Siðferði JÁ sinna

Já sinnar fara mikinn núna, sérstaklega eftir niðurstöður síðustu skoðanakönnunar.

Siðferði er orðið sem nú er notað. Þetta nota já menn nú mikið og vísa til þess að siðaðir menn borgi sínar skuldir.

En hvað er siðferði?

Er það gott sðferði að leggjast niður undan hótunum og ofríki?

Er það gott siðferði að gera samninga við aðra, bara vegna þess að þeir krefjast þess?

Er það gott siðferði þegar samskipti milli þjóða eru öll á annan veginn?

Í mínum huga er þetta ekki siðferði, heldur gunguskapur eða aumingjaskapur.

Aðalsmerki siðaðra manna er að koma fram við sinn andstæðing á jafnréttisgrunni, samningarnir eru langt frá því að vera á slíkum grunni.

Siðaðir menn leysa sinn ágreining fyrir til þess bærum dómstólum, siðaðir menn fara að lögum og reglum.

Það hefur aldrei komið til greina annað en við greiðum það sem okkur ber. Samningarnir við Breta og Hollendinga fjalla ekki um það, heldur að við greiðum það sem þarf til að þessar þjóðir beri ekki skaða af. Þetta er svokallaður skaðleysissamningur, þ.e. skaðleysið snýr eingöngu að Bretum og Hollendingum.

Til að svo megi verða töldu þessar þjóðir nauðsynlegt að lögsaga samninganna yrði í Bretlandi. Þessar þjóðir töldu einnig nauðsynlegt að setja í þessa samninga ákvæði sem gefur þeim fulla og óskoraða heimild til að túlka samningana, án rökstuðnings og án andmælaréttinda Íslendinga!

Er þetta siðferði sem hægt er að vera stolltur af?

Svo má ekki gleyma því siðferði sem Bretar sýndu okkur Íslendingum á ögurstundu, þegar bankarnir hjá okkur hrundu eins og spilaborg. Í stað þess að sýna okkur stuðning, þó ekki væri nema í orði, ákváðu Bretar að setja okkur á stall með hættulegustu hryðuverkasamtökum heims og auka þannig enn á neyð okkar.

Var það gott siðferði?