Trúverðugleiki fréttamanna

Það er vandasamt verk að flytja fréttir og trúverðugleiki frétta byggist fyrst og fremst á trúverðugleik fréttamanns. Margir svokallaðir fréttamenn Ríkisútvarpsins hafa verið gagnrýndir fyrir pólitíska fylgispekt við ákveðna flokka og hefur sjaldan borið eins mikið á því og í aðraganda síðustu kosninga. Ekkert lát virðist vera á þeim bænum á þessu sviði og hver fréttatíminnn og fréttaþátturinn tekinn undir einhliða málflutning til stuðnings þessum ákveðnu öflum í pólitík. En það var þó ekki um þessa fréttastofu sem ég ætlaði að blogga, heldur fréttastofu 365 miðla.

Nú er það svo að 365 miðlar eru í einkaeigu, ólíkt fréttastofu RUV. Ekki ætti þó að gera minni kröfur um trúverðugleik frétta, þó þær séu fluttar af einkarekinni fréttastofu. Fréttamenn sjálfir ættu að hugsa betur til eigin æru en svo að þeir láti segja sér fyrir verkum.

Einn er sá fréttamaður hjá 365 miðlum sem hefur mikið borið á, enda verið teflt fram til að flytja fréttir af pólitíska sviðinu, fremur öðrum. Þetta er Þorbjörn Þórðarson.

Þorbjörn er duglegur við að láta sína skoðun í ljósi, bæði í sínum fréttaflutningi sem og greinarskrifum. Það blandast engum hugur um hvar pólitísk skoðun Þorbjarnar liggur. Því er miður að hann skuli ganga laus sem "fréttamaður". Auðvitað er hver frjáls af sinni hugsun og flestum frjálst að láta hana í ljósi. En þegar um fréttamann er að ræða sem vill láta taka sig alvarlega, á slíkt ekki við. Honum ber að halda sinni hugsun fyrir sig og honum ber að flytja fréttir hlutlægt.

Grein sem Þorbjörn ritaði í vefútgáfu 365 miðla, þann 27. maí síðasliðinn sannar þetta fullkomlega.

Þar tekur hann fyrir stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar og þá einkum þrjú atriði hans. Engu betur væri þessi gagnrýni rituð þó jafnvel Össur Skarphéðinsson hefði verið þar að verki, þó hugsanlega honum tækist kannski að koma örlitlu glensi að.

Fyrir það fyrsta þá gagnrýnir Þorbjörn þann þátt í stjórnarsáttmálanum er snýr að landbúnaði. Svo merkilegt sem það er þá er sú grein þessa nýja sáttmála nánast eins og sama grein í stjórnarsáttmála þeirrar ríkisstjórnar sem tók við völdum vorið 2009. Þorbjörn gagnrýnir einkum niðurgreiðslur og verndartolla. Hann getur auðvita ekki þess að hvergi í hinum vestræna heimi þekkist annað fyrirkomulag en verndartollar og niðurgreiðslur til landbúnaðar, enda þetta talin ein af þeim grunnstoðum sem hvert samfélag þurfi til að dafna. Að vísu hafa 27 lönd innan Evrópi valið að fella niður tolla sín á milli, en efla þá verulega út á við. Niðurgreiðslurnar meðal þessara 27 ríkja eru þó allsráðandi. Þetta er ekkert séríslenskt fyrirbrigði og sennilega kæmi fréttamanninum á óvart ef hann gerði athugun á því hvernig þessum málum er háttað annarstaðar. Jafnvel í Bandaríkjunum, þar sem allt skal vera frjálst og byggja á markaðshugsjón, eru verndartollar og niðurgreiðslur miklar. Ekki er víst að Ísland kæmi illa út í þeim samanburði.

Þá gagnrýnir Þorbjörn þann lið í stjórnarsáttmálanum er snýr að endurskoðun veiðigjalds. Honum finnst hin mesta fyrra að ætla að gera útgerðinni fært að lifa og dafna. Að ætla að gera útgerð kleift að endurnýja sinn tækjakost og búnað finnst Þorbirni fráleitt.

Að lokum nefnir Þorbjörn að nefnt skuli í stjórnarsáttmálanum að liðka skuli fyrir að hægt verði að ljúka byggingu álvers í Helguvík. Það er nú svo merkilegt að þegar fyrri ríkisstjórn kynnti sína stefnuskrá, vorið 2009, var einmitt spurt um þetta verkefni og hver áform ríkisstjórnarinnar væru með það. Skemmst er frá að segja að þáverandi forsætisráðherra sagði að klár skyldi það verkefni, en ekki hafin ný á því sviði.

Þessi grein Þorbjarnar er lituð af pólitískri hugsun. Eins og áður segir er hver frjáls að sinni hugsun og flestum frjálst að láta hana í ljósi. Þegar um fréttamenn er að ræða og þeirra trúverðugleik, er málið ekki eins einfallt. Ef fréttamenn telja nauðsynlegt að koma sínum persónulegu pólitísku skoðunum á framfæri, er spurning hvort þeir verði ekki að finna sér annað starf. Trúverðugleiki þeirra er vart lengur til staðar.