Ballarhaf

Erfitt getur verið að gefa listaverkum nafn. Oftar en ekki reyna listamenn að fanga einhverja hugmynd og koma henni á framfæri, stundum með ágætum árangri en oft litlum. Víst er þó að sjaldnast sér áhorfandinn það sama og listamaðurinn.

Hafpulsa er svo sem ekkert verra nafn en hvað annað, á það listaverk sem ber fyrir sjónir ef gengið er með Tjörninni, þessa daga. Vel gæti sú pulsa átt heima í ballarhafi, en flestir vita jú við hvaða haf böllur er kenndur.

Ekki typpi heldur lítil hafpulsa

Full langt gengið

Nú gengur Kolbrún Baldursdóttir of langt, að gagnrýna viðburði á vegum borgarstjórnar. Puff!

Hvað er hún eiginlega að meina? Á að banna eða draga úr slíkum móttökum? Hvað á Dagur þá að gera?!! Verður þá ekkert eftir fyrir hann annað en einhverjar stunguskóflur, til að fá mynd af sér í blöðunum?!

Þetta gengur auðvitað ekki hjá Kolbrúnu, hún má ekki vega svona að Degi.

30 milljónir í móttökur

Hvað með væntanlegt tap?

Viðsnúningur í rekstri VÍS er nokkuð afgerandi. Ætla mætti að skýringin fælist í einhverri byltingu í rekstri þessa fyrirtækis. Og vissulega hefur orðið mikil bylting í rekstri VÍS, þó sú bylting skýri alls ekki þennan gróða fyrirtækisins. Afleiðingar þeirrar byltingar mun koma fram síðar, kannski að einhverju leyti á fjórða ársfjórðungi þessa árs en að fullu á því næsta. Þá mun rekstur VÍS fara hratt versnandi og tapið á fyrstu ársfjórðungum síðasta árs verða sem hismi samanborið við það tap sem verður sömu ársfjórðunga næsta árs.

Þegar þjónustufyrirtæki ákveður að rýra þjónustu við sína viðskiptavini og jafnvel leggja hana af, mun það að sjálfsögðu tapa þeim. Þetta gerði þjónustufyrirtækið VÍS um síðustu mánaðarmót, þegar það ákvað að stór hluti landsbyggðarinnar væri ekki þess verður að eltast við. Því munu flestir þessara viðskiptavina þess hætta viðskiptum og leita annað, jafn skjótt og gildandi samningar renna út.

Þar með hefur VÍS tapað mörgum bestu viðskiptavinum sínum, viðskiptavinum sem hafa verslað við þetta fyrirtæki í áratugi, viðskiptavini sem hafa verið einstaklega hagstæðir VÍS. Eftir sitja þeir sem kosta VÍS mest, eins og bílaleigur og fleiri slík fyrirtæki.

Það er alveg magnað hvað sumir geta spilað allt úr höndum sér og ljóst að stjórnendur VÍS eru þar engir eftirbátar.

 

910 milljóna hagnaður VÍS

mig spyr sig ... eða þannig

Fjárfestingarleið Seðlabankans var samþykkt á Alþingi í mars 2011, eða meðan ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir var við völd. Á sama ári varð skipti á fjármálaráðherrum, Steingrímur J Sigfússon lét af því embætti og við tók Oddný G Harðardóttir. Því ætti Oddný vart að þurfa að leita langt yfir skammt eftir svörum við spurningum sínum. Stundum er talað um skammtímamynni Íslendinga, en mynnisleysi þingmannsins slær þó sennilega öll fyrri met.

Auðvitað var fjárfestingaleiðin misnotuð, það liggur í augum uppi. Þarna gafst mönnum sem höfðu náð að flytja miklar fjárhæðir úr landi fyrir hrun, tækifæri á að koma með þær til baka aftur og fá fyrir vænan pening. Þetta var eins og happdrættisvinningur, meðan sömu stjórnvöld horfðu með velþóknun á almenning vera kastað á götuna.

Ekki einungis hafði þessum mönnum tekist, með því að koma fé úr landi, að forða því að "eignir" þeirra rýrnuðu meðan hrunið gekk yfir, svona eins og fasteignir og laun almennings, heldur fengu þeir greiddar verulegar upphæðir fyrir það eitt að skila fénu aftur til landsins. Ekki var neinu skeytt um hvernig þetta fé hafði orðið til, hvort þar var um að ræða réttmæta eign eða hvort um illa fengið fé var að ræða.

Þessi ákvörðun Alþingis, undir stjórn ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, bar þess glögg merki, eins og raunar flest sem frá þeirri ríkisstjórn kom, hvar í flokki hún stóð. Undirlægjuháttur við auðvaldið var algjört, þó alveg sérstaklega ef um erlenda auðmenn var að ræða. Almenning var kastað á gaddinn og bönkum gefið skotleyfi!!

Það er í sjálfu sér undarlegt að manneskja sem kosin hefur verið á þing og vill væntanlega láta taka sig alvarlega, er að spyrja spurninga um mál sem er svo augljóst svar við. Enn frekari er heimskan, þegar viðkomandi fyrirspyrjandi er einmitt sá sem hellst bar ábyrgð á ruglinu!

Hitt er sjálfsagt að spyrja, hvers vegna ekki var komist í veg fyrir þessa misnotkun og þar ætti auðvitað Oddný G Harðardóttir að verða fyrir svörum!!

Var fjárfestingaleiðin misnotuð?

IceLink, tenging Íslands við Evrópu

Umræðan um tilskipun ESB um þriðja orkumálapakka sambandsins hefur hingað til fyrst og fremst snúist um hversu slæmur hann sé fyrir okkur Íslendinga, hvort hann sé bara slæmur eða hvort hann sé mikið slæmur. Enn hefur enginn nefnt neitt gott við þessa tilskipun, þ.e. gott fyrir Ísland. En nú er að verða breyting á og umræðan farin að dýpka. Má þar nefna lögfræðiálit sem Birgir Tjörvi Pétursson vann fyrir Iðnaðarráðuneytið. Þar kemst lögfræðingurinn að þeirri skoðun að að þessi tilskipun hafi lítil sem engin áhrif hér á landi, meðan ekki er kominn sæstrengur sem tengir okkur við evrópskan raforkumarkað.

Fenginn var norskur sérfræðingur í Evrópurétti, Peter Torberg Örebech, lögfræðingur, til að fara yfir þetta álit Birgis Tjörva og er skemmst frá að  segja að sá norski sá lítið vit í áliti þess íslenska. Nú hefur skoðun Peters verið þýtt á íslensku og má lesa hana hér. Það ætti engum að dyljast að lögfræðingur sem sérhæfir sig í Evrópurétti hefur nokkuð meiri þekkingu í þeim rétti en íslenskur hæstaréttarlögmaður, jafnvel þó báðir séu vel að sér í lögum, á sínu sviði.

Frá því EES samningurinn var undirritaður, þann 2. maí 1992, hefur mikið vatn runnið til sjávar og ljóst að túlkun samningsins hefur farið heldur á verri veg. Það breytir ekki þeirri staðreynd að grunn samningurinn stendur enn, enda aldrei verið tekinn upp. Strax í upphafi voru tveir megin atvinnuvegir þjóðarinnar utan þessa samnings, sjávarútvegur og landbúnaður.

Á þeirri forsendu strönduðu aðildarviðræður okkar við ESB, um áramótin 2012/2013 og á sömu forsendu var gerður viðskiptasamningur við ESB um sölu á landbúnaðarvörum, sumarið 2015, samningur sem var utan EES samnings. Samt sem áður tókst EFTA dómstólnum, héraðsdómi og nú fyrir nokkrum dögum hæstarétti að dæma innflutning á hráu og ófrosnu kjöti frá ESB til Íslands, löglegan. Þetta tókst með því að færa rökfærsluna frá kaflanum um landbúnað yfir í kaflann um viðskipti. Engu var skeytt um að landbúnaður var utan samningsins og því síður var hlustað á rök lækna og annarra um dýraheilbrigði.

Það þarf því vart snilling til að átta sig á hvernig þessir sömu dómstólar muni dæma, verði íslenska ríkið eða Alþingi ekki nægjanlega leiðitamt við ESB, í málefni sem Alþingi hefur þó samþykkt sem tilskipun frá sambandinu. Að halda að lög um að Alþingi fái ráðið hvort tenging við evrópskan raforkumarkað verði að veruleika eða ekki, eftir samþykkt tilskipunarinnar, er í besta falli barnalegt og að halda að við getum tekið hér upp tilskipun frá ESB um eitthvað málefni, tilskipun sem við síðan þurfum ekki að fara eftir, er svo fráleitt að undur þykja að nokkrum manni detti í hug að setja slíkt fram!!

Það verður fróðlegt að sjá hvort þingmenn velji að skoða þetta mál með opnum huga, eða hvort þeir ætla að æða áfram út í það fen sem leið þeirra liggur nú. Þetta á sérstaklega við um þingmenn og ráðherra Framsóknar og Sjálfstæðisflokks, en þeir hafa jú í farteski sínu skýr fyrirmæli frá sínum æðstu stofnunum um að samþykkja EKKI tilskipun um þriðja orkumálapakka ESB!!

Píslavottur fundinn

Meirihluti borgarstjórnar hefur nú loks fundið píslarvott braggablússins og það sem betra er, hann starfar ekki lengur hjá borginni.

Því þarf engan að reka og Dagur fær uppreista æru, eða þannig.

Skrifstofustjórinn fyrrverandi talar mikið um innra eftirlit borgarinnar og er nokkuð viss um hver niðurstaða hennar muni verða. Það þarf nú ekki snilling til að átta sig á að innra eftirlitið mun að sjálfsögðu komast að "réttri" niðurstöðu, annað er ekki hægt. Það var jú það eftirlit sem brást, ekki satt, sem leiddi til þess hvernig fór. Svo er bara spurning hversu mörg önnur mál eiga eftir að koma í ljós.

Nú þegar eru nokkur mál komin á yfirborðið, þar sem vit meirihlutans á peningum opinberast, hversu mörg og stór eru enn falin? Þetta fólk er jú búið að gambla með fjármuni borgarbúa í átta ár!!

„Mistök sem ég tek á mig“

Sífellt hærra ákall á uppsögn EES

Nýlega felldi Hæstiréttur dóm um að innflutningur á ófrosnu kjöti væri heimill, samkvæmt EES samningnum. Þetta er nokkuð undarlegur dómur, þar sem landbúnaði og fiskveiðum var haldið utan þess samnings, við gerð hans í upphafi síðasta áratugar síðustu aldar. Má kannski eiga von á að evrópskir dómstólar fari að fella dóma í sambandi við fiskveiðar hér við land, af því þeir standist ekki EES samninginn?

Sárt var að lesa á fésbókinn færslu eftir fyrrverandi formann Bændasamtakanna, þar sem uppgjafartónninn var í fyrirrúmi hjá þessum fyrrum skelegga forustumanni bænda. Kannski núverandi staða hans sé farin að skekkja eitthvað dómgreindina.

Það er ljóst að hvert kíló af innfluttu kjöti mun leiða af sér sama magn af óseldu íslensku kjöti. Þá þarf ekki að nefna þann regin mun á íslensku kjöti og því erlenda, en enginn bústofn er jafn hreinn og sá íslenski og hér á landi er sýklalyfjanotkun nánast engin og hormónagjöf óþekkt, meðan erlendis er slíkri ólyfjan  beinlínis blandað saman við fóður skeppnanna. Þetta hefur auðvitað þann ókost að íslenskur bústofn er einstaklega viðkvæmur fyrir smiti alls kyns sjúkdóma sem viðgangast í erlendum bústofnum þó kostirnir toppi það auðvitað margfalt.

Smitsjúkdómafræðingar hafa mælt eindregið gegn innflutningi á ófrosnu kjöti, enda smithættan margfalt meiri. Lyfjaofnæmi er orðið stórt vandamál erlendis og jafnvel talið að innan skamms tíma muni þar herja alvarlegir sjúkdómar og mannfellir, vegna þess. Leiða má líkum að því að slíkt lyfjaofnæmi megi að stærstum eða öllum hluta rekja til þess að skepnur til manneldis eru markvisst fóðraðar á fúkalyfjum.

Á vefsíðu visir.is er viðtal við framkvæmdastjóra Krónunnar, þar sem hún fullyrðir að bændur þurfi ekkert að óttast þó innflutningur á erlendu kjöti aukist. Segir að nú þegar sé flutt inn töluvert magn af kjöti og það hafi sýnt sig að neytendur haldi tryggð við íslenska kjötið. Á hvaða lyfjum er manneskjan!!

Fyrir það fyrsta þá væru innflytjendur vart að flytja inn erlent kjöt, ef það ekki selst.

Í öðru lagi þá er það rétt, töluverður innflutningur er nú þegar á kjöti og spurning hvort vandi bænda í dag væri jafn stór ef sá innflutningur væri minni eða jafnvel ekki til staðar.

Í þriðja lagi er ljóst að kaupmaður sem flytur inn kjöt, þarf að greiða það að fullu áður en það fæst flutt til landsins og ber því sjálfur ábyrgð á rýrnun vegna söluleysis, meðan hann fær innlenda kjötið lánað út á krít og skilar aftur því sem ekki selst. Þetta leiðir af sér að innflutta kjötinu verður haldið frammi fyrir neytandanum meðan leita þarf að því íslenska aftast í hillum verslana.

Í fjórða lagi þá er með öllu útilokað að hægt sé að treysta matvælaeftirliti ESB til að gefa út heilbrigðisvottorð fyrir erlent kjöt. Allar þær krísur og öll þau hneyksli sem það eftirlit hefur orðið fyrir síðustu ár, hafa gert trúverðugleika þess að engu. Þá er samkvæmt reglum ESB nægilegt að einungis 60% matvæla sé frá því landi sem fær upprunavottorðið, hin 40% geta verið hvaðan sem er úr heiminum. Uppraunavottorðið er að auki gefið á það land sem kjötið er unnið, sem þarf alls ekki að vera sama land og skepnan fæddist í og var alin upp.

Það er ljóst að þessi dómur hæstaréttar er enn eitt áfallið fyrir íslenska bændur og vandséð hvernig þeir geta bætt því á annað sem á þá hefur verið lagt. Þetta er í raun enn frekari staðfesting þess að vilji til að halda íslenskan landbúnað er einungis til staðar á tyllidögum. Ráðherra landbúnaðarmála er eins mikil dula og frekast getur og ætti að skammast sín. Allt sem hann hefur gert hefur verið gegn bændum og fáheyrt að ráðherra ráðist með slíku offorsi á þá stétt sem hann á að vera fulltrúi og varðmaður fyrir. Jafnvel forveri hans, formaður Viðreisnar, var skárri og er þá mikið sagt. Hætt er við að fáir kjósendur Sjálfstæðisflokk hugsi vel til hans í næstu kosningum.

Þá er einstakt hvernig fyrrum formaður bænda talar og einstakt hvernig einn maður hefur snúast frá dyggri stöðu með bændum til algerrar uppgjafar. Þingmaðurinn talar nú um að engin önnur lausn sé en að fara að dómi Hæstaréttar, meðan augljósa leiðin er auðvitað að byrja strax á að reyna viðræður við ESB um málið, þó reyndar lýkur á lausn þar séu frekar litlar, svona í ljósi þess hvernig breskum stjórnvöldum gengur að uppfylla vilja kjósenda sinna.

Þá er alltaf ein lausn eftir, lausn sem reyndar myndi leysa mörg önnur vandamál hér á landi og myndi leysa þingmenn frá þeirri kvöð að samþykkja landsölufrumvarp utanríkisráðherra, sem mun verða flutt eftir áramót. Sú lausn myndi einnig leysa fyrrum þingmann og ráðherra Sjálfstæðisflokks frá nefndarstarfi því sem nú þegar er farið að gera hann að einskonar hirðfífli.

Þessi lausn er uppsögn EES samningsins.

Píratar kunna þetta

Það verður að segjast að Pírötum hefur gengið vel að aðlagast íslenskri pólitík, þau sex ár sem þeir hafa verið til. Þegar búið er að drulla í buxurnar er einfaldlega sagt: "Okkur blöskrar gríðarlega"!

Eftir borgarstjórnarkosningarnar 2014 var ljóst að þessi flokkur hafði náð einum manni til setu í stjórn borgarinnar. Mikið lá við að koma þeim manni í meirihlutasamstarfið og í því skyni stofnað sérstakt embætti innan ofvaxins embættismannakerfis Reykjavíkurborgar og þessum nýja meðlimi meirihlutans færð yfirstjórn þess. Þetta embætti kallaðist "Stjórnkerfis- og lýðræðisráð Reykjavíkurborgar".

Þegar farið er á vef Reykjavíkurborgar má finna lýsingu á þessu nýja embætti. Þar segir m.a.:

"Þá fer stjórnkerfis- og lýðræðisráð með það verkefni að auka aðgang að upplýsingum og gera þjónustu við borgarbúa skilvirkari, markvissari og sýnilegri".

Ekki verður betur séð að samkvæmt þessu sé fulltrúi Pírata í meirihlutastjórn Reykjavíkur á síðasta kjörtímabili, hafi einmitt átt að sjá til þess að ekkert í líkingu við "Braggablúsinn" gæti komið upp, að hann sé einn þeirra sem mestu ábyrgðina ber, ásamt auðvitað sjálfum borgarstjóranum!

Þá er náttúrulega bera tilvalið að segja "Okkur blöskrar gríðarlega".

„Okkur blöskrar gríðarlega“

Samsæriskennigar og poppólismi

Í spegli kvöldsins, á fréttastofu ruv, var viðtal við Eirík Bergmann Eiríksson um bók hans Conspiracy and Populism. Þetta er orðinn fastur liður stjórnenda spegilsins og því vart þörf á að kaupa bók Eiríks, til að svelgja í sig stóra sannleikann. Nægir þar að hlusta reglulega á spegil ruv, til að fá allt innihaldið. 

Í kvöld útskýrði höfundurinn sína skilgreiningu á þjóðernispoppólisma og verður að segja að túlkun hans var bara nokkuð góð:

"Þjóðernispoppólismi gengur alltaf út á að skipta fólki í tvennt, þ.e. okkur góða hópinn, saklausa hópinn, hreina hópinn, sem ber að vernda gagnvart öðrum, sem eru þá hinir sem tilheyra okkur ekki. Það er þá yfirleitt tvennt, annars vegar utanaðkomandi hópur, sem okkur steðjar ógn af og hins vegar samverkamenn þeirra".

Þetta er sannarlega kunnuglegt, þekkjum þetta mæta vel úr íslensku samfélagi, þar sem skoðanir sumra eru taldar æðri en skoðanir annarra, jafnvel um hin minnstu mál. Oft hefur þetta leitt til þess að fólk hefur orðið að leita dómstóla til þess eins að fá að halda sinni skoðun. Nefna má t.d. Snorra í Betel og nú nýjasta dæmið um Kristinn Sigurjónsson, lektor í HR.

Góða, saklausa og hreina fólkið er í þessu sambandi það fólk sem telur sínar skoðanir þær einu réttu og gjarnan hallar það sér til vinstri í pólitík. Samverkamenn þess eru svo aftur þeir sem stundum hafa verið nefndir "virkir í athugasemdum", það fólk sem oftar en ekki hefur farið hamförum og sett þjóðfélagið á annan endann, gegnum það kerfi. Allir muna eftir látunum í Lúkasarmálinu, þegar hengja átti saklaust fólk, allt vegna skrifa "virkra" í athugasemdir fréttamiðla. Svo langt gekk að sumir fréttamiðlar lokuðu athugasemdardálkum sínum í kjölfarið, eða þrengdu verulega notkunarmöguleika þeirra.

Skilgreining Eiríks á þjóðernispoppólisma á því vel við á Íslandi. Ef menn eru ekki réttu megin við góða, saklausa og hreina fólkið, verður að velja hvert orð og hverja setningu að gaumgætni og alls ekki tala um það sem "ekki má". Þeir sem eru réttu megin mega hins vegar segja það sem þeim dettur í hug, jafnvel að vinnustaður sé ekki réttlætanlegur vegna þess að þar vinni "bara útlendingar".

Aldrei hef ég tekið mikið mark á blæstrinum frá Eiríki Bergmann, tel loftið í honum alveg mega missa sig. En það er með hann, eins og allir aðra, þá kemur stundum óvart eitthvað af viti, eins og þessi skilgreining hans á poppólisma, þó vissulega hann hafi ekki verið að ræða innlenda pólitík, heldur var hugur hans að venju staddur í Brussel. Og það sem fram hefur komið í speglinum hingað til um þessa bók hans, bendir ekki til að þar sé um mikla ritsmíð að ræða.

Kannski segir kynning á bókinni meira en nokkuð annað um hugmyndaflug Eiríks, en þar kemur fram að hann telur vera viðvarandi hugsun þeirra sem á móti ESB eru, að Angela Merkel sé laundóttir Adólfs Hitler.  Sjálfur er ég einlægur andstæðingur þess að Ísland gangi í ESB, þó ég taki ekki afstöðu til sambandsins að öðru leiti. Aldrei hef ég þó heyrt né lesið þá fullyrðingu að Merkel sé laundóttir Hitlers, fyrr en ég skoðaði kynningu á bók Eiríks Bergmanns Eiríkssonar, Conspirasy and populism.