta á stökkbreytinguna sem skatt, einskonar hrunskatt.  (sem er því verri sem skattur að þar njóta fjármálafyrirtæki í eigu hákarlasjóða, ekki síður en ríkið)

Sama er í raun með veiðileyfagjald.  

Við erum með skattkerfi.   Tekjuskatt,veltuskatt,eignaskatt og svo t.d. erfðarfjárskatt, (sem er mjög merkilegur skattur sem dregur úr hættunni á myndun "aðals" og stéttarskyftingu.) 

Af hverju er alltaf verið að flækja málin.  Notum skattkerfið til þess að afla ríkinu tekna en ekki kerfisvillur eins og vísitöluna,eða fyrirbæri eins og verðbólguna sem myndast við stöðuga innspýtingu nýrra króna í hagkerfið sem "draga" verðmætin upp úr vösum almennings.

Ef ekki næst með neinu móti allt það fjármagn til baka sem þarf til að endurgreiða skuldurum þá á að skerða það sem menn fá með almennri skerðingu.  

 Svona eins og þarf að gera þegar menn vonandi átta sig og leggja lífeyriskerfið af enn greiða þeim sem vilja út sína inneign með almennri skerðingu sem endurspeglar loftbólukenda eignastöðu lífeyrissjóðanna.