Vindorkuver í Fljótsdalshreppi

Til umsagnar hjá skipulagsstofnun er matsáætlun um vindorkuver í Fljótsdalshreppi.

Mat þetta er á margan hátt illa unnið og í sumum tilfellum rangt. Þá er staðreyndum hnikað svo áhrif vindorkuversins geti talist minni en þau í raun eru. Ekki er tekið á öllum þáttum sem fylgja vindorkuverum.

Þarna er áætlað að byggja vindorkuver með 50 vindtúrbínum, hverri með allt að 7 MW uppsett afl, samtals uppsett afl upp á 350 MW.  Hæð hverrar vindtúrbínu er sögð um 200 metrar miðað við spaða í efstu stöðu. Því er ljóst að sjónmengun mun verða töluverð. Í skýrslunni er hins vegar gert lítið úr þessari sjónmengun og einna líkast að matið hafi farið fram bak við tré. Þó verður að segja að erfiðara er að átta sig á að á Egilsstaðaflugvelli, þar sem einn matsstaður sjónmengunar er, skuli sjónmengun vera talin lítilsháttar. Á milli vindorkuversins og þess staðar eru engin tré, einungis fallegur Lögurinn. Fleira má nefna í þessum dúr, þar sem minna er gert úr áhrifum en raun verður, enda stór hluti skýrslunnar lagður undir þetta atriði. Þá er haldið þeim möguleika að hægt verði að auka afl vindorkuversins upp í 500 MW. Ekki sagt með hvaða hætti en þar koma tveir möguleikar til. Annar er að fjölga túrbínum úr 50 í 72, eða að velja stærri túrbínur, með uppsettu afli upp á 10 MW. Þær eru auðvitað mun hærri og að öllu leyti umfangsmeiri. Þar sem þessi möguleiki er nefndur og miðað við að þetta verði innan þess virkjanasvæðis sem skýrslan fjallar um er ljóst að síðari kosturinn er líklegri. Hvor kosturinn sem valinn verður, þá er þessi skýrsla marklaus.

Á mynd 3.2 er klassísk fölsun á stærðarhlutföllum sett fram. Þar er teikning af vindtúrbínu, húsi fyrir safnstöð og bíl. Ef vindtúrbínan á þeirri mynd er 200 metra há, eins og skýrslan gerir ráð fyrir, er þetta einnar hæða hús um 8 metrar á hæð og bíllinn fyrir utan það3,5 metrar á hæð. Reyndar má ætla að hlutföllin séu enn skakkari, þar sem að á myndinni er hægt að sjá að húsið og bíllinn er nokkuð fjær en sjálf vindtúrbínan. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem svona rangfærslur eru settar fram, virðast frekar regla en undartekning.

Varðandi sjálfa framkvæmdina er ljóst að áætlanir um fjölda þungaflutninga er vanáætlaður, jafnvel þó hvert æki er talið geta orðið allt að 150 tonn. Ekki er tiltekið hversu miklir flutningar verða vegna steypu í undirstöður, einungis að þær muni verða um 600 m2 undir hverja vindtúrbínu. Samkvæmt heimasíðum vindtúrbínuframleiðenda þarf sökkullinn að vera að minnsta kosti 4 metra djúpur, fyrir túrbínur af þessari stærð. Það gerir því 2000 m3, eða 5000 tonn af steypu undir hverja túrbínu. Þetta segir að það fara um 16,600 steypubílar, einungis í undirstöðurnar. Akstur þeirra má auðvitað takmarka með því að setja upp steypustöð á svæði, þó ekki sé minnst á þá lausn, en engu að síður þarf þá að aka hráefnum að þeirri stöð. Þannig mætti minnka það magn sem þarf að aka á svæðið úr 250.000 tonnum niður í 200,000 tonn, vegna steypunnar. En þessi kostur er ekki nefndur í skýrslunni.

Það er því ljóst að gífurlegir þungaflutningar munu liggja inn veg 931, sem er einungis sveitavegur. Hann er fjarri því að bera þennan þunga, reyndar engir vegir á Ísandi færir um það. Því þarf, ef þessi framkvæmd á að geta orðið, að endurbyggja veg 931 frá grunni. Hver á að gera það? Vegagerðin? Á að taka fé úr sveltandi ríkissjóð til að hægt sé að reisa vindorkuver sem liggur fyrir að muni aldrei getað borgað sig? Lítið er um þetta rætt í skýrslunni, einungis talað um að gera þurfi mat á því hvort vegurinn geti borið þessa umferð. Það má spara þann pening, það er víðs fjarri að að sá vegur geti borið þann þunga sem talað er um eða þá miklu umferð sem tengist þessari framkvæmd.

Í skýrslunni kemur fram að orkan sem þetta vindorkuver er ætlað að framleiða er ætluð til framleiðslu á rafeldsneyti. Sú verksmiðja þarf 250 MW stöðuga orku. Hvaðan á sú orka að koma, þegar rómaða lognið leggst yfir Fljótsdalinn? Ekki getur Fjarðarál verið stuðpúði fyrir það ástand og ekki er nein umframorka til í kerfinu. Því verður væntanlega að virkja vatnsorku einhversstaða svo þessi verksmiðja geti orðið að veruleika. Sú virkjun verður að getað skaffað a.m.k. 250 Mw. Engu breytir að fjölga vindtúrbínum á fljótsdalnum, sama hversu margar þær verða eða stórar. Þær stoppa allar ef ekki blæs! Það er eiginlega óskiljanlegt að einhverjum detti til hugar að ætla að byggja verksmiðju sem rekin verður á ótryggri orku. Þarna hlýtur eitthvað annað að búa að baki.

Lítið er rætt um áhrif vindorkuversins á dyralíf á svæðinu, einungis sagt að skoða þurfi betur þá þætti. Það hefði kannski verið betra að einmitt þeir þættir hefðu verið skoðaðir vandlega, áður en þessi skýrsla er lögð fram. En sennilega treysta verkkaupar skýrslunnar á að svo langt verði komið í ferlinu, þegar loks verður séð hver þau áhrif verða, að ekki verði aftur snúið. Það ætti ekki að vera mikið mál að afla upplýsinga erlendis frá um þessi áhrif. Það er t.d. vitað að það féll dómur í Noregi um loka skyldi vindorkuveri vegna áhrifa þess á hreindýr. Þá er einnig vitað að vilt dýr forðast að vera í nálægð vindorkuvera, einkum vegna lágtíðnihljóða frá þeim, hljóða sem mannseyrað nemur ekki en fjöldi annarra dýra er berstrípuð fyrir.

Það sem ekki er sagt.

Nýlega varð slys í nýlegri vindtúrbínu í Noregi. Gírkassinn tók að leka og fóru um 450 l af olíu niður í arðveginn. Hvernig er okkar viðkvæma náttúra, þar sem gróður berst við náttúruöflin, í stakk sett til að takast á við slíka ábót? Staðreyndin er að spaðar vindtúrbínu er látnir snúast sem næst 15 hringjum á mínútu. Þessu er stýrt með skurði blaðanna og ef vindur fer yfir ákveðin mörk er túrbínan stöðvuð. Þetta virðist ekki mikið, en þegar spaðarnir eru orðnir yfir 80 metrar á lengd er hraði þeirra við ytri enda orðinn geigvænlegur. En rafallinn þarf að ná a.m.k. 1800 snúningum á mínútu. Til að það sé gerlegt er notast við risastóra gírkassa, sem auka hraðann frá spöðum að rafal. Þessir gírkassar þurfa olíu og skipta þarf þeirri olíu út reglulega. Ef slys verður, annað hvort við skipti á olíunni eða ef gírkassinn sjálfur fer að leka, sér lögmál Newtons um hvert olían fer. Þá má ekki gleyma því að í hverri vindtúrbínu er spennir og hann þarf einnig olíu. Vandinn við þá olíu er að hún getur orðið geislavirk. Það er því ljóst að olíumengun frá vindtúrbínum er til, reyndar nokkuð algeng. Ekkert er minnst á þetta í skýrslunni.

SF6 gas, eða Sulfur hexafluoride, er gas sem er notað til kælingar á rofum í vindtúrbínum. Frá því vindorkuverum tók að fjölga verulega í Þýskalandi hefur orðið töluverð hækkun á mældu gildi þessarar gastegundar þar. SF6 gas er talið 26000 sinnum öflugri gróðurhúsagastegund en t.d. lífsandi okkar, Co2. Auk þess er endingatími SF6 einhver þúsund ár. Það er ekki neitt talað um þetta í skýrslunni, hvorki sjálfan vandann né hvort til standi að vakta þessi gildi. Reyndar er vöktun svo sem ekki neitt annað en að vitneskja um að skaðinn er skeður, kannski betra að láta hann ekki verða.

Nefndi áður lágtíðnihljóð frá vindorkuverum. Rannsóknir sýna að það hefur ekki einungis áhrif á þær skepnur sem heyra það, heldur getur það verið hættulegt mannskepnunni einnig. Áhrif þess hafa mælst um 15 km frá orkuveri. Þetta er orðið mikið vandamál t.d. í Hollandi, þar sem fólk er farið að flýja hýbýli sín. Ekkert er minnst á þetta í skýrslunni.

Það sem þó kemur mest á óvart er að hvergi er minnst á örplastmengun frá vindtúrbínum. Sumir reyna að gera lítið úr þeirri mengun en í þessari skýrslu er hún ekki nefnd. Örplastmengun er einhver hættulegasta mengun sem herjar nú á heimsbyggðina. Af þeirri ástæðu var t.d. skylda að festa alla plasttappa við flöskur og fernur, svo þeir skiluðu sér aftur í endurvinnslu. Spaðar vindtúrbína er að mestu gerðir úr trefjaplasti, þ.e. glertrefjar eru bundnar saman með epoxy plasti og húðaðar með sérstakri plasthúð. Þetta plast eyðist af með tímanum, misjafnt eftir veðurálagi, uns komið er inn í glertrefjarnar. Reynslan erlendis er að þetta taki kringum 10 ár, en þá er spöðum skipt út fyrir nýja. Einhver misskilningur er að glertrefjarnar séu hættulegastar. Vissulega eru þær hættulegar meðan þær eru enn glertrefjar, en síðna brotna þær niður og verða að sinni upphaflegu mynd, sandi. Það er hins vegar epoxyið og varnarlagið sem er hættulegt. Það er pjúra plast og trosnar af sem ósýnileg mengun er fellur ekki bara næst vindorkuverinu, heldur getur fokið langan veg uns það lendir. Þar fer það inn í flóruna, samlagast vatninu og skepnur og menn innbyrða það með ófyrirséðum afleiðingum.

Það verður alltaf ljósara og ljósara hversu mikill skaðvaldur vindorkuver eru fyrir náttúruna. Sjónmengun er auðvitað hlutlæg en hefur sannarlega neikvæð áhrif á ferðaþjónustu. Fasteignaverð lækkar þar sem slík orkuver rísa og fleira má nefna er tengist sjónmenguninni.  Olíumengun er eitthvað sem menn setja ekki í samhengi við vindorkuver, en er þó töluverð í þeim bransa. SF6 mengun er einhver hættulegasta mengun fyrir andrúmsloftið og ekki nein leið að sjá fyrir endann á henni. Örplastmengun er einhver mesta vá er mannkynið stendur frammi fyrir og miklir fjármunir lagðir til að reyna að vinna bug á henni. Ekkert er þó öflugra að vinna gegn okkur á því sviði en einmitt vindorkan. Ekki einungis meðan spaðar eru í notkun, heldur ekki síður þegar þeim er fargað. Ekki hefur fundist raunhæf leið til endurvinnslu þeirra. Allar þær leiðir sem reyndar hafa verið byggja á enn meiri mengun, bara á öðrum sviðum. Því hefur sú leið verið valin að urða þá, þar sem plastið úr þeim leysis smám saman upp og verður að örplasti sem fer inn í lífskeðju heimsins.

Því má segja að fáar ef nokkra aðferðir til að vinna raforku sé jörðinni skaðlegri en vindorka og kannski réttnefni að tala um örplastverksmiðjur.

 

Við björgum ekki náttúrunni með því að fórna henni!

 

Flestir læra af fortíðinni, öðrum er það fyrirmunað

Eitt það besta í fari mannskepnunnar er að geta lært af fortíðinni. Þannig hefur okkur tekist að komast á þann stað sem við erum nú, þannig hefur þróun mannskepnunnar orðið til. En sumir hafa ekki þennan eiginleika, er fyrirmunað að nýta sér þá visku sem fortíðin gefur okkur.

Fyrir nokkrum misserum komu erlendir aðilar til Íslands, í þeim tilgangi að koma sínum draumum í verk. Sá draumur var um að bjarga heimsbyggðinni. En þetta var bara draumur og eftir að hafa flutt hingað mikið magn af tréflís frá norður Ameríku, landað henni hér, skipað aftur á pramma og flutt hálfa leið til baka aftur og sturtað þar í sjóinn, vöknuðu menn upp við að þetta var enginn draumur, heldur martröð. Þáverandi bæjarstjóri Akraness var þessum mönnum til halds og trausts og greiddi veg þeirra. Var duglegur að mæra verkefnið. Taldi það gullsígildi fyrir heiminn og ekki síst nærsamfélagið sitt.

Nú er bæjarstjórinn orðinn forstjóri Orkuveitunnar. Ekki er hægt að sjá að hann hafi lært mikið af martröðinni. Hann er enn í draumheimum, eins og ekkert hafi í skorist. Nú er það ekki 8000 manna bæjarsjóður sem hann er að gambla með, heldur fjöregg okkar hér á suðvesturlandi, sjálfa Orkuveituna. Leggur hana og lífsafkomu hundruð þúsunda að veði í nýtt tilraunaverkefni sem er engu vitlegra en flísaævintýri Running Tide.

Það efast enginn um að hægt er að binda co2 í berg, langt niður í iðrum jarðar. Þetta er þegar gert í litu mæli. Hvort hægt er að binda það mikla magn sem til stendur að dæla í iður jarðar við Hafnarfjörð er allsendis óvíst. Um það snýst þessi tilraun. Ekki er einungis um mikið magn af co2 ásamt eiturefnum frá erlendum iðnfyrirtækjum, heldur er það vatn sem nota skal til niðurdælingarinnar af þeirri stærðargráðu að með ólíkindum er ef það hefur ekki áhrif á berggrunninn. Berggrunn sem er nærri virkum eldstöðvum. Enn eru sömu rök notuð, þetta er svo gott fyrir heimsbyggðina og ekki síst nærsamfélagið. Jafnvel farið að nefna háar upphæðir í gróða og byrjað að eyða honum.

En hvers vegna að dæla CO2 niður í jörðina og umbreyta í einhverjar steineindir? CO2 er dýrmætt vara og á bara eftir að aukast að verðgildi. Vistvænt eldsneyti er eitt af því sem heimurinn kallar eftir og þar kemur CO2 sterkt inn, enda einfalt að vinna eldsneyti úr þeirri afurð. Þá er þetta eitt af grunnefnum til að auka græna matvælaframleiðslu, sem íslenskir bændur nýta til að dæla inn í gróðurhús sín. Og ekki má gleyma öllum gosdrykkjunum sem við erum svo dugleg að drekka.

Stærsti markaðurinn fyrir CO2 verður þó til eldsneytisframleiðslu. Ekki víst að Orkuveitan geti keppt við þann markað. Hvað þá? Hvað ætlar Orkuveitan að gera ef verð á þessari auðlind hækkar meira en þeir ráða við? Hverjir þurfa þá að taka skellinn? Jú, þeir sömu og þurftu að taka skellinn vegna risarækjuverkefnis fyrirtækisins, þó sá skellur væri sem blíðasta klapp miðað við Carbfix ævintýrið.

Nú er það svo að CO2 í andrúmslofti hefur hækkað um fjórðung á stuttum tíma. Hvort það er gott eða slæmt eru vísindamenn ekki sammála um. Hitt er vitað að magn þessa lífsanda var kominn hættulega neðarlega, svo neðarlega að ef það hefði lækkað að sama skapi og það hækkaði, væri líf sennilega ekki lengur til staðar á jörðinni. Hugmyndir um eldsneytisframleiðslu úr þessum lífsanda okkar eru komnar lengra en margan grunar og kannski mun það verða jörðinni hættulegast. Að svo mikið af CO2 verði unnið úr andrúmsloftinu að líf geti ekki þrifist.

Fjögur stórverkefni OR: 350 milljarðar til Íslands

ESB drottningin

ESB drottningin vill leiða Sjálfstæðisflokkinn. Velji flokksmenn svo segi ég bara, verði ykkur að góðu!

Við kjósendur í norð- vestur kjördæmi getum hins vegar glaðst yfir að hún hefur ákveðið að yfirgefa okkur.

Fátt er svo með öllu illt ....

Tilbúin að leiða Sjálfstæðisflokkinn inn í framtíðina

Nú er ég hættur að skilja

Ég er nú alveg hættur að skilja hlutina hérna. Forseti ætlar að rjúfa þing á fimmtudag, en segir jafnframt að þingmenn muni halda umboði sínu sem þingmenn fram að kosningu. Því muni vera hægt að ljúka mikilvægum málum sem lægju fyrir.

Eftir að þing er rofið starfar það ekki lengur og eðli málsins engin mál afgreidd, svo einfalt sem það er. Því er einungis um morgundaginn að ræða til að ljúka málum. Þar kemur þó örlítið babb í bátinn, þar sem lögformlega þurfa mál þrjár umferðir á þinginu og afgreiðslu nefnda á milli. Veit ekki til að ríkisstjórnin sé komin það langt með afgreiðslu á neinu máli að einn þingdagur dugi til að klára það.

Það er svo sem ekki að undra þó sumir þingmenn og jafnvel ráðherrar skilji ekki þessa einföldu staðreynd, enda stjórnarskráin í litlum metum á þingi. Hitt er alvarlegra þegar forsetinn hefur ekki betri þekkingu á stjórnarskránni og stjórnlögum!

 

Rýfur þing og boðar til kosninga

Kjósum samkvæmt sannfæringu, ekki endurnýttum kosningaloforðum

Það er ekki annað hægt en að gleðjast yfir því að fá að kjósa nýja fulltrúa á Alþingi. Þeir sem nú verma þar stólana eru kannski ekki besti kosturinn. Verra er þó að hugsa til þess að sennilega verða sömu menn í framboði og einhverjir þeirra munu ná kjöri, jafnvel þó vit þeirra á stjórnskipan og virðing fyrir stjórnaskránni sé af skornum skammti, eins og sást í Silfri kvöldsins.

En hvað um það, við fáum að kjósa. Það er alltaf gleðilegt, ekki síst eftir algera stöðnun á öllum sviðum þetta stutta kjörtímabil. Þar kemur einkum til ósætti milli stjórnarflokkanna, enda þeir í meirihluta og hafa alfarið með dagskrá Alþingis að gera. Það er eðli lýðræðisins.

En hver verða svo kosningamálin? Gamlar kreddur munu hljóma í eyrum okkar sem aldrei fyrr, kreddur sem stjórnmálamenn hafa aldrei staðið undir þegar á þing er komið. Stefnumál flokkanna eru flestum kunn, alla vega þeim sem hafa áhuga á að kynna sér þau, nú eða hafa haft eyrun opin fyrir kosningar. Þau hafa lítið breyst síðustu árartugi. Samt er eins og stjórnmálamenn gleymi þeim fljótt þegar kosningar eru afstaðnar, jafnvel þeim málum sem okkur er talin trú um að séu alger prinsipp fyrir kosningar.

Því eru það verkin sem tala og eftir þeim skal kosið. Stærstu mál þjóðarinnar í dag eru verðbólgudraugurinn, linkind gagnvart regluverki ESB, gegnum EES samninginn og svo allra stærsta málið sem varðar framtíð barna okkar og barnabarna, hvernig við ætlum að skila þeim í arf okkar fallega landi. Hvort því verði fórnað undir vindorkuver.

Auðvitað þarf að vinna bug á verðbólgudraugnum. Þar hafa stjórnvöld getað gert betur. Meðan útgjöld ríkisins fá að blómstra sem aldrei fyrr er lítil von til að sá draugur verði kveðinn niður.

Linkind okkar til að standa vörð um sjálfstæði okkar hefur aldrei jafn mikil og nú síðustu ár. Dekur við EES/ESB hefur náð nýjum hæðum og má kannski segja að frumvarp um innleiðingu bókunar 35 við EES samninginn beri þar hæst. Einnig hefur fylgispekt við ESB vegna ýmissa mála er sögð eru varnar því að jörðin brenni, eins og einn fyrrum ráðherra nefndi á einhverri ráðstefnu um það mál erlendis, verið okkur dýrkeypt og á eftir að kosta okkur mikið. Það átti aldrei að samþykkja annað en að til greina væri tekið hvaða árangri við værum búin að ná í orkuskiptum, áður en það orð komst í  tísku.

Af sama meiði er svokölluð vindorka. Einkver mest mengandi orkukostur sem þekkist í dag, bæði sjónrænt en ekki síður fyrir umhverfi sitt, bæði nær og fjær. Þó er það svo að fráfarandi ríkisstjórn hefur róið öllum árum að því að hér verði komið upp slíkum óskapnaði, því meiri því betri. Ráðherrar hafa jafnvel sagt að einfalda þurfi regluverkið svo flýta megi þeirri landeyðingu. Auðvitað er vitað að sumir ráðherrar hafa beinan hag af þeim ósköpum, en aðrir hefðu átt að sjá ruglið.

Vindorkuver berjast í bökkum erlendis, þó orkuverð þar sé margfalt hærra en hér á landi. Þó virðist umræðan hér snúast fyrst og fremst um hvernig ágóðanum skuli skipt. Hvaða helvítis ágóða?!

Ef ekki er hægt að reka þessi orkuver með ágóða þar sem orkuverð er margfalt hærra en hér á landi, hvernig ætla menn þá að fá einhvern ágóða hér? Með því að hækka orkuverðið? Það þarf þá að hækka mikið!

Ég hvet alla til að skoða verk stjórnmálamanna áður en merkt er við á kjörseðilinn. Skoða hvernig þeir hafa staðið vörð lands og þjóðar og ekki síst hvernig þeir hafa talað um vindorkuna og eyðingu náttúru okkar af hennar völdum. Ekki væri verra ef fólk nennti að leggja á sig smá skoðun á hagsmunum hvers frambjóðenda af þeirri óværu.

Munið bara að kosningavaðallinn er endalaus, endurunninn eins og alltaf. Það er til lítils að kjósa samkvæmt honum. Skoðum verkin, skoðum hver hefur talað fyrir að færa ESB valdið yfir okkar lögum, skoðum hverjir hafa mest unnið að vindorku og vilja flýta henni sem allra mest, skoðum hvernig til hefur tekist í fjármalum ríkissjóðs, sem rekinn er með þvílíku tapi að annað eins hefur aldrei sést.

Verið óhrædd að spyrja frambjóðendur allra flokka, ef þið komist í tæri við þá. Spyrjið þá um hver hugur þeirra er til þessara mála, vindorkunnar, fylgispektina við ESB og rekstur ríkissjóðs. Spyrjið þá um hagsmuni þeirra til þessara mála, einkum vindorkunnar.

Gangið síðan að kjörborðinu og kjósið samkvæmt eigin sannfæringu, ekki endurnýttum kosningaloforðum!

Bjarni mun biðjast lausnar

Þetta er "komið"

Maður veltir stundum fyrir sér í hvaða heimi Sigurður Ingi býr. Alla vega ekki í raunheimi, svo mikið er víst.

Það hefur legið fyrir, allt frá því Kata yfirgaf sökkvandi skipið, að því yrði ekki bjargað. Lím ríkisstjórnarinnar var virðing og vinskapur Bjarna og hennar. Það lím þornaði fljótt upp við brotthvarf Kötu. Eftir að VG valdi sér nýjan formann, manneskju sem aldrei hefur verið hægt að starfa með og lítur landslög hornauga, var strax ljóst að komið væri að leiðarlokum. Yfirlýsingar hennar gáfu einnig til kynna hvert hún sjálf vildi stefna.

En Sigurður Ingi telur að stjórnarslit hafi ekki legið í loftinu! Taldi að allt væri að "koma".

Þetta kom vissulega Sigurður Ingi!

Segir stjórnarslit ekki hafa legið í loftinu