Keisarans skegg

Stjórnarliðar í utanríkismálanefnd vilja að orðaleg um kröfur okkar á sviði mavælaöriggis og innflutningi á lifandi dýrum, verði að sapi ESB. Þeir telja þó ekki efnislegann ágreining innan nefndarinnar, einungis hvernig orðalagið skui vera.

Nú er það svo að orðalag skriflegs máls segir til um hvað verið er að segja, hugsun kemur þar lítið við. Því er nauðsynlegt að orðalag sé í samræmi við meiningu. Þó takist hafi að semja hér á landi nýja stjórnarskrá, sem er  orðuð langt frá hugsun þeirra sem hana sðmdu, er engin ástæða til að láta slíkt vinnufyrirkomulag gilda í samskiptum við aðrar þjóðir. Er beinlínis hættulegt.

Því er mikilvægt að utanríkismálanefnd skili af sér afstöðu sem er skýr, að orðalag hennar sé með þeim ætti að ekki fari á milli mála hver hugsun er þar að baki. Að sú meining sem nefndin er sammála um sé sett fram á skýrann hátt.

Nú hefur verið upplýst að meirihluti fyrir slíku orðalagi sé fyrir hendi, innan nefndarinnar. Hvað er þá í veginum fyrir því að málið verði klárað?

Það er svo aftur sér kapítuli og mætti skrifa marga og langa pistla um, að í svo mikilvægu máli sem aðildarviðræðurnar eru, skuli þurfa að leyna þjóðinni öllu því er snýr að þeim viðræðum. Að þjóðin megi ekki fá vitneskju um hver markmið Alþingis í þeim viðræðum eru, fyrr en þau hafa verið lögð fram og helst ekki fyrr en samið hefur verð.

Hvar er allt gagnsæið?!

 

„Deilt um keisarans skegg“