Ótrúleg umræða

Það verður að segjast eins og er að umræðan um rafmagnshund til Bretlands er alveg hreint ótrúleg.

1. Það liggur fyrir að enn er ekki til tækni eða þekking til að leggja sæstreng á það dýpi sem er í hafinu milli Íslands og Bretlands. Það eitt ætti að nægja til að umræðan væri svæfð. Þar til sú tækni er til og vitað um kostnað á lagningu strengsins er þessi umræða með öllu óhæf og óþörf.

2. Miðað við þá tækni sem til er og notuð er á mun minna dýpi, t.d. á streng milli Noregs og Þýskalands og sá kostnaður sem liggur í lagningu þeirra strengja er tekin og einfaldlega yfirfærð á streng milli Íslands og Bretlands, er ljóst að sá kostnaður er mun meiri en 700 MW geti borgað, nema að rafmagn hækki verulega. Þá er horft framhjá því augljósa að þessi kostnaður hlýtur að verða mun hærri, ef tæknin finnst til að leggja á því dýpi sem um ræðir.

3. Rekstrargrundvöllur slíkra sæstrengja sem hér um ræðir byggir á mikilli nýtni. Það segir að burðargeta strengsins verður fullnýtt sem mest má og afföll í framleiðslu látin bitna á innanlandsnotkun. Að ætla að reka slíkann streng á umframorku er umræða sem enginn metandi maður ætti að láta nafn sitt við. Það vita allir að slíkt gengur ekki upp.

4. Rafmagnsverð mun hækka, um það þarf ekki að deila. Sú hækkun skapast af tvennu, hærra raforkuverði erlendis og kostnaði við lagningu og rekstur strengsins. Menn gera lítið úr verðmun á raforku hér á landi og erlendis, þó staðreyndir liggi fyrir að verð er allt að fjórum sinnum hærra, eins og t.d. í Danmörku. Niðurfelling virðisaukaskatts segir lítið upp í fjórföldun orkuverðs.

5. Vegna EES samningsins varð að skerða verulega niðurgreiðslur á rafmagni til húshitunar, þannig að nú eru þær vart til staðar. Því liggur fyrir að slíkar lausnir verða ekki upp á borðinu til að vinna gegn hærra orkuverði. Það sem meira er, er að sá sami samningur hamlar einnig mismunun á verði orku eftir svæðum, sem segir að það verð sem við munum selja okkar orku á erlendis mun verða sama verð og við þurfum að greiða hér heima.

Formaður ráðgjafanefndar um lagningu sæstrengs segir flesta landsmenn hita sín hús með jarðvarma en ekki rafmagni. Hann gerir lítið úr þessum vanda fjölda heimila á köldum svæðum, þar sem jarðvarmi er einfaldlega ekki til staðar. Auðvitað er þetta minnihluti þjóðarinnar sem glímir við þennan vanda, en hann er þeim samt þungur, sérstaklega eftir að niðurgreiðslur voru aflagðar. Hækki raforkuverð enn meira mun það verða flestum eða öllum ofraun.

6. Virðisaukinn sem orkan okkar gefur af sér verður fyrst og fremst til við nýtingu orkunnar, ekki framleiðslu hennar. Með útflutningi á orku er verið að flytja út þann virðisauka. Stóriðjan mun leggjast af, eins og stefndi í út í Noregi, vegna hækkunnar orkuverðs. Norðmenn heija nú baráttu til að halda þessum fyrirtækjum í landinu, en geta þó ekki lækkað orkuna til þeirra. Þess í stað hefur olíusjóðurinn verið opnaður og fjármunum þaðan dælt til fyrirtækjanna í hin ýmsu "þróunnarverkefni". Við höfum engann olíusjóð til að sækja í. Með fráfalli stóriðjunnar í landinu munu þúsundir smærri fyrirtækja, sem eiga sína tilveru undir þjónustu við stóriðjuna, leggjast af. Atvinnuleysið mun því ná áður óþekktum stærðum hér á landi. Virðisaukanum af framleiðslu raforku eigum við að halda í landinu!

7. Náttúruvernd hefur verið mikið í umræðunni hér á landi og nokkur árangur náðst á því sviði. Því miður hefur sá árangur ekki verið kostnaðarlaus og má kannski segja að hann byggist fyrst og fremst á mistökum fyrri ára. Þessum árangri verður kastað fyrir róða, verði lagning sæstrengs að veruleika. Þá mun krafan um enn frekari sölu úr landi verða mikil, auk þess sem þeir sem á hinum enda strengsins eru, munu ná kverkataki á okkur. Þeir munu bæði stjórna verði orkunnar og magni hennar. Okkar verk mun verða það eitt að leita uppi hvern læk og hvern hver til að virkja.

8. Í bandaríkjunum hefur svokölluð "fracing" aðferð við vinnslu á olíu og gasi úr berglögum, fleigt áfram og þau vandamál sem upp komu fyrst við þessa aðferð að mestu leyst. Þetta hefur leitt til þess að Bandaríkin verða sjálfu sér næg um orku á allra næstu árum og munu hefja útflutning hennar fyrir árið 2020. Nú þegar hefur orkuverð fallið verulega þar í landi og fyrirsjáanlegt að það mun lækka enn frekar.

Bretar eru farnir að skoða þessa aðferð og hafa gefið út að með henni megi vinna olíu og gas á Bretlandi, sem mun duga þeim út þessa öld og jafnvel langt fram á þá næstu. Það væri því fáráðnlegt að ætla að stefna í lagningu rafstrengs þangað, þegar miklar líkur eru á að þeir muni hefja slíka orkuvinnslu, með þeim afleiðingum að rafmagn gegnum sæstreng frá Íslandi yrði með öllu ósamkeppnisfært við slíka vinnslu.

 

Það hlýtur eitthvað að hafa slegið saman í hausnum á þeim sem mæla með sæstreng frá landinu. Nema auðvitað þeir sjái sér einhverja persónulega hagsmuni af slíki feigðarflani. Formaður ráðgjafanefndar um lagningu sæstrengs vill auðvitað halda áfram skoðun og rannsóknum á þessu máli, hellst út í það óendanlega. Hans hagsmunir eru að þetta mál verði skoðað sem lengst. Ef það er blásið af mun hann ekki lengur geta sent ríkinu sinn reikning við hver mánaðamót!

Hættum þessu andskotans bulli, hættum að sóa takmörkuðu fé landsmanna í einhverja draumóra sem aldrei munu geta staðist!!

Heildargróði af lagningu sæstrengs

Athugasemdir

[Helgi (IP-tala skráð) 6.7.2013 kl. 16:27]

Sæll.

Tek undir með þér. Svo sá ég einhvers staðar að strengur Nojaranna bilar oftar en þeir gerðu ráð fyrir með tilheyrandi kostnaði. Þetta er ekkert annað en skýjaborgir og alveg með ólíkindum að menn skuli vera hugsa svona dellu.

Virkjum hér og selju orkuna í stóriðju, gagnaver eða til íslensks iðnaðar. Notum orkuna til að skapa störf hérlendis.

[Gunnar Heiðarsson, 6.7.2013 kl. 17:56]

Stóriðjan hefur gefið landi og þjóð mikið. Má t.d. þakka henni það rafmagsöryggi sem landið býr yfir. En það er spurning hvort ekki sé kannski komið nóg af henni, þ.e. allra stæðstu fyrirtækjunum. En auðvitað má nota orðið stóriðja yfir fleira en álver.

Gagnaver og efling íslensks iðnaðar eru vissulega spennandi kostir. Einnig má nefna eflingu í ýmissi matvælaframleiðslu sem kallar á orku, s.s. gróðurhúsarækt. Breyting á fyrirtækjum í sjávarútvegi, þar sem olíu er skipt út fyrir raforku er kannski nærtækasta dæmið, en þá þarf að bæta dreifikerfið enn frekar.

Velmegun landsins byggir á innlendri orku og nýtingu hennar innanlands. Að selja orku úr landi setur okkur á bekk með olíuþjóðum á Arabíuskaga, þar sem gífurlegir fjármunir safnast á fáar hendur en almúginn býr við skort.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 7.7.2013 kl. 13:55]

Já, það hlýtur að hafa slegið saman í hausnum á þeim, sem láta sér detta svona raforkustrengja-rugl í hug.

Það er einhver í Grindavík að gera tilraunir með að virkja sjáfarföll. Fjölmiðlar ættu að sinna upplýsinga-umræðu af því máli.

M.b.kv.

[Eyland (IP-tala skráð) 7.7.2013 kl. 22:57]

Það hefur löngum verið svo að þessir "toppar" hugsa lítið um hag almennings, snýst allt um að ná sem mestu í eigin vasa.