Trump hvað?

Eins og skoðanakannanir nú segja þá er nokkuð víst að Samfylking muni verma ráðherrastóla eftir kosningar. Líkur eru á að Viðreisn muni einnig fá einhverja stóla. Enn sem komið er eru þessir tveir flokkar þó ekki með hreinan meirihluta, samkvæmt skoðanakönnunum og því vantar einhverja hækju undir vagninn. Miklar líkur eru á að sá ísheiti muni verða til í tuskið.

Samfylkingu er stjórnað af fyrrum bankamanni, sem afrekaði það hellst á þeim tíma er hún vann í bankanum að ávaxta örlítið eigið fé, lagði til 3 milljónir og endurheimti 100 milljónir þrem árum síðar. Ekkert að því svo sem, sumir eru heppnari en aðrir, eða þannig. Hitt var verra að þessi fjármálasnillingur taldi þann hagnað rangt fram til skatts og ætlaði að spara sér smá aur með því, eða um 25 milljónir. Sem betur fer komust skattayfirvöld að plottinu og rukkaði það sem ávantaði. Ekki fylgir sögunni hvort eða hversu mikið formaðurinn þurfti að greiða í sekt fyrir rangt framtal, svona eins og fletir þurfa að gera.

Samfylkingin fór þá leið, eins og reyndar flestir flokkar, að handvelja fólk á sína framboðslista. Þar var gengið framhjá góðum og gegnum krötum en valin þekkt andlit í staðinn. Einn af þeim sem hlutu náð formannsins ber stöðu sakbornings á bakinu og nú hefur verið upplýst að hann hafi sýnt af sér einstaka kvenfyrirlitningu á fyrri árum. Auðvitað er það svo að menn eiga að geta unnið sig frá sök sinni og gerst betri menn. En ekki er að sjá að viðkomandi hafi gert neitt í því að sanna að hann sé orðinn betri maður. Afsökunarbeiðni nú, mörgum árum síðar og einungis af því að málið komst upp, er lítt trúanlegt. Menn hafa sagt sig frá framboði fyrir minni sakir.

Formaður Samfylkingar talar mikið um planið sitt, að hún hafi plan. Virðist litlu skipta hverju hún er spurð að, hún er með plan. Loks var svo þetta plan hennar opinberað almenningi. Vissulega falleg orð þó maður hefði orðið svolítið áttavilltur við lesturinn. Planið stóa var meira í ætt við þær áherslur er aðrir flokkar, gjarnan hengdir við "hægri" hafa boðað genum tíðina. Fátt kratalegt í því plani. Algerlega á skjön við þau verk sem þessi flokkur hefur sýnt af sér hvenær og hvar sem hann hefur komist til valda. Það er nefnilega til saga og sagan segir okkur hver verkin eru. Orð og verk fara ekki alltaf saman og því eina sem hægt er að gera, er að skoða verkin. Þau segja okkur sannleikann, segja okkur hvernig þessi flokkur spilar alltaf öllu á kaf í skuldasúpu.

Það er erfiðara að meta verk Viðreisnar, enda sá flokkur lítið fengið að verma ráðherrastóla. Kannski má þó skoða verk þess flokks í sveitastjórnum, en þar er hann algerlega á plani við Samfylkingu.

Hitt er vitað að formaður Viðreisnar er ekki síður göldrótt en formaður Samfylkingar þegar kemur að eigin veski. Á einni nóttu tókst henni að forða fjölskildu sinni frá stórtapi, við bankahrunið. Tókst að láta margra milljarða króna lán hverfa. Á sama tíma voru eignir hins venjulega manns tekna miskunnarlaust af fólki, þó skuldin væri í sjálfu sér ekki há. Fólk lenti á götunni, fjölskyldur tvístruðust og sumir komust ekki lifandi frá hildarleiknum. Formaður Viðreisnar þurfti ekki að berjast við slík harðindi.

Þessir tveir formenn eru því næstum galdrakonur. Í það minnsta hefðu þeir bræður Eggert ríki og Páll í Selárdal verið fljótir til að dæma, ef þær hefðu verið uppi á þeirra dögum.

Og svo er það hækjan, þessi ísheiti. Þar fer auðvitað flokkur sem allir þekkja, enda verið við völd undanfarin ár. Hefur ísheitur safnað kringum sig jáhirð, svona eins og konungar forðum og veit því lítið hvað klukkan slær utan hennar. Helstu já menn ísheita hafa sýnt að þeirra hugur liggur helst erlendis, hjá auðmönnum. Unnið er statt og stöðugt að því að afhenda erlendum auðrónum land svo þeir fái að rústa okkar fögru náttúru með risa vindorkuverum. Nú síðast gefið land austur á Héraði undir slík ósköp. Reyndar lítill sem enginn markaður fyrir svo óstöðuga orku hér á landi, enda magnið með þeim ósköpum að varla er hægt að átta sig á umfanginu.

En það er allt í lagi, skiptir litlu hvort markaðurinn er til eða ekki, það er nægur markaður fyrir alla orku erlendis, stöðuga sem óstöðuga og þar kemur annar jámaður þess ísheita við sögu. Hún ætlar að láta Alþingi samþykkja bókun35 við EES samninginn, bókun sem vísvitandi var haldið frá samningnum í upphafi þar sem ljóst var að þessi bókun gengi of nærri stjórnarskránni. Megin tilgangur þess að fá þessa bókun samþykkt er að leysa þann vanda er upp kom er orkupakki3 var samþykktur. Til að ná meirihluta á Alþingi var sett heimatilbúin sérgrein um að Alþingi eitt gæti ákveðið hvort héðan yrði lagður raforkustrengur til Evrópu. Allir vita að þessi séríslenska viðbót mun ekki halda en til að þurfa ekki að standa í málaferlum telur Sjálfstæðisflokkur hentugra að samþykkja einfaldlega þessa bókun. Þar með fellur þetta sér íslenska ákvæði sjálfkrafa úr gildi og sú stofnun ESB sem við höfum selt okkur til, mun hafa öll ráð. Enda frumforsenda þess að virkja vind á Íslandi að strengur verði lagður til meginlandsins. Þannig og einungis þannig er einhver von til að hægt sé að reka hér á landi vindorkuver, án mikils taps.

Reyndar er það svo að í stefnuskrá Samfylkingar er ekki minnst á vindorku. Hins vegar lét formaður flokksins frá sér þau orð í netprodkasti að henni þætti ekkert að því að raforka yrði seld úr landi. Viðreisn er með skýra stefnu, vindorkuver eiga að rísa, sem flest og sem stærst. Um flokk þess ísheita þarf ekki að ræða, nægir að skoða verkin.

Svo er auðvitað annar kostur sem hækja fyrir Samfylkingu og Viðreisn, Framsóknarflokkur. Ætla ekki að eyða orðum á þann flokk.

Það yrði skelfilegt ef þessir flokkar ná meirihlutafylgi í kosningum.

Sigur Trumps bliknar í samanburðinum.

Þórður „má og á að skammast sín“

Kappræður ruv í drullupolli?

Fyrstu kappræður ruv fyrir komandi kosningar voru haldnar í gærkvöldi. Sem fyrr stóð ekki á loforðum frambjóðenda og fagurgala. Þátturinn frekar litlaus og laus við skemmtun eða fróðleik.

Ekki minntist neinn frambjóðandi á afstöðu sína til vindorku, eitthvað stærsta mál sem þjóðin stendur frammi fyrir, spurninguna um hvort fórna eigi náttúru landsins til að gleðjast erlendum arðrónum. Ekki höfðu stjórnendur þáttarins dug til að koma þessu stóra máli á dagskrá, voru uppteknari við minni málefni.

Einræða formanns Framsóknar um innflytjendur kom eins og skrattinn úr sauðaleggnum, reyndar vel undirbúinn og lesin af blaði, en það er annað mál. Formaðurinn talaði eins og hann hefði ekki verið hér á landi undanfarin misseri og alls ekki verið í stól fjármálaráðherra undanfarnar vikur. Helst datt manni í hug að einhver ruglingur hefði orðið á ræðublöðum formanna, að hann hafi óvart fengið ræðu Pírata í hendur. En hvað um það, þetta var hressilegur lestur.

Formaður Framsóknar hefur sem sagt komist að þeirri niðurstöðu að innflytjendur séu ekki vandamál, kosti einungis um 1% af útgjöldum ríkisins. Nú veit ég ekki hver heildar útgjöld ríkisins eru, en hitt er ljóst að kostnaðurinn við þennan málaflokk nam rúmum 20 milljörðum fyrir síðasta ár. Árið í ár ekki liðið og nokkur tími þar til uppgjör liggi fyrir. Formaðurinn staðhæfði að kostnaður fari lækkandi. Vissulega er ljóst að 20 milljarðar skipta máli fyrir galtóman ríkissjóð.

Vandinn við innflytjendur liggur þó ekki í kostnaði, þó vissulega hann spili þar inní. Vandinn við innflytjendur liggur í stjórnleysi. Það er enginn að tala um að loka eigi á hjálp við fólk sem á í vanda, það er heldur enginn að tala um að loka á það fólk sem vill koma hingað og leggja sitt af mörkum til samfélagsins. Það er verið að tala um stjórnleysið, þann óhemju fjölda fólks sem hingað kemur. Það er verið að tala um langan afgreiðslutíma umsækjenda. Það er verið að tala um getuleysi gagnvart þeim sem hafa fengið höfnun um dvalarleyfi hér á landi.

Þetta er vissulega vandi, vandi sem verður að viðurkenna og finna lausn á. Meðan það er ekki gert munu þeir sem virkilega þurfa vernd eða vilja hjálpa okkur að byggja upp samfélagið hér, settir undir sama hatt og hinir sem ekki eru að flýja hörmungar eða ekki vilja leggja sitt af mörkum. Innan þess eru þekkt glæpafélög sem virðist erfitt að ná tökum á.

Við eigum að gera vel við þá sem leita til okkar um vernd frá vá, hvort heldur það er stríðsvá eða einhver önnur. Við gætum einnig gert mikið með hjálp til þeirra er flýja stríðssvæði, með því að hjálpa þeim nær sínu heimalandi, einkum þeim sem lengst sækja hingað. Fólk í neyð ber að hjálpa.

Það eru hinir sem taka þarf á. Skelfileg þróun á sér stað um þessar mundir hér á landi, afbrotatíðni hefur aukist verulega og jafnvel farið að líta morð sem hverdagslegan atburð. Unglingarnir okkar sem upplifa þessa þróun verða sumir samdauna henni. Þetta má til dæmis rekja til aukinnar starfsemi erlendra glæpasamtaka. Þá þróun verður að stöðva.

Það var hins vegar skýring formanns Samfylkingar sem var aumkunarverð, þó margir nota einmitt þá skýringu til að réttlæta innflytjendur. Að einhver þurfi að vinna lálaunastörfin og það vilji íslendingar ekki. Aumara getur þetta varla orðið af hálfu formanns þess flokks sem kennir sig við alþýðuna.

Meðan hægt er að flytja inn fólk til að vinna á kjörum sem ekki þykja viðunandi, munu þau kjör aldrei batna! Þá er verið að viðhalda fátæktinni.

Innflytjendamál eru vissulega vandamál, þ.e. stjórn þeirra. Upphrópanir eins og hvort við eigum þá bara að loka á alla innflytjendur og nefnt sem dæmi frá stríðshrjáðri Úkraínu, eða afsakanir að við skyldum loka á gyðinga fyrir 70 árum, þjóna engum tilgangi. Það er enginn að tala um að loka á fólk í neyð.

Vandinn er til staðar og vandann þarf að leysa. Þeir sem viðurkenna hann ekki og ekki vilja leysa hann eru á kafi í "drullupolli".

 

„Ræða staðreyndir en ekki róta í drullupolli“