Kveikurinn útbrunninn

Fréttastjóri ruv telur engin annarleg sjónarmið liggja að baki því að fréttaskýring Maríu Sigrúnar var bannfærð í Kveiksþætti. Það má svo sem koma með ýmsar eftiráskýringar um þá ákvörðun, en öllum er ljóst af hvaða hvötum hún var. Það var einungis fyrir mikla óánægju eigenda ruv, þ.e. þjóðinni, sem látið var eftir að þessi fréttaskýring var að lokum birt í Kastljósþætti.

Í ljós kom að þarna var um vandaðan fréttaflutning að ræða og opinberun á því sukki sem hefur verið innan borgarstjórnar, um allt of langan tíma. Of mikið mál að ræða þá sorgarsögu alla. Skýringar fyrrum borgarstjóra á málinu halda hvorki vatni né vind, rétt eins og ætíð áður.

Það er endalaust hægt að karpa um hvort annarleg hvöt hafi ráðið för er þessari fréttaskýringu var hafnað af Kveiksstjórnendum, án þess að nokkurn tímann menn komist þar að sameiginlegri niðurstöðu. Þar ræður pólitík afstöðu fólks. Þeir sem beita skynsemi eru þó alveg klárir á hvað olli.

Hitt er aftur alvarlegra, ummæli Ingólfs Bjarna um Maríu Sigrúnu, þegar hann taldi hana ekki góðan rannsóknarblaðamann, en væri þó skjáfríð. Þessi orð eru svo alvarleg að þau hljóta að hafa eftirmála. Fréttastjóra ruv er vart stætt á að hafa slíkan mann á launum, í opinberri stofnun.

María Sigrún sannaði í þessari fréttaskýringu að hún er meiri rannsóknarblaðamaður en flestir aðrir, fyrrverandi og núverandi starfsmenn Kveiks. Vandaður fréttaflutningur um málefni sem á fullt erindi til þjóðarinnar og leifir sér að gefa þeim er fréttin snýr að mestan tíma þáttarins, til að koma með andsvör. Eitthvað sem vart er þekkt hjá Kveik til þessa.

Kyn og fegurð er svo aftur málinu algerlega óviðkomandi. Ingólfur Bjarni var þarna sjálfum sér og þeirri stofnun sem hann starfar hjá, til háborinnar skammar.

Magnað hvað þessi ummæli hans hafa fengið lítil viðbrögð. 

Þetta sannar enn og aftur að Kveikurinn er útbrunninn og fréttastofa ruv rúin trausti.

Ríkisútvarpið skuldar skýringar

Kappræður?

Það voru frekar leiðinlegar "kappræður" sem ruv bauð landsmönnum í gærkvöldi. Ekkert nýtt sem þar kom fram. 

Sem fyrr eru þeir frambjóðendur sem hæst skora í skoðanakönnunum á röngum stað í sínum málflutningi og reyndar nokkrir þeirra minna metnu einnig. Virðast telja sig vera að bjóða sig fram á löggjafaþingið, ekki til forseta. Hvort kjósendur eru svo einfaldir að telja forsetaembættið löggjafavald, skal ósagt látið. Hitt er ljóst að flestir frambjóðendur þekkja vald forseta, þó sumir spili á þessa vitleysu og virðast njóta góðs af, a.m.k. í könnunum. 

Embætti forseta er að samþykkja lög frá þinginu og ef hann telur þau lög stangast á við stjórnarskrá, nú eða hann skynjar mikla gjá milli þings og þjóðar, færir hann samþykkt þeirra laga til þjóðarinnar. Hann hefur ekki vald til að hafna lögum frá Alþingi, valdið til þess liggur einungis hjá þjóðinni. 

Sorglega lítið var rætt um varðstöðu um gildandi stjórnarskrá, því meira um hvort frambjóðendur ætluðu að breyta henni. Sem fyrr liggur það vald hjá Alþingi og þjóðinni með kosningu á nýju Alþingi, sem einnig þarf að samþykkja breytinguna. Þá fyrst verða breytingar á stjórnarskrá gildar. Forseti hefur enga aðkomu að þeirri ákvörðun nema sem hver annar íslenskur kjósandi. 

Sorglegt var að heyra suma frambjóðendur tala um einhverja nýja stjórnarskrá og sumir vitnuðu jafnvel til þess plaggs í svörum við spurningum. Það er einungis ein stjórnarskrá gild, hverju sinni. Þó að einhver umboðlaus hópur manna hafi soðið saman eitthvað plagg og kalla það " Nýja stjórnarskrá", er það algerlega marklaust. Gildandi stjórnarskrá er alveg skýr um hvernig breytingar hennar skulu gerðar og það ferli sem fór í gang, undir ríkisstjórn Jóhönnu var fjarri því sem gildandi stjórnarskrá tiltekur.

Einungis einn frambjóðandi sagðist myndi standa vörð stjórnarskrárinnar. Hann er lögfræðingur og fyrrum dómari og hefur af öllum frambjóðendum mestu þekkingu á henni. Þá hefur hann nokkra innsýn á störf Alþingis sem fyrrum þingmaður og ekki síst af þeim kynnum sem hann býður sig fram til forseta, sér þörfina. Þessi frambjóðandi er einstaklega prúður í framkomu, hefur haldið sig fjarri öllu skítkasti á meðframbjóðendur sína. Bíður sig fram á eigin kostum, en ekki löstum annarra frambjóðenda. Kannski á kurteisi og þekking ekki upp á borð hjá kjósendum, í það minnsta er nokkuð undarlegt hversu lítið fylgi hann mælist með í skoðanakönnunum.

Vonandi sér þjóðin að sér og kýs Arnar Þór Jónsson. Hann hefur sýnt og sannað að hann hefur festu og mikla þekkingu, auk þess að vera mjög frambærilegur og kurteis. Yrði landi og þjóð til sóma og myndi standa vörð gildandi stjórnarskrá, hverju sinni, landi og þjóð til heilla.

Fyrstu viðbrögð við kappræðunum