Ofaní holu

Háttsettir embættismenn og hagfræðingar ásamt flestum bankastjórum seðlabanka hins vestræna heims, þar á meðal Már Guðmundson, skriðu niður í holu í Wyoming í Bandaríkjunum.

Hugsanlega ætluðu þeir að fela sig fyrir umheimnum, eftir skelfileg mistök undan farin ár, en þeim varð ekki kápan úr því klæðinu.

Æðstistumpur þessa fólks, Christine Lagarde hefur nú kveðið upp stóradóminn, þann dóm sem þessir strumpar komust að niður í holunni. Bankar skulu auka eigið fé sitt og ef það verður ekki gert eftir eðlilegum viðskiptaleiðum skulu þjóðríkin sjá til þess að bankar þeirra fái nægt fé.

Sem sagt, almenningur skal borga meira!

Hverjir voru það sem komu kreppunni af stað? Voru það ekki bankar og fjármálafyrirtækin? Var ekki óstjórn þessara fyrirtækja, sem lánuðu langt umfram getu lántakenda sem olli kreppunni? Var það ekki bein svikastarfsemi banka og fjármálafyrirtækja sem kom kreppunni af stað?

Ættu þá ekki bankar að taka á sig fallið? Hvers vegna á þeim að vera heimilt að velta þeim vanda sem þeir skópu yfir á almenning?

Eðlilegast væri að láta þá banka sem ekki geta starfað án afskipta og inngripa, fara á hausinn. Það á ekki að hika við að láta fjármálakerfið hrynja. Það er helsjúkt og því verður ekki bjargað. Auðvitað mun það leiða til hörmunga fyrir heiminn, um tíma. En fólkið fer ekkert og þarfir þess munu verða áfram, raunverulegt fjármagn heimsins fer heldur ekkert. Því mun auðvitað rísa á rústunum nýtt hagkerfi, vonandi heilbrigðara. Í öllu falli mun þá gerfihagkerfið hverfa. Froðuféð verður þá ekki lengur til.

Ef haldið verður áfram á sömu braut, að almenningur verði látinn gjalda fyrir mistök fjármálaheimsins, munum við aldrei komast á rétta leið, það mun halla undan fæti og brekkan verða sífellt brattari. 

Það gengur ekki lengi að láta almenning halda uppi froðunni.

Því fyrr sem menn viðurkenna þessa staðreynd, því betra. Hver mánuður sem sömu stefnu er haldið mun gera óhjákvæmilega kreppu enn erfiðari.