Eintómur misskilningur

Umhverfisráðherra er einn stór misskilningur og ætti að finna sér annað starf. Skilur ekki hlutverk sitt né fyrir hverja hann á að vinna. Í stað þess að standa vörð íslenskrar náttúru eltir hann erlenda loftlagstrú. Leggur meiri áherslu á ímynd sína gagnvart erlendum aðilum í stað þess að verja sína vinnuveitendur. 

Veruleg áhöld eru um hvort jörðin fari hlýnandi af mannavöldum eða af náttúrulegum ástæðum. Reyndar veruleg áhöld um hvort jörðin fari hlýnandi yfirleitt. Til þess að komast að þeirri niðurstöðu þarf að misskilja eldri hitamælingar, eða öllu heldur "leiðrétta" þær. 

En hvað um það. Gefum okkur að það sé að hlýna á jörðinni. Við því er lítið annað að gera en að undirbúa jarðarbúa til að takast á við það. Það er stór misskilningur að mannskepnan geti gert eitthvað gegn hlýnun, einungis aðlagað sig að henni. Við lifum í dag við eitt kaldasta tímaskeið frá síðustu ísöld. Ný skriðin út úr þeim tíma er kuldi var svo mikill á jörðinni að örlítið meiri kólnun hefði sennilega leitt til alvöru ísaldar. Því eigum við að fagna hverri gráðu sem hlýnar frá þeim ósköpum. 

Mikið er látið með skaðsemi co2 í andrúmsloftinu, sjálfum lífsandanum. Það er stór misskilningur. Grænblöðungar eiga sína tilveru alfarið undir þeim lífsanda og þar með allt líf á jörðinni. Magn þessa lífsanda nú er með því lægsta sem þekkist í jarðsögunni og fór nánast að þeim mörkum að líf jarðar var komið í hættu. Sem betur fer hefur magn lífsandans aukist lítilleg. Það er gott mál, enda gróðurfar aukist. Vandinn er hins vegar sá að með auknum gróðri er auðveldara fyrir óprútna að kveikja gróðurelda. 

Sá misskilningur að co2 leiði til hlýnunar andrúmsloftsins er lífsseigur. Staðreyndirnar eru hins vegar þær að einn vísindamaður kom með þessa tilgátu, seint á nítjándu öld. Innan áratugar hafði fjöldi vísindamanna afsannað þá kenningu. Það var síðan pólitíkus sem vakti þann draug upp, um öld síðar. Þessi pólitíkus hafði sterk ítök í peningavaldið og þeir vísindamenn sem mótmæltu hans "visku" voru óðara settir út af sakramentinu. Nú eru einungis eldri vísindamenn sem þora að mótmæla, enda hættir launastörfum og hafa engu að tapa. Aðrir hlýða boðskapnum, gegn betri vitund. Vita að orsakasamhengið er öfugt.

Mikið magn co2, eða lífsandans, er bundið í mýrum, ekki síst freðmýrum. Þegar hlýnar þiðna freðmýrarnar og lífsandi losnar. Það er því ekki lífsandinn sem orsakar hlýnun, heldur eykst magn lífsandans við aukna hlýnun. Þetta eru reyndar svo augljós fræði að jafnvel ráðherrar ættu ekki að þurfa að misskilja þau.

Veður hefur ætíð áhrif á mannskepnuna, enda hún viðkvæmasta og aumasta skeppna jarðar. Sagan kennir okkur að frá síðustu ísöld hafa ætíð orðið mestar framfarir hjá manninum, þegar hlýtt er í veðri og mestu hörmungar orðið þegar kólnar. Enn í dag er það svo að margfalt fleiri látast vegna kulda en hita. 

Sá misskilningur ráðherra og trúbræðra hans, að hægt sé að stjórna veðri, gerir ekkert annað en að færa fé milli manna, láta láta almenning og heilu þjóðfélögin blæða til að örfáir fái enn meira í sínar fjárhirslur. Þetta gerir það að verkum að þjóðir heims verða enn berskjaldaðri til að verja sitt fólk fyrir veðurbreytingum, einkum ef hitastigið tæki stefnu aftur niðurávið. Algert hrun yrði ef aftur kæmi tímabil eins og var frá 13 til 19 aldar. Ef Thames á legði, ef allir firðir hér á landi legðu og hafís allt umhverfis landið, þyrfti ekki að spyrja að leikslokum. Það þarf ekki nema um 1.5 gráðu kólnun til! 

Það er ekki misskilningur!! 

Banninu ekki flýtt: „Alltaf verið misskilningur“

Höfum við tapað stríðinu?

Hver orrustan af annarri tapast, hjá okkur sem berjumst gegn áformum um vindorku á landinu okkar fagra.

Nú er orðið ljóst að Landsvirkjun ætlar að ríða á vaðið í eyðingu landsins, með vindorkuveri sem á að telja 30 vindtúrbínur. Staðsetningin er ekki af verri endanum, við innganginn að hálendinu þar sem ferðamenn sækja í að skoða ósnortna náttúru og hinar fögru víðáttur. Ekki víst að erlendu ferðafólki hugnist að sækja okkur heim þegar þeirri upplifun hefur verið eytt.

En, sem sagt, Landsvirkjun ætlar að reisa þarna 30 túrbínur. Segir hæð þeirra verða um 100 metrar á hæð, en tekur þó skýrt fram að það eigi hugsanlega eftir að breytast. Nú er vitað hverjar væntingar fyrirtækisins til orkuöflunar þessa vindorkuvers eru og samkvæmt því þarf hver vindtúrbína að hafa uppsett afl sem svarar a.m.k. 4MW. Ef skoðaðar eru heimasíður framleiðenda þessara mannvirkja kemur hins vegar í ljós að vindtúrbína með uppsett afl 3,6-4,2MW er nokkuð hærri en 100 metrar á hæð, reyndar töluvert hærri. 150 metrar eru nærri lagi, svo uppfylla megi vænta orkuframleiðslu hverrar þeirra. Þá á eftir að taka inn í reikninginn rekstrartími þessara túrbína. Hann stjórnast ekki bara af vindi heldur spilar viðhald þar einnig stórt inní. Við bestu aðstæður, meðan vindtúrbínur eru tiltölulega nýjar, má kannski gera ráð fyrir um 50% rekstrartíma, en það hlutfall lækkar skart eftir því sem líður á líftíma þeirra. Hávaðinn frá slíkum mannvirkjum er sagður jafngilda hávað frá þyrluflugi. Munurinn þó sá að þyrlan flýgur hjá en vindtúrbínan stendur kyrr með stögum hávaða.

Að segja opinberlega að þessi mannvirki verði "einungis" um 100 metra há, er því vísvitandi lygi!

Eftir að Landsvirkjun hefur byggt sitt vindorkuver verður erfiðara að standa gegn öðrum aðilum er vilja reisa hér slíkan óskapnað. Og ekki er vöntun á þeim. Eina skilyrðið er að viðkomandi fyrirtæki sé skráð innan ESB/EES ríkis. Annað þarf ekki til. Þá hafa þau jafnan rétt til að eyðileggja land okkar og Landsvirkjun og þar getur Alþingi ekkert sagt eða gert. Reyni stjórnvöld eða Alþing að setja sig gegn þeim vilja fyrirtækjanna, mun ACER úrskurða um málið. Sá úrskurður getur aldrei orðið nema á einn veg. Það er því ákvörðun sem tekin er í Lubljana í Slóveníu sem gildir!

En það er ekki bara landið okkar sem er undir, landgrunnið allt er komið til skoðunar. Þar eru reyndar Bretar sem mestan áhuga hafa, vilja gera Ísland að orkubanka fyrir sjálfa sig. Hvort Alþingi fái einhverju ráðið um þær áætlanir er svo spurning. Ekki þarf annað til en að skrá fyrirtækin í einhverju landi ESB/EES og þá verður Bretum þar allir vegir færir.

Einn er sá þáttur þessara fyrirætlana allra sem gæti sett strik í reikninginn, en það eru sveitarfélög landsins. Þau hafa skipulagsvaldið. Því miður virðist auðvelt að kaupa stjórnir þeirra til fylgilags. En þar er þó okkar eina von úr þessu, þó veik sé.

Sveitarstjórnir eru einstaklega sveigjanleg ef erlendir aðilar sækja þær heim. Kikna í hnjánum fyrir þessum erlendu mikilmennum. Ef ég vil byggja mér smá garðhýsi í garðinum mínum má það að hámarki vera 2,5 metrar í hæsta punkt og ef mannvirkið mikla er nær lóðamörkum en 3 metrar, þarf skriflegt samþykki frá nágranna og skiptir þar engu þó sá nágranni sé í öðru sveitarfélagi. Skriflegt samþykki SKAL liggja fyrir, alltaf!

Hins vegar hafa sum sveitarstjórnir leyft sér að skipuleggja vindorkuver með vindtúrbínum nærri 200 metrum háar á lóðamörkum bænda, án þess að þeir fái þar eitthvað um að segja og ef viðkomandi bóndi er í öðru sveitarfélagi er hann ekki einu sinni virtur viðlits. Sagt að þetta komi honum bara alls ekkert við! Svolítið undarleg stjórnsýsla. Í byggingareglugerð, sem á að ná yfir allar byggingar í Íslandi kemur skýrt fram að allar framkvæmdir skuli fá grenndarkynningu, utan smáhýsi sem eru innan við 2,5 metra há og fjær lóðamörkum en 3 metrar. Allar aðrar framkvæmdir þurfa skriflegt samþykki nágranna. Engar undantekningar eru á þessu í reglugerðinni, utan þess er áður er sagt.

Því verður maður svolítið sorgmætur. Ekki einungis eru sum sveitarfélög einstaklega eftirlát erlendum öflum, heldur virðast þau ekki hika við að brjóta þær reglugerðir er þeim er ætlað að starfa eftir, til þóknunar þessum öflum. Og um leið og eitt sveitarfélag kemst upp með slík brot er víst að erfitt verður fyrir önnur að standa í lappirnar.

Því er svo að sjá að stríðið sé tapað, að lokaorrustan hafi þegar farið fram. Reyndar má segja að þetta stríð hafi tapast fyrir nokkru, eða þegar Alþingi samþykkti orkupakka3, jafnvel enn fyrr, eða þegar Alþingi gekkst að því að orkan okkar væri vara og þannig hluti af EES samningi. Þar voru fyrstu mistökin gerð en þau síðan fest enn frekar í sessi með samþykkt op2 og svo endanlega með samþykkt op3. Orkupakki 4, sem Alþingi hefur ekki enn samþykkt liggur á borðinu. Reyndar áhöld um hvort yfir höfuð þurfi að samþykkja hann, þar sem hann hafði þegar tekið gildi innan ESB er Alþingi samþykkt op3. ACER starfar samkvæmt op4 og getur ekki annað og Ísland samþykkti op3 sem fjallar einmitt um að ACER skuli hafa endanlegt vald um öll orkumál. Vissulega eigum við orkuna okkar enn, en ráðum í raun litlu um hana.

Orkan okkar er ekki vara. Vara er eitthvað sem hægt er að höndla. Orkan okkar er hluti innviða landsins okkar. Því átti orkan okkar aldrei neitt erindi inn í EES samninginn. Þessu má enn breyta. En til þess þarf kjark, kjark sem ekki er til staðar á Alþingi í dag.

Maður spyr sig; hvers vegna var barist fyrir sjálfstæði landsins ef við síðan afhendum erlendum öflum yfirráð yfir gullkistu okkar? Hver vegna var barist við Breta um landhelgi okkar, ef við síðan ætlum að færa þeim landgrunnið á silfurfati?

Það sorglega við þetta allt er að þeir tveir stjórnmálaflokkar sem stofnaðir voru fyrir tíma sjálfstæðisins, standa að því að fórna landi okkar á altari Mammons!! Að það skuli vera sömu flokkar og áttu stærstan þátt í að við fengjum sjálfstæði, skuli vinna harðast að því að fórna því!!

Náttúra okkar er einstök. Erlendir ferðamenn sækja okkur heim til að njóta þess að skoða perlurnar okkar. Þetta hefur gefið okkur gjaldeyri, gjaldeyri sem við getum síðan eytt í ferðir til erlendra landa. Eftirspurn byggir alfarið á náttúru okkar. Verði af þeim vindorkuverum sem áætlað er að byggja, mun sú eftirspurn ekki lengur verða til staðar.

Þegar hefur verið tekin ákvörðun um að eyðileggja inngönguna inn á hálendið, með vindorkuveri við Búrfell. Þangað mun færri sækja. Enginn un hafa áhuga á að ganga á Grábrók, ef hvínandi vindorkuver verða komin þar umhverfis, bæði í austri og norðri. Stuðlagil og hálendið norðan Vatnajökuls verður lítt eftirsóknarvert ef áform um byggingu vindorkuvers á Fljótsdalsheiði raungerist. Hin mikla gróska í ferðaþjónustu og fuglaskoðun í Meðallandinu mun hverfa, verði af áætlunum um vindorkuver í landi Grímsstaða. Reyndar mun sú virkjum hafa enn víðtækari áhrif, sökum þess flatlendis sem þar er. Hið einstaka fuglalíf Breiðafjarðar mun verða fyrir miklum áföllum, verði af öllum virkjanaáformum fyrir botni hans. Svona má lengi telja. Jafnvel verður ekki eins gaman að ganga um götur Reykjavíkur, ef vindorkuver verður reyst á Hólmsheiðinni.

Það er viljandi verið að fórna náttúru okkar, fyrir skammvinnan gróða örfárra erlendra aðila. Eftir sitjum við svo með land sem er mengað af örplasti, geislavirkri olíu og ónýtum vindorkuverum. Mannvirkin munu síðan grotna hægt og rólega niður, því ekki höfum við peninga til að rífa þau og erlendu peningapungarnir flognir burtu. Allir steypuhnallarnir sem mynda undirstöður undir þessi mannvirki verða um aldir í jörðu hjá okkur.

Ef þjóðin lifir þetta af munu afkomendur okkar ræða þetta tímabil Íslandsögunnar sem það skelfilegasta af öllum. Móðharðindin verður sem hégómi í samanburðinum. Menn munu um aldir velta því fyrir sér hvernig í ósköpunum þetta gat skeð, hvað hafi farið úrskeiðis. Hvers vegna í ósköpunum ekki var gripið í taumana meðan hægt var!!

Náttúruhamfarir eru eitt, hamfarir af mannavöldum allt annað og alvarlegra!

 

Vegakerfið er vissulega ónýtt

Blessaður dýralæknirinn telur vegakerfið alls ekki ónýtt, eins og framkvæmdastjóri Vörumiðlunar heldur fram. Þvílík veruleikafirring hjá dýralækninum, sem gegnir starfi forstjóra Vegagerðarinnar. Vegirnir eru vissulega ónýtir, þó finna megi einhverja kafla sem hægt er að aka um skammlaust.

Enn eru stórir hlutar vegakerfisins malarvegir, vegir sem nútíma bílar eru ekki gerðir til að aka um, sér í lagi rafbílar. Þar sem bundið slitlag er, má helst segja að það sé bundið þeim bílum sem um það aka, ekki veginum. Ástæðan er einföld, notuð er feiti, matarolía og fita fiska, til íblöndunar malbiksins, í stað rjúkandi efna eins og terpentínu. Þetta veldur því að malbikið nær aldrei að þorna að fullu og minnstu veðrabreytingar valda því sem kallast blæðingum á vegunum. Þetta vita allir sem um vegakerfið aka, hvort heldur er að sumri eða vetri. Það er ekki hitastigið sem ræður, heldur breyting á hitastigi. Slíkar breytingar á veðri eru eitt aðalsmerki Íslands. Þetta er þekkt vandamál og búið að vera þekkt lengi. Allt frá því fyrsta tilraun var gerð með þessum íblöndunum.

Nánast allir vegir utan þéttbýlis eru með svokölluðu Ottódekki, þ.e. ekki eiginlegu malbiki heldur er fitublandaðri tjöru sprautað á vegina og möl sett yfir. Þessi aðferð hafði einstaklega stuttan líftíma meðan tjaran var enn blönduð rjúkandi efnum, en eftir að þeim var skipt út fyrir fitu hefur endingatíminn styðst enn frekar og blæðingar orðið algengari. Kostnaðurinn við viðhald þeirra er því meira en þarf.

Einungis örfáir vegakaflar, næst höfuðborgarsvæðinu, uppfylla staðla um breidd og skáhalla frá þeim. Flestir vegir eru of mjóir fyrir umferð úr gagnstæðum áttum og víða svo bratt fram af þeim að bíla sem fara útaf velta. Á þetta hefur verið bent, trekk í trekk. Vegakerfið hér fær falleinkunn í hvert sinn sem erlendir aðilar hafa tekið það út.

Kostnaður við endurnýjun og viðhalds vegakerfisins er vissulega mikill. Því er mikilvægt að fara vel með þá aura sem fást. Að sóa peningum í ónýtt efni til vegagerðar, að sóa peningum í ýmis gæluverkefni pólitíkusa og að sóa peningum í einhverja listsköpun í sambandi við brúargerð og fleira, er eins og að brenna þá peninga. Ætíð á að horfa til öryggis umferðar og einskis annars. Stórfelld fjölgun alvarlegra slysa sýnir að svo er ekki í dag.

Að nota rétt efni til malbikunar er fljótt að borga sig. Reyndar hefur ekki verð sýnt fram á að notkun á feiti í stað rjúkandi efna sé ódýrari. Að malbika í stað þess að leggja Ottódekk, er fljótt að borga sig, jafnvel þó kostnaður sé meiri í upphafi. Þarna vantar einungis kjark til að snúa frá ófæra feninu og velja betri, öruggari og til lengri tíma ódýrari leið. Að stunda listsköpun við brúargerð er aftur með öllu óafsakanleg ráðstöfun og þeir sem taka þátt í að sóa vegafé í slíkt eiga ekki rétt til að halda starfi sínu. Þarna er verið að véla með fé okkar landsmanna!

Jú, vegakerfið er vissulega ónýtt. Það vita allir sem neyðast til að nota það. Hefði kannski talist ágætt fyrir hálfri öld, en í dag er það alls ekki viðunnandi. Að halda öðru fram er í besta falli barnalegt.

 

Hafnar því að vegirnir séu ónýtir

Orkusóðar

Okkur landsmönnum er talin trú um að við séum einstakir orkusóðar og á því verði að taka hið fyrsta.

Jú, jú, hér er sannarlega framleitt mikið magn af orku, per íbúa. Og þar berum við höfuð og herðar yfir heimsbyggðina. Hins vegar erum við ansi neðarlega á listanum yfir magn framleiddrar orku per þjóðríki, erum þar á pari með Líbanon og lítið hærri en Kúba. Orka þeirra ríkja er hins vegar nokkuð minna vistvæn en okkar. Á toppnum trónir auðvitað Kína, með öll sín kolaorkuver. Byggja ný slík á verju ári.

En við erum semsagt orkusóðar, með okkar vistvænu orku. Og okkur er tjáð að það gangi ekki. Auðvitað er mælingin kolröng. Það er fráleitt að ræða um orku per íbúa. Þar sem verið er að tala um allan heiminn og mengun vegna orkunotkunar, á auðvitað að miða við yfirráðasvæði hvers ríkis, þ.e. orkunotkun per ferkílómeter. Og að auki ætti hreinorka ekki að telja í því sambandi. Titillinn fyrir orkusóðann færi þá til einhvers annars ríkis en okkar.

En semsagt það er ekki mælt þannig. Heldur er hreinorka lögð að jöfnu við svarta orku og mæld orka á hvert mannsbarn í hverju ríki. Við þetta búum við og teljumst því mestu orkusóðar heimsins.

Og nú skal orkuvinnslan nærri því tvöfölduð hér á landi. Að hluta til með aukinni framleiðslu á hreinorku, til að vinna með enn meiri orkuframleiðslu á vindorku, sem er jú fjarri því að kallast hrein. Er reyndar nær því að menga í takt við kolaorkuver, er svartorka þó ekki rjúki frá þeim nema þegar þær brenna.

Þessar aðgerðir munu ekki geta komið okkur ofar á listanum yfir mestu orkusóða heimsins, vermum toppinn þar nú þegar, en mun færa okkur upp um nokkur sæti á listanum yfir magn framleiddrar orku, þó sennilega við munum ekki ná Danmörku á þeim lista.

Orkusóðaviðurnefnið mun festast í sessi, svo rækilega að útiokað verður að hrista það af sér, a.m.k. ekki meðan rangur tommustokkur er nýttur við mælinguna.

Okkur er því sagt að við séum orkusóðar og á því verði að taka en aðgerðir stjórnvalda snú hins vegar að því að festa það óorð á okkur, rækilegar en nokkru sinni fyrr!

Ég á hins vegar erfitt með að skilja hvernig hægt er að vera orkusóði, þegar nánast öll orkan er framleidd sem hreinorka. Það sem er hreint getur ekki sóðað.

 

Heimir Már fór á kostum

Fréttastofa stöðvar 2 fræddi okkur landann um atkvæðagreiðsluna um vantrausttillögu á matvælaráðherra. Einungis tveir þingmenn stjórnarflokkanna höfðu uppi tilburði til að lýsa óánægju sinni með störf þessa ráðherra, en hvorugur hafði þó kjark til að greiða vantrausttillögunni samþykki sitt. Annar sat þó hjá.

Á Alþingi var fréttamaðurinn Heimir Már og tók hann viðtöl við tvo þingmenn, að lokinni atkvæðagreiðslunni, hinn óþekka stjórnarþingmann er sat hjá og svo starfandi formann VG.

Þarna fór Heimir Már á kostum. Spurði óþekktarorminn spjörunum úr, en gaf honum ekki séns á að svara nokkurri spurningu. Jafn skjótt og þingmaður byrjaði að svara hverri spurningu, greip fréttamaðurinn orðið af honum með nýrri spurningu. Sleit síðan viðtalinu rétt er óþekktarormurinn var að byrja að svara síðustu spurningunni. 

Annar bragur var á í viðtalinu við starfandi formann VG. Hann fékk að svara hverri spurningu að fullu og klára sitt mál áður en fréttamaður sleit viðtalinu. Það er langt síðan svona fádæma fréttaflutningur hefur verið á skjá landsmanna. 

Svo, svona til að bíta höfuðið af skömminni, þá endaði fréttin á að fá samfylkingarmann til að túlka atburði dagsins og hvort stjórnin væri veikari eða sterkari á eftir. Auðvitað varð lítið um svör þess manns, ekki fremur venju. Bullaði bara einhverja dómadags vitleysu.

Nú er bara að bíða og sjá hvort fréttastofa ruv nær að toppa þetta.

Bergþór: Tóku ábyrgð á stjórnsýslu Bjarkeyjar

Náttúrunni verður aldrei bjargað með því að fórna henni

Vindorkuæðið hér á landi er með öllu óskiljanlegt. Það má auðvitað segja að peningamenn, sérstaklega ef þeir koma erlendis frá, séu kannski ekki að hugsa um náttúruna okkar, þegar gróði er í boði. En það er bara enginn gróði í boði! Hvað drífur þetta fólk þá áfram? Hrein illska? Skemmdarfíkn?

Tveir sænskir hagfræðingar, Christian Sandström og Christian Steinbeck, tóku sig til og skoðuðu hagkvæmni vindorkuvera þar í landi. Niðurstaðan var sláandi, tapresktur sænskra vindorkuvera á árunum 2017 til 2022 nam 13,5 bilj. sænskra króna!! Þessar upplýsingar sóttu þeir í ársskýrslur þessara orkufyrirtækja. Þetta gerist þrátt fyrir að raforkuverð í Svíþjóð sé allt að sex sinnum hærra en hér á landi.

Það er því fráleitt að einhver hagnaðarvon sé fyrir vindorku hér á landi, nema auðvitað að orkuverð verði margfaldað og það gott betur en sexfaldað. Jafnvel varla að dugi að tífalda orkuverð hér, til þess eins að vindorkuverin geti rekið sig.

En það er fleira sem fram kemur í þessari úttekt sænsku hagfræðingana, t.d. það að einungis fimmtungur vindorkuveranna þar er í eigu Svía. Fjórir fimmtu eru í eigu erlendra aðila, eins og Kínverja. Stærsta vindorkuver Svía, Markbygden Ett, með 179 vindtúrbínum, er gjaldþrota en safnar samt áfram stórum skuldum hvern dag. Hagfræðingarnir fullyrða að ekki eitt einasta vindorkuver í Svíþjóð hafi verið rekið með hagnaði síðan 2017 þó segja megi að smærri vindorkuverin standi ekki eins illa og þau stærri. Greinilegt að hagkvæmni stærðarinnar á ekki við í þessum bissnes.

Í Þýskalandi stendur til að fella skóg, svo koma megi fyrir vindorkuverum. Þetta er enginn venjulegur skógur, heldur sá skógur er kenndur hefur verið við Gríms ævintýrin. Auðvitað eru íbúar þar ekki sérlega ánægðir með þetta framtak, telja menningarverðmætin og ferðaþjónustan sem hefur byggst upp vegna þeirra, verðmætari en vindorkuver sem útilokað er að reka með hagnaði. Áætlunin stendur þó enn, hinn 200 ára skógur Gríms ævintýranna skal ruddur fyrir 241 metra háum vindtúrbínum!! Þetta er ekki eini skógurinn í Þýskalandi sem skal víkja fyrir vindorkuverum, nokkrir aðrir fornir skógar, sem eru þó kannski ekki eyrnamerktir ævintýrum, eiga einnig að víkja.

Því er spurning; hvað er það sem dregur fólk áfram á þessari braut? Ekki er það hagkvæmnin og ekki er það ást á náttúrunni. Þaðan af síður er það umhyggja fyrir mengun, þar sem vindorkuver menga sennilega mest allra kosta til raforkuframleiðslu.

Náttúrunni verður aldrei bjargað með því að fórna henni!!

 

17. júní og starfsmenn þjóðarinnar

Vil byrja á að óska landsmönnum öllum til hamingju með daginn.

Í viðhengdri frétt af hátíðarræðu forsætisráðherra, kemur fram að hann hefur áhyggjur af framtíð lýðræðis okkar. Undir það má vissulega taka, þó kannski meiningarmunur sé á hver orsökin er.

Ráðherra telur hættuna stafa að samfélagsmiðlum og þeirri umræðu sem fram fer þar. Nefnir skautun, ógagnrýna hugsun, stutt myndskeið og falsfréttir í því sambandi. Umræða á samfélagsmiðlum er ekki hættulegt fyrirbrigði, heldur spegill þjóðarinnar. Skilji stjórnmálamenn ekki þá staðreynd eru þeir ekki starfi sínu vaxnir.

Þar liggur kannski hundurinn grafinn, stjórnmálamenn skilja ekki þjóðina. Og þar liggur hætta lýðræðis okkar. Undanfarna tvo og hálfann áratug hafa stjórnvöld markvisst unnið gegn lýðræði landsins. Þó hefur keyrt úr hófi síðustu ár. Með samþykkt aðild að EES samningnum, á tíunda áratug síðustu aldar, með minnsta mögulega meirihluta á Alþingi og án þess að þjóðin fengi þar nokkra aðkomu, hófst þessi vegferð til slátrunar á lýðræði okkar. Þar var samþykkt óheft flæði fólks, fjármagns og verslunar, milli Íslands og ESB/EES ríkja. Síðan hefur verið settar á okkur auknar kvaðir á flestum sviðum, þó einkum krafa um einkavæðingu á sem flestum sviðum. Einkavæðing er í sjálfu sér ekki slæm, en það er ýmis grunnþjónusta sem útilokað er að einkavæða hjá lítilli þjóð í stóru landi.

Einungis tók rúman áratug fyrir misyndismenn að komast yfir bankakerfið okkar og í krafti frjáls flæðis fjármagns settu þeir landið okkar nánast á hausinn. Eitt lítið dæmi, sem þó skiptir miklu máli fyrir fjölda landsmanna, er einkavæðing póstflutninga. Í fyrstu virtist þetta litlu máli skipta, enda sett yfir málaflokkinn stofnun sem átti að sjá um að þjónustan yrði virk. Ekki leið á löngu áður en farið var að heimila einkafyrirtækinu að sleppa póstburði á einstaka bæi og síðan fór pósthúsum á landsbyggðinni að fækka. Nú er svo komið að fjöldi bæja fær ekki borinn til sín póst, vegna óhagkvæmni fyrir fyrirtækið og enn stærri hópur fólks, heilu sveitarfélögin og byggðakjarnarnir, hafa ekki lengur aðgengi að pósthúsi í heimabyggð.

Að hafa óskorað vald yfir auðlindum okkar er hornsteinn þess að við getum haldið uppi lýðræði okkar. Af þeim sökum var sjávarútvegi og landbúnaði haldið utan EES samningsins og hefur það að mestu haldið. Hellst að gengið sé á rétt bænda, þeir látnir gangast að kröfum ESB á ýmsum sviðum. 

Orkumál komu hins vegar ekki til umtals við gerð EES samningsins, enda þau ekki orðin það bitepli heimsbyggðarinnar sem nú. Það leið þó ekki á löngu er ESB tók þau mál í sína gíslingu, fyrst innan eigin ríkja en fljótlega færð yfir í EES samninginn. Samþykkt Alþingis á fyrsta orkupakka ESB voru stór mistök og algerlega óþörf. Það var þó ekki fyrr en annar orkupakkinn tók gildi sem landsmenn áttuðu sig á hvert stefndi. Þá fóru að taka hér gildi ýmis lög og reglur ESB, eins og t.d. að skipta upp fyrirtækjum er að orkumálum stóð. Sama fyrirtækið mátti ekki lengur hafa með höndum framleiðslu orku, flutning hennar og sölu. Þetta leiddi óneytanlega til þess að orkuverð hækkaði, einkum flutningur hennar. Lengi vel reyndu stjórnvöld hér að hundsa þessa reglugerð en urðu að lokum að láta undan kröfum ESB.

Það var svo orkupakki3 sem í raun færði ESB öll völd yfir íslensku orkunni. Sá orkupakki fjallar um að yfirstjórn orkumála skuli vera hjá ACER, orkustofnun ESB. Skylt var að setja á stofn orkumarkað um sölu orkunnar og eru nú þegar fjöldi fyrirtækja sem sjá um að selja orku. Slíkir milliliðir þurfa sitt, sem auðvitað kemur í hlut neytanda að greiða. Megin stef þessa pakka er þó frjáls flutningur orku milli landa. Þar setti Alþingi svokallaðan varnagla, sem auðvitað mun ekki halda gegn ACER. Þegar Alþingi samþykkti op3, var hann búinn að vera í gildi um hríð í ESB og stofnun ACER orðin að veruleika. Og það sem kannski skiptir mestu máli, ESB var þá þegar búið að samþykkja orkupakka4, sem Alþingi hefur ekki samþykkt. ACER vinnur því samkvæmt op4 og getur ekki annað. Því má segja að ef koma upp mál sem fara fyrir þá stofnum, verður hún að afgreiða þau samkvæmt op4, þó Alþingi hafi ekki samþykkt hann enn.

Bókun 35 er svo síðast naglinn í kistu okkar lýðræðis. Verði sú bókun samþykkt, munu íslensk lög þurfa að víkja fyrir lögum ESB. Alvarleiki þess máls er gífurlegur. Réttarkerfið hér færi á hvolf. Lög sem hér hafa gild í árhundruð munu þá víkja. Þeir sem muna umræðuna um samþykkt EES samninginn á Alþingi, muna ástæðu þess að þessari bókun var haldið frá samningnum. Svo nærri stjórnarskránni var samningurinn talinn vega, að með þessari bókun var ekki hægt að samþykkja hann. Þetta var gert með vilja og samþykki Evrópubandalagsins, forvera Evrópusambandsins. Engar breytingar hafa orðið á þessu sjónarmiði, jafnvel þó ljóst sé að framkvæmd EES samningsins hafi gengið enn nær stjórnarskrá en lofað var.

Ekki ætla ég að ræð mikið um landsölu stjórnmálamanna. Þó verður að nefna að það æði sem hefur gripið um sig í vindorkumálum mun ekki styrkja lýðræðið okkar! Það er með öllu útilokað að hægt sé að bjarga náttúrunni með því að fórna henni.

Það er vissulega rétt hjá forsætisráðherra, lýðræði okkar á undir högg að sækja. Ekki vegna umræðunnar á samfélagsmiðlum, umræðu þjóðarinnar. Skautun dæmir sig sjálf, falsfréttir má leiðrétta, þ.e. eftir að menn ná að skilgreina falsfrétt. Stjórnmálamenn eru sífellt oftar að nota það hugtak yfir þá umræðu sem ekki hentar þeim. Falsfrétt hlýtur þó að vera eitthvað sem er ósatt og sannleikurinn kemur alltaf fram um síðir. Eftir sem áður er umræða þjóðarinn spegill hennar.

Lýðræðið okkar er í hættu vegna þess að stjórnmálamenn skilja ekki sitt hlutverk, að þeir eru starfsmenn þjóðarinnar. Verði ekki gripið skjótt inní og þessum starfsmönnum gerð grein fyrir því fyrir hverja þeir eiga að vinna, er óvíst hversu oft enn við getum óskað hverju öðru til hamingju með þennan hátíðisdag okkar!!

Þakkaði Guðna og óskaði Höllu velfarnaðar

Eru menn gengnir af göflunum !!

Eru menn alveg að ganga af göflunum?! 3300MW uppsett afl í vindorku?! Allar virkjanir Landsvirkjunar, að rellunum tveim meðtöldum, eru einungis með uppsett afl upp á 2262MW !!

En fyrst af öllu, hættið að kalla vindorkuver einhverja garða. Þessi stóriðja á ekkert skylt við garða. Hvert vindorkuver spannar yfir stórt svæði, með tilheyrandi sjónmengun vítt yfir landið okkar. Að kalla slíka starfsemi garð er fráleitt og einungis til að slá ryki í augu fólks. Aðferð snákaolíukaupmanna.

3300 MW uppsett afl í vindorku þíðir að meðan vindur blæs er hægt að framleiða allt að þeirri orku, en síðan þegar lygnir verður minna úr framleiðslunni. Reyndar má ekki heldur blása of mikið svo vindtúrbínur geti starfað þannig að sjálfsagt mun oftar þurfa að stöðva þær vegna of mikils vinds. Og hvað á svo að gera þegar lygnir, eða blæs of mikið? Enginn er tilbúinn að kaupa orku sem er háð því hvort blæs mikið lítið eða ekki neitt. Því þarf eitthvað annað til að grípa inní, svo orkukaupandinn þurfi ekki að stöðva sína framleiðslu. Vatnsorka? Varla, jafnvel þó allar virkjanir Landsvirkjunar yrðu teknar í slíkt verkefni, duga þær ekki til. Því er ekki um að ræða annað en að setja upp nokkur olíu eða kolaorkuver! Þeim er auðvelt að stjórna í takt við duttlunga veðursins.

Það fer ekki á milli mála hvert stefnir, þessi orka er ætluð til útflutnings um sæstreng. Þannig og einungis þannig er hægt að fá verð sem hugsanlega gæti haldið uppi vindorkuverum, með aðstoð atyrkjakerfis ESB og vænum styrkjum úr tómum íslenskum ríkissjóð. Verð á orku hér á landi duga engan veginn til.

Aginter franska fyrirtækisins Qair á Íslandi er stórkallalegur í viðtalinu, talar um orkuöryggi! Það hefur ekki sýnt sig erlendis að mikið öryggi sé í vindorkunni, þvert á móti. Þetta er einhver mesti skaðvaldur fyrir umhverfið sem þekkist, varðandi orkuframleiðslu. Jafnvel hægt að segja að kolaorkuver sé umhverfisvænna. Örplastmengun, olíumengun og sf6 gasmengun eru einna verst, en einnig má nefna það augljós, sjónmengun. Á byggingatíma er gífurlegu magni af co2 sleppt í loftið, strax frá upphafi á smíði vindtúrbínunnar og ekki síður vegna undirstaða þeirra og öllu því raski er þeim tilheyrir.Bara undirstaða fyrir hverja vindtúrbínu kallar á gífurlegt magn steypu, sem dugað gæti í mörg einbýlishús af stærri gerðinni.

Í öllum skipulagsáætlunum fyrir vindorkuver, sem enn hafa komið fram, er sjónmengun mæld á tiltölulega þröngu svæði umhverfis vindorkuverin. Sjónmengunin er þó mun meiri og víðtækari. Þá er einnig gert minna úr hæð vindtúrbína en raunveruleikinn segir, jafnvel gengið svo langt að segja þær lægri en framleiðendur gefa upp. Það er vísvitandi verið að blekkja landsmenn.

Þróun vindtúrbína hefur verið nokkur, síðustu tvo áratugi. Sú þróun er þó nánast öll á einn veg, að stækka þær. Þannig má ná meiri orku úr hverri framleiðslueiningu, sem er auðvitað augljós hagnaður. Nú er svo komið að farið er að framleiða vindtúrbínur sem eru svo háar að hugmyndaflug meðalmannsins nær ekki yfir það. Hér er ætlunin að vera með lágreistari vindtúrbínur, eða frá 180 metrum upp í 230 metra háar. Hallgrímskirkja er um 74 metra há, sementsturninn sem stóð á Akranesi og sást víða var 68 metra hár og hæsta bygging sem stendur á Íslandi, turninn við Smáratorg, er 78 metra hár. Vindtúrbínurnar sem hér á að byggja eru allt að þrisvar sinnum hærri og er auk þess trónað upp á fjöll og hálsa!

Ríkisstjórnin var að samþykkja frumvarp á Alþingi um innflytjendur. Þar hældu ráðherrar sér af því að einungis væri verið að samræma þetta við slík lög á öðrum Norðurlöndum, væri verið að læra af mistökum nágranna okkar. Ég hvet ráðamenn til að læra einnig af mistökum nágranna okkar varðandi vindorkuna. Skoða hvernig þetta gengur t.d. í Svíþjóð, Noregi og Danmörku. Í Svíþjóð fengu erlendir aðilar að byggja hvert vindorkuverið af öðru og ráku stuttan tíma, en hurfu svo eð gróðann úr landi. Eftir standa vindorkuver sem enginn vill sjá eða koma nálægt. Norðmenn héldu þessu að mestu fyrir sig, en gróðinn hvarf eftir sem áður. Þar er offorsið svo mikið og illa að verki staðið svo vindtúrbínur eru að fjúka um koll. Dómstólar hafa dæmt þar vindorkuver ólögleg vegna mengunar. Danir eru heldur heppnari. Þeir byggja hvert vindorkuverið af öðru og eru nánast að leggja Jótland undir slíkan ósóma. En spaðarnir snúast lítið, jafnvel þó blási. Þeir fá borgað fyrir að halda þeim frá framleiðslu, að mestu, svo verð orkunnar hrapi ekki á Evrópunetinu. Það kæmi sér illa fyrir Þýsku vindorkuverin.

Aginter Qair á Íslandi nefndi einnig að ekki mætti virkja árnar í Skagafirði og því yrðum við að hleypa vindorkuverum að. Honum til upplýsingar þá er andstaðan við virkjun í Skagafirði vegna ástar okkar á landinu og fegurð þess. Þann "vanda" leysum við ekki með enn frekari skaða fyrir landið og náttúru þess.

Vindorka, með þeirri tækni sem nú þekkist, á engan rétt á sér, nema þar sem enginn annar orkukostur er í boði. Bara örplastmengunin ein og sér ætti að duga til að banna vindorkuver. Evrópusambandið bannar mér að nota plastskeið til að borða ísinn sem ég kaupi í sjoppu, en þykir sjálfsagt mál að ég innbyrði fleiri kíló af plast gegnum andrúmsloftið og gegnum allan mat sem ég legg mér til munns.

Og aftur: ekki nefna einhverja andskotans garða í tengslum við vindorkuverin og enn síður lundi!! Þetta er stóriðja að þeirri stærð sem við höfum aldrei áður kynnst, stóriðja sem mun leggja landið okkar í auðn.

 

3.300 MW í vinnslu fyrir vindorkuna

Gjörningur um aðgerðaráætlun

Fjórir ráðherrar héldu einskonar gjörning í gær. Tilefnið var stiknun jarðar.

Tók mig til og horfði á myndband af sýningunni. Það tók nokkuð á og þurfti einbeitingu til að halda þræðinum, enda þarna saman komnir einhverjir leiðinlegustu ráðherrar landsins, þessa stundina. Ekki var ég þó miklu nær eftir boðskapinn, minnti nokkuð á fyrirtæki eitt sem nýlega hefur geispað golunni, bæði hér á landi sem og í heimalandi sínu (sjá myndband í frétt).

Kolefnislosun er gjarnan mæld miðað við höfðatölu hvers lands. Þessi mælikvarði er okkur Íslendingum mjög óhagstæður. Erum fámenn þjóð í stóru landi og ef landhelgin er talin með er yfirráðasvæði okkar gífurlega stórt. Þar sem verið er að tala um mengun á heimsvísu væri auðvitað eðlilegra að mæla hana við yfirráðasvæði hverrar þjóðar. En það er annað mál og kom auðvitað ekki fram í boðskap ráðherrana okkar.

Boðskapurinn er einfaldur; við skulum vera búin að minnka losun um 41% miðað við losun 2005 fyrir árið 2030, eða eftir sex ár. Og við eigum að verða kolefnishlutlaus tíu árum síðar. Kolefnishlutleysi næst auðvitað aldrei, eða við skulum vona ekki. Það myndi þíða dauða fyrir jörðina. Og sex ár er stuttur tími, rétt um eitt og hálft kjörtímabil. Kannski skilja stjórnmálamenn slíkan mælikvarða betur.

Nú eru komin fram um 200 markmið til að ná þessum áföngum, markmið sem reyndar eru mun færri þar sem svo virðist sem sum sömu markmið séu nokkuð oft endurnýtt og kannski sú endurnýting sem best gengur hjá okkur. Hvað um það, það vantar ekki hugmyndaflug ráðherrana. Enn tönglast á hlutum sem þegar hefur verið bent á að ekki gangi.

Nýir orkugjafar (vindorka ráðherranna), endurheimt votlendis og fleiri kunnugleg hugtök. Aukin skógrækt til bindingar á co2 og einhverjar aðrar ótilgreindar aðgerðir. Flísasleppingin Runnig Tide klikkaði reyndar, en sjálfsagt munu einhverjir erlendir aðilar koma með enn fráleitari hugmyndir. Og svo eru það auðvitað bændurnir okkar, þ.e. hinn hefðbundni landbúnaður. Hér eins og í Evrópu eru þeir taldir vera mestu umhverfissóðarnir og nánast réttdræpir.

Það var vægast sagt nokkuð ruglingslegt að hlusta á matvælaráðherra. Annað hvort hefur hún ekki hundsvit á þessum málum eða hún vísvitandi ruglar til þess eins að ná athygli. Hún ræddi prump og viðrekstur jórturdýranna og úrganginn frá þeim. Taldi þetta hina mestu vá, enda er þetta víst bráðhættulegt eiturefni sem kallast metangas. Í næstu setningu talaði hún um að endurheimta þurfi votlendi í enn stærra mæli en hingað til, svo minnka megi losun co2 í andrúmsloftið..

Endurheimt votlendis hefur að mestu verið lagt niður, enda ljóst að þar gæti Running Tide verið á góðum heimavelli. Mat á áhrifum landþurrkunar er ekki bara rangt, heldur kolrangt.

Áætluð áhrif hvers skurðar er metin allt að 75 metra til beggja átta. Flestir skurðir voru hins vegar grafnir með um 40 metra millibili eða minna, þannig að áhrifasvæði þeirra getur aldrei orðið meira en 20 metrar til hvorrar hliðar. Ef lengra bil var milli skurða, í blautu landi, náðu þeir ekki að þurrka upp alla spilduna á milli. Varð bleyta og stundum ófært tækjum um hana miðja. Þarna er fyrsta skekkjan og hún ekki neitt smáræði.

Í öðru lagi þá voru flestir skurðir grafnir fyrir 1980, eða fyrir um hálfum fimmta áratug síðan. Eftir þann tíma er skurðir einungis grafnir til að viðhalda eða endurnýja tún og akra.

Í þriðja lagi þá endast skurðir til þurrkunar votlendis ekki nema í mesta lagi tuttugu ár, nema hreinsað sé úr þeim reglulega. Því eru flestir skurðir sem ekki hafa beinan tilgang til ræktunar, orðnir fullir og því skaðlausir að þessi leyti.

Í fjórða lagi þá veldur það rask sem til verður við fyllingu skurða mikilli losun co2. Tekur sennilega mörg ár að jafna sig. Þá er erfitt og stundum ekki hægt að loka gömlum skurðum í votlendi, þar sem land er orðið svo blautt vegna gagnsleysis þessara skurða. Því hafa menn gripið til þess ráðs, í anda Running Tide, að velja skurði í vallendi til verksins. Þar endurheimtist ekki votlendi. Einungis lokað skurðum með tilheyrandi aukinni losun co2!

Í fimmta lagi þá er það svo að ef tækist að loka skurðum í votlendi og endurheimta það, þá mun aukast losun á co2 vegna rasksins en einnig mun þá stór aukast losun á metani, sem fyrst og fremst á sinn uppruna í votlendi! Þetta gas sem ráðherrann telur svo banvænt fyrir jörðina okkar! Þarna talar hún í kross og gerði það reyndar margítrekað á fundinum.

Í sjötta lagi er ljóst að þurrlendi gefur af sér meiri grænblöðunga og grænblöðungar eru ein afkastamesta jurt til ljóstillífunar. þ.e. að vinna kolefnið úr co2 og skila af sér súrefninu.

Eina markverða sem matvælaráðherra gaf frá sér var aukin áhersla á skógrækt. Ekki svo sem í fyrsta skipti sem ráðamenn nefna þetta og óvíst hvort efndir verða betri nú en áður. Skógrækt gerir landið fallegra og skjólsælla. Það er næg ástæða til að auka skógrækt, þó vissulega fara þurfi varlega á þessu sviði, a.m.k. meðan við erum og getum boðið erlendu ferðafólki til okkar. Það kemur ekki hingað til að skoða skóga.

Þar sem þessi fundur var bæði leiðinlegur og litlar upplýsingar að fá, fór ég að ráði umhverfisráðherra og skoðaði síðuna sem hann benti fólki á, co2.is Þvílík steypa sem þar birtist og þarf langan tíma til að komast gegnum þann frumskóg. Þvælt fram og til baka um akkúrat ekki neitt. Hver linkurinn af öðrum svo manni sundlaði. Þarna mátti þó finna einstakar tölur, svona innan um skrúðmælið. T.d. kemur fram að landnotkun losi mest, eða um 7757 þ.t.co2 ígildi. Næst kemur svo það sem kallast samfélagsleg losun, um 2762 þ.t.co2 ígildi og loks stóriðjan og flug um 2300 þ.t.co2 ígildi. Þetta gerir samtals um 12.824 þ.t.co2 ígildi. Eins og áður segir þá er losun vegna landnotkunar hressilega ofreiknuð. Hvort hinar tölurnar standast raunveruleikann skal ósagt látið. Hitt er ljóst að matvælaráðherra hefur miklar áhyggjur af sóðaskap landbúnaðarins. Ekki einungis vegna þessarar ofreiknuðu tölu vegna landnotkunar, heldur einnig vegna þeirra 618 þ.t.co2 ígildislosunar sem kemur fram í samfélagslosuninni. Væntanlega búið að umreikna prumpið og ropið yfir í co2 ígildi, þó það sé reyndar metan.

Ríkisstjórnin ætti að stökkva til og ráða til sín "sérfræðingana" sem misstu vinnuna hjá Running Tide. Þeir ættu ekki vandræðum með að redda þessu smámáli. Þeirra markmið var að bjarga heiminum svo varla mikið mál fyrir þá að redda nokkrum tonnum fyrir okkur Íslendinga. Gulli þekkir þá, gæti bara slegið á þráðinn.

Skelfilegast við þetta allt eru þó þær hugmyndir að leggja hér landið í rúst til að þjóna erlendum vindbarónum. Þetta kom ekki fram á fundinum en mátti skilja á viðtali við matvælaráðherra eftir fundinn. Við vitum að þar fara saman hagsmunir a.m.k. tveggja ráðherra ríkisstjórnarinnar og því spurning hver tilgangur þessarar sýningar var.

 

Bjartsýnn á að ná loftslagsmarkmiðum

Ærandi þögn fjölmiðla

Þögn fjölmiðla varðandi fréttir af vindorkuverum á Íslandi er orðin ærandi. Þó er ekki eins og allt sé þar í kyrrstöðu.

Sum sveitarfélög hafa sett málið á ís, þar til Alþingi hefur gefið út hvernig að þessum málum skuli staðið, en önnur eru á fullu að leyfa erlendum auðhringum og aginterum þeirra hér á landi, rannsóknir og skipulagningu vindorkuvera. Það vekur upp spurningar hvort viðkomandi sveitarfélög eru ekki að baka sér skaðabótaskildu, ef svo ólíklega vildi til að Alþingi sæi ljósið í þessu rugli öllu og hafnaði nýtingu vindorkunnar hér á landi. A.m.k. meðan tæknin er ekki betri en nú þekkist.

Það þarf ekki meiriháttar snilling til að sjá að meðan vindorka stendur ekki undir kostnaði þar sem orkuverð er margfalt hærra en hér á landi, þrátt fyrir mikla styrki frá ríkjum og ríkjasamböndum sem þau eru stödd í, er algjör fjarstæða að ætla að heimila slíka orkuvinnslu hér á landi. Jafnvel þó orkan verði flutt úr landi mun aldrei fást hærra verð fyrir hana en fæst þar ytra og þrátt fyrir að einhverjir styrkir fengjust erlendis frá, mun íslenska ríkið verða að koma með myndarlegt framtak svo hægt sé að virkja vindinn. Og orkuverð til heimila verður auðvitað að hækka til samræmis við það verð sem orkumarkaðir ákveða, eða til samræmis við það verð sem tíðkast í nágrannalöndum okkar.

Framleiðsla á rafeldsneyti er núna helsta gulrót erlendu vindbarónanna. Að hægt sé að nýta alla þá orku sem hægt er að framleiða með vindorkuverum, til framleiðslu rafeldsneytis. Fyrir það fyrsta þá er framleiðslukostnaður á rafeldsneyti mjög mikill, jafnvel þó orkuverð sé "íslenskt". Í öðru lagi fer enginn heilvita maður að byggja hér á landi, langt frá mörkuðum, eldsneytisverksmiðju upp á hundruð milljarða króna, til að reka hana eftir því hvernig eða hvort vindur blæs. Rekstrarhæfni slíkra verksmiðja byggir fyrst og fremst á stöðugri og jafnri framleiðslu. Því munu slíkar verksmiðjur kalla eftir vatns eða gufuaflsvirkjunum til samræmis við framleiðslugetu vindorkuvera, svo orka sé til þegar lygnir. Sama lögmál gildir um vatns og gufuaflsvirkjanir og um flestan rekstur, að jöfn og stöðug framleiðsla er hagkvæmust. Þá er spurning, ef menn telja rafeldsneytisframleiðslu hér norður í Atlantshafi vera fýsilega, hvort ekki sé þá einfaldara og betra að framleiða orku fyrir slíka verksmiðju með vatns eða gufuafli. Þannig mætti halda orkuverði eins lágu og framast er hægt.

En kannski skipta þessar vangaveltur ekki lengur máli, kannski er ekkert lengur fréttnæmt af þessum málum. Kannski hefur teningnum þegar verið kastað. Í það minnsta erum við þegar búin að gangast undir orkustefnu ESB og lútum valdi ACER. Illu heilli samþykkti Alþingi orkupakka 3, og gaf þar með frá sér stjórnun orkumála, verður að lúta valdi og vilja ACER. ACER vinnur hins vegar eftir orkupakka 4 og getur ekki annað, skiptir þar engu þó Alþingi okkar Íslendinga hafi ekki samþykkt þann pakka. Þegar svo Alþingi hefur samþykkt bókun 35, mun ekki þurfa að ræða málið frekar.

Hins vegar eru nægar fréttir af vindorkuhugmyndum og öðru þeim tengt, hér á landi og enn fleiri fréttir af vandræðum vindorkuframleiðslu og fyrirtækjum þeim tengdum, erlendis. Fréttamiðlar gætu og ættu að segja okkur fréttir af því.

Eða er kannski eitthvað æðra vald búið kaupa þessa miðla til þagnar?!

 

Blái þráðurinn

Ríkisstjórn Katrínar hékk á bláþræði frá upphafi. Ríkisstjórn Bjarna (sem reyndar er sama ríkisstjórn) notast við sama slitna þráðinn.

Það eru ófá skrifin á þessari bloggsíðu, þar sem ríkisstjórn Katrínar var spáð falli. Þegar síðan höfuð þeirrar ríkisstjórnar ákvað að yfirgefa koppinn og sækjast eftir búsetu á Bessastöðum, skrifaði undirritaður að þar með væru dagar ríkisstjórnarinnar taldir, að það lím sem héldi henni saman væri farið. Það er engum blöðum um það að fletta að vinskapur og virðing Bjarna og Kötu er sterk. 

En nú er ég farin að efast. Svo mörg mál hafa komið upp sem hefðu talist ærið tilefni til stjórnarslita, allan tíma þessarar ríkisstjórnar. Samt hefur tekist að halda í henni lífi. Oftar en ekki hafa sumir stjórnarþingmenn þurft að kyngja ælunni, einkum þingmenn VG og Sjalla. Framsókn er jú opin í báða enda og þolir ýmislegt í slíkum málum.

Fyrrum fréttaritari ruv og nú starfsmaður VG taldi upp nokkur slík mál, sem hún taldi VG hafa þurft að gefa meira eftir en þeim var hollt. Það þarf ekki lengi að hugsa til að finna mun fleiri mál sem Sjallar hafa gefið eftir í þessu samstarfi, stundum með fyrirvar og gegnum störf á þingi en einnig gerræðislegar ákvarðanir sumra ráðherra VG.

Þessi ríkisstjórn var ekki stofnuð um málefni eða prinsipp. Hún var eingöngu stofnuð um kyrrstöðu á öllum sviðum. Það segir að prinsippmál hvers flokks má sín lítils. Þ.e. þeirra tveggja flokka í þessu samstarfi sem hafa prinsipp. Þriðji lafir bara með. Engin breyting hefur orðið á þessu markmiði, þó nýtt höfuð sé komið á samstarfið og það eldra fallið frá borði.

Því er varlegt að spá falli þessarar ríkisstjórnar, líklegra að hún lafi svo lengi sem henni er heimilt. Að bláþráðurinn haldi.

En það má vissulega vona.

„Ríkisstjórnarsamstarfið hangir á bláþræði“

Nýr forseti

Fyrst vil ég óska Höllu Tómasdóttur til hamingju með sigurinn. 

Niðurstaða kosninganna um nýjan forseta yfir Íslandi, næstu árin, gat farið verr, en einnig líka mun betur. Ljóst er, miðað við fjölda frambjóðenda, að Halla fékk góða kosningu og vonandi mun hún standa sig í starfi. Til þess þarf hún að vera duglegur forseti þjóðarinnar, ekki láta utanaðkomandi öfl stjórna sér til hlýðni. Þetta mun fljótlega koma í ljós, enda mörg umdeild mál sem koma fljótt inn á hennar borð. Þá reynir á hana og sýnir hennar innri mann.

Þessi sigur Höllu losaði Kötu af öngli sjallana og því getur hún brosað breytt, einnig með augunum.

Það er hins vegar sú værukærð yfir landsmönnum sem kemur mér mest á óvart. Meðan erlend öfl eru að leggja undir sig landið okkar og erlend ríkjasambönd sælast sífellt meira til valda hér, sneið fyrir sneið, voru einungis örfá prósent sem kusu þann frambjóðanda sem stóð heill gegn þessum öflum. Við fengum tækifæri til að snúa þessari þróun við, en gripum það ekki. 

"Þetta reddast" er okkur landsmönnum tamt máltæki. Eftir að sjálfstæðinu hefur verið fórnað mun ekkert "reddast".  Þá verðum við hjálenda án allrar ákvarðanatöku um land okkar og auð þess. 

Baráttan heldur áfram.