Stormur í vatnsglasi

Umræðan um notkun fosfata við saltfiskverkun er nokkuð undarleg. Hvort þessi efni séu skaðleg, lítið skaðleg eða skaðlaus kemur í raun málinu ekkert við.

Ef kaupandinn setur þær reglur að ekki megi nota þessi efni, ber okkur að sjálf sögðu að sleppa því. Það hefur komið fram að þetta hefur engin áhrif á fiskinn nema útlit, hann verður hvítari.

Umræðan ætti að standa um það að krefjast þess af kaupendum, ESB, að allir þeir sem selji saltfisk á þeirra markaði fari eftir þessu. Þegar það er tryggt, er ekkert í vegi að við gerum það líka.

Norðmenn hafa ákveðið að fara eftir þessum kröfum ESB, Færeyingar er enn að hugsa málið. Þetta er hellstu samkeppnisþjóðir okkar á þesum mörkuðum.

Að halda því fram að vinnslan muni flytjast úr landi við þetta er barnalegt. Þessar reglur gilda hvar sem er innan ESB og fyrir alla þá sem selja saltfisk þangað. Það er hins vegar ljóst að ekki er farið eftir þessum reglum allstaðar. Það eigum við að krefja ESB um að gert verði. Þá mun samkeppnisstaðan vera jöfn.

Ef þetta efni er eins hættulaust og haldið hefur verið fram, eigum við að taka höndum saman með þeim þjóðum sem framleiða saltfisk og reyna að koma breytingu á þessari reglugerð í gegn.

Aðalmálið er þó það að ef kaupandi óskar eftir ákveðninni aðferð við framleiðslu vöru, verður að fara að þeim óskum. Það er jú kúnnin sem borgar!!

 

Óbilgirni ESA og óvissa um störf

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 18.12.2010 kl. 11:50]

Ég er afar forvitinn að fá að vita hverju evrópusambandið hefur hótað Jóni varðandi þetta mál. Það fylgdi aldrei sögunni.  Hefði haldið að það væri grundvallaratriði að upplýsa okkur um það svo hægt sé að meta hvort slíkar hótanir séu löglegar eða ekki.

Ég fæ nenfinlega ekki séð að þær geti verið löglegar, þar sem ekki er bannað að nota þessi efni, enda eru þau notuð í matvælaiðnaði um allan heim og líka í ESB.

[Gunnlaugur Ingvarsson (IP-tala skráð) 18.12.2010 kl. 12:11]

Sæll Gunnar.

Þetta er alltaf sama ofstækið og skrifræðisreglufarganið sem þessi skaðræðisapparöt ESB Elítunnar sendia yfir okkur.

Fosföt í þeim mæli sem notuð eru í saltfisk hérlendis og víðar eru algerlega skaðlaus heilsu manna. Auk þess sem þau hafa verið notuð í talsvert meira mæli við vinnslu annarra matvæla s.s. kjúklinga- og ýmissa kjötafurða um áratugaskeið innan ESB og víðar.

Svo er það þannig að kaupandinn er ekki og verður aldrei einhverjar skrifræðisnefndir á vegum ESB apparatsins.

En það eru einmitt hinir raunverulegu dreifingaraðilar og kaupendur vörunnar á þessum svæðum suður Evrópu sem hafa beðið um þetta til þess að reyna að viðhalda sem mest upprunalegum lit og gæðum saltfisksins.

Þetta er því svo sannarlega stormur í vatnsglasi en samt sem áður er þetta skelfileg skemmdarstarfssemi hjá  þessum skaðræðis eftirlitsnefnda fargani ESB appartsins og ekki í fyrsta eða síðasta skipti.

Svo er annað sem er enn verra að það virðist vera mjög misjafnt hversu þessum skaðræðis apparötum gengur við að láta jafnt yfir alla ganga í reglufargans flóðinu sem þær senda frá sér og fer mikið eftir því hversu eftirlitsstofnanir viðkomandi landa eru hreintrúa og bókstafstrúa á óskeikulleik ESB nefndanna. Á Íslandi er nánast litið á þetta af þessum stofnunum sem Guðs orð og þar eru menn yfirleitt kaþólskari enn Páfinn sjálfur þegar ESB ropar. 

Ég man hér áður fyrr þegar íslensku frystihúsin voru að fá allskonar kröfur sendar frá ESB vegna þess að við seldum fiskinn okkar til þeirra.

Svo kom maður mörgum árum seinna í Breskar fiskvinnslur og þá var eins og maður kæmi 20 ár aftur í tímann allt var með forneskju blæ og hefði aldrei liðist í íslenskum frystihúsum og stóðst engar reglugerðir ESB, þó höfðu Bretar þá verið mörg ár í ESB en notuðu samt ennþá trékassa undir fiskinn og flökunarborðin voru úr þykkum tréplötum sem önguðu af ýldulykt og voru fullar af gerlum og sýklum.

Við undruðumst þetta mjög, en svona er þetta sums staðar ennþá og engar stofnanir ESB virðast geta eða vilja til að taka á þessu. Held líka að stóru ríkin í ESB hafi meiri hentisemi og hefðir og annað fái að halda sér þar fremur en annars staðar.

[Gunnar Heiðarsson, 18.12.2010 kl. 13:12]

Sælir, ekki þekki ég reglugerðafargan ESB. Eina sem ég hef fyrir mér í þessu fosfata máli er það sem komið hefur fram í fjölmiðlum.

Samkvæmt því bannar ESB notkun þessa efnis í fiskvinnslu en leifir það í annan matvælaiðnað. Það kemur einnig fram í fréttum að þetta efni sé skaðlaust í því mæli sem það er notað í matvælaiðnað.

Hvort ESB notar þetta sem dulbúin höft er ekki gott að segja, en það lyktar þó af því.

Það sem ég var hinsvegar að benda á er að þeir settu þessa reglu og meðan hún er í gildi verður að fara eftir henni. Það hlýtur þó að vera krafa til ESB að þeir sjá þá til þess að enginn fiskframleiðandi sem selur fisk inn á ESB svæðið noti það. Að öðrum kosti er ekki ásættanlegt að fara eftir þessu.

Það hefur þekkst lengi að mun meiri kröfur eru gerðar til Íslenskrar matvælaframleiðslu en þeirra erlendu. Á þetta við bæði í fiskvinnslu og landbúnaði. Við upphaf útflutnings á lambakjöti til Ameríku þurftu sláturhús, sem vildu komast á þann markað, að skipta um verkunarlínur hjá sér og eftirlit aukið mikið. Þar úti voru vinnubrögðin þó á því frumstæða stig sem hér tíðkaðist á fyrrihluta síðustu aldar. Vegna þessara krafna, bæði í fiskvinnslu og kjötvinnslu, er matvælavinnsla hér fremri flestum öðrum þjóðum og getum við verið stolt af.

Ef það reynist staðreynd að ESB sé að nota þetta mál til að klekkja á núverandi sjávarútvegsráðherra, vegna andstöðu hans við aðlögunarferli okkar undir hæl þeirra, er það mjög alvarlegt!!