Snilldarleikur stjórnvalda

Það má vissulega segja að ríkisstjórnin hafi spilað góðann leik með því að láta ESB stöðva IPA styrkina.  Þar með fékkst staðfest svart á hvítu hvert eðli styrkjanna er. Það heyrist harmakvein frá aðildarsinnum vegna þessa máls, þeir sjá þarna glópagullið sitt hverfa sjónum. 

IPA styrkir eru sagðir til að hjálpa aðildarþjóð að samræma sitt regluverk og stjórnskipan að kröfum ESB. Væri þetta eina hlutverk styrkjanna væru þeir auðvitað ekki afgreiddir fyrr en fyrir lægi samþykktur samningur um aðild. Einungis þá væri tími til að huga að því að breyta hér regluverki og stjórnskipan. 

Sú staðreynd að styrkir eru greiddir á viðræðutímabili segir tvennt. Í fyrsta lagi að ekki eru um eiginlegar samningaviðræður að ræða, heldur aðlögunnarviðræður. Þessu hefur verið haldið fram af sjálfstæðissinnum og fæst nú staðfest. Í öðru lagi er ljóst að styrkirnir eru einnig hugsaðir til að "hjálpa" óvissusálunum að taka ákvörðun. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem peningar hafa verið notaðir til slíkra verka og ekki það síðasta. Hingað til hefur verið talað um mútufé við slíkar aðstæður.

Það er engin spurning að þetta fé sem hingað átti að koma í formi IPA styrkja hefði verið notað til góðra verka. Sum þessara verka voru til aðlögunnar að kröfum ESB og því óþörf ef engin aðild verður, en önnur og betri verk sem höfðu fengið vilyrði fyrir fjármagni gegnum þetta kerfi, koma þó þeirri aðlögun ekkert við. T.d. má nefna eitt þarft og gott verkefni sem hafði fengið vilyrði um IPA styrk, en það kallast SuFi, eða "Sustainable Fuels for Iceland". Þetta er verkefni sem miðar að því að kortleggja möguleika hér á landi til framleiðslu á eldsneyti fyrir bifreiðar, skipa- og flugflota landsins. Mjög þarft verkefni en ekki með neinum hætti hægt að tengja það aðlögun að ESB. Þarna er því verið að nota IPA styrki til verkefna sem allir Íslendingar eru hlynntir og með því verið að sá fræi ESB í huga fólks.

3,8 milljarðar eru vissulega mikið fé. Að hætt skuli við greiðslu þeirra mun vissulega koma mörgum illa. En mun það koma þjóðinni illa?

Fyrrverandi utanríkisráðherra sagði að aldrei kæmi til endurgreiðslu þessara styrkja. En er það svo? 

Samkvæmt Evrópuvefnum, upplýsingaveitu um Evróðusambandið á vegum Alþingis, segir að árlegar nettogreiðslur okkar til ESB, eftir aðild, gæti orðið á bilinu 3 - 6 milljarðar. Því má segja að á fyrsta ári eftir aðild værum við búin að borga til baka þá styrki sem við fáum gegnum IPA. Eftir það værum við að greiða árlega sem svarar þriggja ára IPA styrkjum, um alla framtíð! Það má vera að hægt sé að reikna þetta til gróða, en ég fæ ekki nema tap út úr dæminu!

Með því að stöðva greiðslur IPA styrkja til landsins, er ESB í raun búið að slíta viðræðum. Hver sem tilgangur þessara styrkja er, þá eru þeir greiddir til umsóknarríkis. Ísland hefur ekki dregið umsókniina til baka og telst því umsóknarríki meðan svo er. Því hlytur að verða að taka þetta útspil ESB sem slit viðræðna, að í þeirra huga sé Ísland ekki lengur umsóknarríki.

Það einfaldar framhaldið, en auðvitað ætti utanríkisráðherra að fá þetta staðfest af hálfu ESB. Það gæti sparað okkur frekari rifrildi um þetta mál hér á landi og þá þarf auðvitað enga kosningu um framhaldið.

Athugasemdir

[Jón Ingi Cæsarsson, 11.8.2013 kl. 20:04]

Þér er greinilega skítsama um þau fyrirtæki og stofnanir sem verða að hætta uppbyggingarstarfi og þróun ýmissa mála.  Ættir kannski að ræða við forstöðumenn þeirra og heyra í þeim hljóðið...ekki allir forblindir Framsóknarmenn sem sjá drauga í hverju horni.

[Gunnar Heiðarsson, 11.8.2013 kl. 23:33]

Þröngsýnum er gjarn að horfa á vanda dagsins, meðan hinir víðsýnu skoða heildarmyndina.

Það er vissulega vandi dagsins að fyrirtæki og stofnanir skuli missa styrki sem þeim hefur verið gefið vilyrði fyrir, en í heildarmynd framtíðar er sá vandi léttvægur.