Hræsnin er algjör

Nú veit ég ekki hversu virkur Eyjólfur Ármannsson var í stjórnmálum er hann var rétt skriðinn yfir tvítugt, eða þegar Alþingi samþykkti EES samninginn. Virðist alla vega ekki muna hvernig umræðan var um málið, bæði í þjóðfélaginu sem og innan veggja Alþingis. Virðist ekki muna að allar umræður um að færa ákvörðunina um þetta mál til þjóðarinnar voru hundsaðar og að lokum samningurinn samþykktur með minnsta mögulega meirihluta Alþingis. Virðist ekki muna hvað þurfti til svo ná mætti þeim meirihluta, að bókun 35 við þann samning yrði haldið utan hans. Að þannig mætti segja að brot á stjórnarskránni væri það takmarkað að hægt væri að samþykkja samninginn, sem útilokað var með bókun 35 inni.

Hins vegar hefur Eyjólfur lagt á sig að fræðast um tilurð þessa samnings, svo hann veit þetta allt. Hefur verið duglegur í ræðu og riti að benda á að bókun 35 gengur nær stjórnarskránni en hægt er að sætta sig við, hefur gjarnan talað um hreint brot á henni. Hann var kannski virkastur á þessu sviði og hélt marga töluna og ritaði margar greinar um að ekki væri lögfræðilega hægt að samþykkja þessa bókun, án breytingar á stjórnarskrá, fyrir síðustu kosningar. Margur kjósandinn trúði orðum hans og gaf honum atkvæði vegna staðfestu hans í þessu máli.

En staðfestan dugði skammt. Jafn skjótt og mynduð hafði verið ný ríkisstjórn, þar sem hann fékk sæti í einum ráðherrastólnum, lýsti hann því yfir að hann myndi ekki setja sig gegn því að samþykkja bókun 35. Nú er hann búinn að sverja eyð að stjórnarskránni og gengur þá enn lengra í svikum við hana. Segir blákalt að það sé kristaltært að frá þessu hafi verið gengið fyrir 30 árum síðan.

Þá spyr maður; hvers vegna var Eyjólfur þá að halda því fram að bókun 35 væri brot á stjórnarskránni? Var hann vísvitandi að blekkja kjósendur? Hver sem ástæða sinnaskipta hans eru, þá er ljóst að varlega er hægt að trúa orðum hans.

Svo er fólk hissa á að þjóðin beri ekki virðingu fyrir stjórnvöldum. Hvernig er það hægt þegar kjörnir fulltrúar haga sér með þessum hætti. Allt tal hans um að flokkar þurfi að gefa eftir í samstarfi á ekki við hér. Vissulega verða flokkar að koma sér saman um málefni, en þegar menn halda því fram að eitthvað málefni sé þannig búið að um stjórnarskrárbrot sé að ræða ef það er samþykkt, hljóta að standa fastir fyrir varðandi það. Það gengur enginn til samninga um meirihluta, með það á sinni samvisku að ætla strax í fyrsta málefni að brjóta stjórnarskránna.

Svo er fólk hissa á að Bandaríkjamenn skuli hafa kosið Trump. Ég held við ættum að líta okkur nær, kjósum sjálf yfir okkur fólk sem ekki virðir eigin túlkun og reyndar flestra lögfræðinga, á stjórnarskránni okkar.Fólk sem ekki reynir einu sinni að standa á sinni sannfæringu, þegar ráðherrastóll er í boði!

Hræsni er algjör.

Bryndís: „Er þetta samstaðan?“

Blessuð vísindin

Hætt er við að mörgum hafi brugðið þegar nýlegar rannsóknir gáfu til kynna að skógrækt væri stórlega ofmetin við bindingu kolefnis úr andrúmsloftinu. En svona eru nú vísindin, það sem talið er satt og rétt í dag getur talist hindurvitni á morgun.

Reyndar voru komnar raddir um þetta áður, þegar lyngmóum var velt við við Húsavík til trjáplöntunar. En nú liggja sem sagt niðurstöður rannsókna fyrir og ekki einungis að gróið land sé heppilegra til bindingu kolefnis en skógur, þá leiðir þessi rannsókn það í ljós að blessuð sauðkindin er þar í aðalhlutverki, að beitarlönd séu heppilegri til kolefnisbindingu en skógrækt. Segja má að sauðkindin hafi þarna fengið uppreista æru, eftir látlausa niðurlægingu. Henni kennt um allt sem miður fer hér á landi en veðurfar og eldsumbrot fengið að standa utan umræðunnar.

Það eru einmitt þeir þættir, veðurfar og eldsumbrot sem stærstan hlut eiga í þeirri eyðingu lands sem átti sér stað hér á landi fram á síðustu öld. Einnig mjög lágt gildi co2 í andrúmslofti á sama tíma, en það er lífsandi gróðurs og um leið alls lífs á jörðinni.

Talandi um co2, eða kolefni í andrúmslofti. Sagt er að það leiði til hlýnunar andrúmsloftsins. Um þetta deila þó sérfræðingar á því sviði, þó sérfræðingar í lygum (stjórnmálamenn og auðmenn) séu nokkuð sammála. Kannski, á allra næstu árum, munu þessi vísindi einnig kollvarpast, að samfélög viðurkenni þær rannsóknir sem draga þau í efa. Það er eitt að gera tilraun á tilraunastofu, annað hvað náttúran sjálf gerir.

Sjálfur er ég hrifinn af trjárækt og trjám. Þau veita skjól og eru falleg. Hins vegar þarf að gæta að hvar þeim er plantað. Tré eiga það nefnilega til að vaxa upp, nema auðvitað birkihríslurnar okkar, þær fylgja meira og minna jörðinni. En tré, einkum þessi innfluttu, vaxa upp. Því eru mikilvægt að gæta vel að þegar þeim er plantað. Auðveldlega má skemma fagurt útsýni, ef illa er farið að og enginn heilvita maður plantar trjám í aðflugslínu flugvalla. Slíkt er ekki hægt að kalla ónærgætni, heldur einskæra heimsku.

Ég er einnig einstakur áhugamaður um sauðkindina, dáist af henni í haga, sauðburður er einhver mesta skemmtun sem hægt er að komast í og ekki eru réttir síðri. Einkum dáist ég þó að henni á grillinu mínu, fæ ekki betri mat sem rennur ljúft niður og svo auðvitað betra veður í þokkabót, eða þannig.

Vísindin eru skemmtileg. Í gegnum aldirnar voru þau einkum bundin við hvað páfar og prestar sögðu og voru þá algild. Þeim sem sagan segir okkur að hafi verið vísindamenn áttu við ramman reit að draga og ef þeir létu ekki af stjórn kirkjunnar manna, voru þeir fangelsaðir eða jafnvel drepnir. 

En vísindi eru aldrei algild. Þau þrífast á forvitni og efasemdum. Forvitni um að vita meira í dag en í gær og efasemdum um að það sem sagt er rétt og satt, sé virkilega svo. Þegar menn vilja meina að vísindi séu algild, þá er ekki lengur hægt að kalla það vísindi, heldur trúarbrögð. Þá færumst við aftur til þess tíma er páfar og prestar sögðu okkur hvað væri satt og hvað ekki.

Því miður erum við að færast til þess horfs. Meðan páfar og prestar réðu, var hægt að kaupa sér gæsku guðs með aflátsbréfum. Nú er okkur talin trú um að við getum keypt okkur betra veður með slíkum bréfum.

Það kallast ekki vísindi, heldur trúarbrögð!